Od 25 lutego do 31 maja 1992 roku w Muzeum Orsay zaprezentowano wystawę artystów z grupy Niezbornych, którzy jako pierwsi „dokonali zamachu na sztukę”, wynosząc na piedestał brak logiki i zmysłu praktycznego, a którzy odeszli, zepchnięci w niepamięć przez ruch dada.

O narodzinach Sztuk Niezbornych ich założyciel Jules Lévy napisał tak: „W pewien piątek, i w dodatku trzynastego, roku 1882, zbudził mnie wcześniej niż zwykle promień słońca, który przedzierał się przez zasłony mego okna. Na końcu tegoż promienia znajdował się pomysł, który zamieszkał w mej głowie i męczył mnie przez cały ranek. Pomysł ten wydawał się prosty. Oto on bez osłonek: «Urządzić wystawę rysunków wykonanych przez ludzi, którzy nie potrafią rysować...»”.

Niezborni (w sumie około 664 uczestników) wywodzili się z Hydropatów i Czarnego Kota – klub Hydropatów był kołem poetów i debiutujących artystów, Czarny Kot natomiast powstałym w roku 1881 kabaretem. Sztuki Niezborne odniosły natychmiastowy sukces, ale spowodowały też, że bardzo szybko publiczność i media znudziły się ich akcjami.

Wystawa w Muzeum Orsay zaprezentowała oprócz rysunków, plakatów, fotografii, monologów, portretów, kalamburów także różnego rodzaju wydawnictwa, okładki książek czy katalogi wystaw Niezbornych.