Choć fabuły w serii opierały się na takich małych schematach od tego momentu pomysł i oryginalność poszłyyy...

Choć fabuły w serii opierały się na takich małych schematach od tego momentu pomysł i oryginalność poszłyyy...

Kosmiczni samuraje. Zdegradowana Navis zostaje wynajęta przez prywatnego przedsiębiorcę, by pomogła odnaleźć Bobo, który zaginął na obcej planecie. Bohaterka w przebraniu będzie musiała przeniknąć społeczeństwo przypominające średniowieczną Japonię.

Pozornie może się wydawać, że będzie to zupełnie inna historia niż dotychczas. Bohaterka ma zupełnie inny status quo i nie powinny dotyczyć jej zasady obowiązujące w Armadzie. Jednakże tak naprawdę jest to kolejna opowieść o misji incognito na planecie na niższym stopniu zaawansowania technicznego. Przy tym pojawiają się podobne dylematy moralne co zazwyczaj. Na dodatek irytuje wprowadzenie kolejnej społeczności przypominającej ziemską. Podobał mi się za to nowy przełożony Navis – cwany biznesmen, który nie zawsze gra czysto.

Dobrze, że przynajmniej rysownik może się tu wykazać. Można tu zobaczyć wiele świetnej architektury, broni czy krajobrazów, nawet jeśli są one łudząco podobne do tych znanych z utworów o samurajach. Także sceny akcji obfitują w wiele pomysłowych i widowiskowych walk. Najbardziej chyba zapada w pamięć jedna z finałowych scen, gdzie podobnie jak w poprzednim tomie podział strony na parę mniejszych kadrów ukazuje ogrom całej sytuacji. Ciekawostką może być też początek tomu utrzymany w innej konwencji – walki robo kombinezonów na arenie.

Fabularnie jest to powtórka z rozrywki. Warto przeczytać głównie dla ładnych rysunków.

Kosmiczni samuraje. Zdegradowana Navis zostaje wynajęta przez prywatnego przedsiębiorcę, by pomogła odnaleźć Bobo, który zaginął na obcej planecie. Bohaterka w przebraniu będzie musiała przeniknąć społeczeństwo przypominające średniowieczną Japonię.

Pozornie może się wydawać, że będzie to zupełnie inna historia niż dotychczas. Bohaterka ma zupełnie inny status quo i nie...