Encyklika „Laborem Exercens”, świętego Jana Pawła II, stanowi kolejną część z cyklu dokumentów papieskich o kwestiach społeczno-gospodarczych. Cykl ów zapoczątkował papież Leon XIII swoją arcyważną pracą o tytule „Rerum Novarum”.

Kwestia społeczno-gospodarcza jest zdecydowanie tematem dość wrażliwym, zważywszy na mnogość cytatów Biblijnych, które podchodzą do tego tematu w sposób zarówno kompleksowy, ale również różnorodny. Nie sposób przypomnieć pewnego ważnego zdania z Biblii, umieszczonego i często powielanego w tej encyklice, dotyczącego zadań ludzkich : ”Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.” (Rdz 1, 28). Na tej sentencji papież opiera w znacznej mierze swą argumentacje.

Święty Jan Paweł II szczególną uwagę zwraca na interakcję między posiadaczami kapitału a robotnikami. Wyżej wspominani robotnicy powinni stanowić podmiot, a nie jeden ze środków produkcji. Ustanawiając ich przedmiotami, dokonujemy aktu odczłowieczenia. Człowiek bowiem jest twórcą i inicjatorem wszelkiej działalności, zatem środki produkcji ze swej natury są mu podporządkowane. Własność prywatna natomiast stanowi niezbędny atrybut, dzięki któremu człowiek aktywnie uczestniczy i czuje się w pełni przydatny w procesach twórczych.

Niestety polski papież legitymuje instytucje i poczynania, które nie powinny istnieć w zdrowym organizmie gospodarczym. Jan Paweł II bowiem uważa, że powinny istnieć instytucje, zajmujące się działaniem zmniejszającym skutki bezrobocia. Owe widzenie jest jednak krótkowzroczne. Wszak jedną z głównych przyczyn bezrobocia są podatki, utrudniające proces efektywnego oszczędzania, a instytucje, które proponuje papież, przyczyniają się do wzrostu fiskalizmu, ponieważ skądś trzeba wziąć pieniądze na ich funkcjonowanie. Urzędnicy pracujący w tych organach, zajmują się częstokroć niepotrzebną, a wręcz szkodliwą pracą, utrudniając działalność w produktywnym sektorze prywatnym. Zastanówmy się, czy w interesie ludzi pracujących w Powiatowym Urzędzie Pracy są poczynania dążące do ograniczania bezrobocia? Nie sądzę, zważywszy na fakt, że w takim, bądź co bądź, korzystnym przypadku, stracą oni pracę. Zasiłki i emerytury to także niezbyt fortunny pomysł, gdyż nie stanowią żadnego bodźca do oszczędzania. Prowokują zaś konsumpcję, nierzadko nadmierną, którą Kościół katolicki słusznie potępia. Warto w tym momencie przypomnieć Przypowieść o talentach, w której jednoznacznie chwalone są oszczędności, które są pierwszym ogniwem dobrobytu. Benefity również powodują zdziecinnienie mas oraz zniechęcają do pracy, a emerytury są jedną z istotnych przyczyn kryzysu demograficznego, uzależniając przyszły byt od państwa. Z przykrością muszę przyznać, że stanowisko Kościoła w tej sprawie może stanowić fundament do wzrostu znaczenia partii etatystycznych, socjalistycznych czy, co gorsza, komunistycznych.

Niemniej w sferze aksjologicznej jest to wartościowa praca.

Encyklika „Laborem Exercens”, świętego Jana Pawła II, stanowi kolejną część z cyklu dokumentów papieskich o kwestiach społeczno-gospodarczych. Cykl ów zapoczątkował papież Leon XIII swoją arcyważną pracą o tytule „Rerum Novarum”.

Kwestia społeczno-gospodarcza jest zdecydowanie tematem dość wrażliwym, zważywszy na mnogość cytatów Biblijnych, które podchodzą do tego tematu...