Dziwna. Wciągająca, ale nieco męcząca. Niecodzienna, ale życiowa. Momentami irytująca. Doceniam celne obserwacje autora i uniwersalne przesłanie tej powieści, zawartą w niej metaforykę, odniesienia do mitologii, posłużenie się symboliką biblijną, nawiązanie do historii Kolumbii oraz zręczne wplecenie w to wszystko zdarzeń fantastycznych; nie mogę też odmówić jej walorów literackich, ale... No właśnie - ALE. Tego wszystkiego jest zwyczajnie za dużo. Szybko można stracić orientację w gąszczu namnażających się postaci i genealogicznych zawikłaniach, gdzie każdy z potomków nazywany jest tak samo, a wydarzenia piętrzą się niczym nocniki Fernandy w pokoju Melquiadesa, podczas gdy ich opisy skondensowane są do niezbędnego minimum. Przez większą część książki miałam wrażenie, że autor opowiadając kolejno poszczególne historie i dzieje mieszkańców Mocando zmierza donikąd... Odczucia te mogły być spowodowane tym, że trudno dostrzec rdzeń powieści, za co odpowiada brak głównego bohatera (praktycznie każda postać po trosze nim jest) i to, że książka traktuje o wszystkim po trochu, czyli jest trochę o wszystkim, trochę o niczym. Chociaż gdyby chcieć ją zekranizować (żeby miało to ręce i nogi), to chybaby wyszło nam coś objętościowo zakrawającego na "Modę na sukces". A więc tak, jak już powiedziałam - doceniam, a jednocześnie przyznaję, że ta forma nie jest dla mnie i najpewniej więcej do tej książki nie wrócę (chociaż do samego Marqueza planuję, bo "O miłości i innych demonach" bardzo przypadła mi do gustu).

Dziwna. Wciągająca, ale nieco męcząca. Niecodzienna, ale życiowa. Momentami irytująca. Doceniam celne obserwacje autora i uniwersalne przesłanie tej powieści, zawartą w niej metaforykę, odniesienia do mitologii, posłużenie się symboliką biblijną, nawiązanie do historii Kolumbii oraz zręczne wplecenie w to wszystko zdarzeń fantastycznych; nie mogę też odmówić jej walorów...