Żal mi się zrobiło tej książki, że nie pojawiła się o niej ani jedna opinia. Ja czytałam ją jako pierwszą samodzielną lekturę, a było to... ponad 50 lat temu. Co prawda pamiętam ją dość mgliście, ale wiem, że była o małej dziewczynce Terkotce i krasnoludku o imieniu Lurituri, który chował się przed dorosłymi w różnych zakamarkach mieszkania, np. miedzy poduszkami tworzącymi kanapę, i wtedy Terkotka wsuwała mu między te poduszki słomkę, aby mógł przez nią oddychać. Gdy byli tylko we dwoje w mieszkaniu, bawili się znakomicie i przeżywali wspólnie różne kłopoty i radości małych ludzi i krasnoludków. To była ciepła, fajna opowieść.

Żal mi się zrobiło tej książki, że nie pojawiła się o niej ani jedna opinia. Ja czytałam ją jako pierwszą samodzielną lekturę, a było to... ponad 50 lat temu. Co prawda pamiętam ją dość mgliście, ale wiem, że była o małej dziewczynce Terkotce i krasnoludku o imieniu Lurituri, który chował się przed dorosłymi w różnych zakamarkach mieszkania, np. miedzy poduszkami tworzącymi...