Wciągająca książka, w której autorka umieściła duszę swojej rodziny, opisując niełatwe życie swojej matki. Pani Maria swoimi opisami wciąga nas w rzeczywistość dawnego wiejskiego życia, pokazując codzienne wyzwania z jakimi musiała się mierzyć jej rodzina. Książka jest wstrząsająca, a nawet łamiąca serce kiedy autorka poznaje sekrety przeszłości. Warto zatrzymać się przy tej opowieści, poświęcić jej czas i zagłębić się w jej treść.

Wciągająca książka, w której autorka umieściła duszę swojej rodziny, opisując niełatwe życie swojej matki. Pani Maria swoimi opisami wciąga nas w rzeczywistość dawnego wiejskiego życia, pokazując codzienne wyzwania z jakimi musiała się mierzyć jej rodzina. Książka jest wstrząsająca, a nawet łamiąca serce kiedy autorka poznaje sekrety przeszłości. Warto zatrzymać się przy...

Przeczytałem zapowiedź wydawniczą i… postanowiłem przeczytać „Powroty” Mari Tuszyńskiej wydanej przez Wydawnictwo Novae Res. No bo i czasy wojenne, Roztocze, które kocham, Poznań i Wielkopolska oraz wspomnienia w czasach współczesnych wywołane pewnym mocnym impulsem. Sporo jest z tych elementów, które lubię, ale inaczej poukładanych niż ja wymyśliłem sobie to w głowie, To tak, jak z ciastkiem w cukierni, który smakuje inaczej, niż wydawało nam się, że powinien smakować. Pewnie zatem zastanawiacie się, czy książka zadowoliła mój czytelniczy apetyt. Tak, bo mimo początkowego rozczarowanie, że to nie to ciastko, w trakcie jedzenia mi zasmakowało i z wypiekami na twarzy dążyłem do ostatniego kęsa, do ostatniej strony.


Barbara nauczycielka, był dyrektorka szkoły z tych, które byśmy sobie marzyli, żeby uczyły nasze dzieci, postanawia zmienić otoczenia i wyprowadza się do bliżej nieokreślonej miejscowości nad jeziorem w Wielkopolsce. Tam zaczyna wieść spokojne, bardzo usystematyzowane życie, łącznie z przyjazdami rodziny na wakacje i jej wyjazdami na kanikułę.


No, ale jak to w życiu bywa, nagle wszystko się zmienia. Próbując przełączyć kanał telewizyjny, trafia na program o starej części cmentarza na wschodzie Polski, skąd pochodziła jej rodzina. Odżywają wspomnienia o przodkach i nieodparta chęć wyjaśnienia spraw, które zwykle zwą się tajemnicami rodzinnymi. Barbara wciela się w detektywa i wyrusza na poszukiwania. Odnajduje ślady swoich przodków, poznaje członków rodziny, o których nie miała nawet mglistego pojęcia, no i oczywiście rozwiązuje supeł tajemnych spraw związanych z jej familią, które jej mama chowała głęboko w swoim sercu. Kiedy Barbara skleja fakty, przychodzi czas na jej konfrontację oraz jej rodzeństwa z matką, która ma ponad 90 lat. Pojawia się pytanie, czy szperać w tym co było nieznane, by pozostawić to w sferze tego, co przez lata się usankcjonowało, czy uderzyć piorunem z nieba nie patrząc na konsekwencje. Jak zrobiła Barbara i co odkryła, znajdziecie na kartach tej książki, która została napisana wartkim językiem, momentami pachnącym literaturą sensacyjną, a przecież to tylko rodzinna opowieść, jakich wiele wśród nas, choć szczególna. Czy Wy też nie skrywacie, albo nie skrywają przed wami rodzinnych tajemnic…

Przeczytałem zapowiedź wydawniczą i… postanowiłem przeczytać „Powroty” Mari Tuszyńskiej wydanej przez Wydawnictwo Novae Res. No bo i czasy wojenne, Roztocze, które kocham, Poznań i Wielkopolska oraz wspomnienia w czasach współczesnych wywołane pewnym mocnym impulsem. Sporo jest z tych elementów, które lubię, ale inaczej poukładanych niż ja wymyśliłem sobie to w głowie, To...

Przeczytałem te książkę jako znajomy Autorki. Opowiadania o życiu matki w większości są prawdziwe- to niesamowite tak czytac o przeżyciach dawnej sąsiadki. Napisane pięknym językiem, że znajomością i kunsztem literackim, polecam serdecznie każdemu kto chciałby poczytać o czasach naszych rodziców którzy po wojnie zmagali się z trudami powojennych czasów.

Przeczytałem te książkę jako znajomy Autorki. Opowiadania o życiu matki w większości są prawdziwe- to niesamowite tak czytac o przeżyciach dawnej sąsiadki. Napisane pięknym językiem, że znajomością i kunsztem literackim, polecam serdecznie każdemu kto chciałby poczytać o czasach naszych rodziców którzy po wojnie zmagali się z trudami powojennych czasów.

Przeczytałem. Poruszająca, wzruszająca, opowieść. Autorka umiejętnie przedstawia życie bohaterki, jej matki, bliskich. Trudno znaleźć książkę, która w tak realistyczny sposób przedstawia codzienność biednej wiejskiej rodziny, zarówno w czasie wojny jak i po jej zakończeniu. Przedstawienie życia w skrajnej biedzie, życiowych tragicznych decyzji Julii, wstrząsających wydarzeń, na których wpływ miała wojna, codzienność życia w komunistycznej rzeczywistości. Autorka pięknie opisuje otaczającą rzeczywistość bohaterów powieści. Piękne, wręcz poetyckie opisy przyrody. Bardzo polecam, piękna opowieść. Brawo Pani Mario.

Przeczytałem. Poruszająca, wzruszająca, opowieść. Autorka umiejętnie przedstawia życie bohaterki, jej matki, bliskich. Trudno znaleźć książkę, która w tak realistyczny sposób przedstawia codzienność biednej wiejskiej rodziny, zarówno w czasie wojny jak i po jej zakończeniu. Przedstawienie życia w skrajnej biedzie, życiowych tragicznych decyzji Julii, wstrząsających...

Ciekawa opowieść rodzinna o przeszłości i ukrywanych tajemnicach. Barbara podróżuje w przeszłość swoich przodków, wspominając smutek, utratę wielkiej miłości i biedę, którą ciężko pojąć w naszych czasach. Bardzo polecam osobom zainteresowanym kulturą wsi z XIX i XX wieku, a także każdemu kto czuje potrzebę szukania swoich korzeni. Książka jest wciągająca, momentami wzruszająca i dość ciężko się od niej oderwać.

Ciekawa opowieść rodzinna o przeszłości i ukrywanych tajemnicach. Barbara podróżuje w przeszłość swoich przodków, wspominając smutek, utratę wielkiej miłości i biedę, którą ciężko pojąć w naszych czasach. Bardzo polecam osobom zainteresowanym kulturą wsi z XIX i XX wieku, a także każdemu kto czuje potrzebę szukania swoich korzeni. Książka jest wciągająca, momentami...

Wstrząsająca opowieść o wojnie, miłości i wybaczeniu

Rodzina Barbary, dyrektorki szkoły się rozpadła, nie łatwo jest się podnieść po takim zdarzeniu. Chcąc zacząć od nowa przeprasza się w inne miejsce i zaczyna uczyć w technikum.

Stara się żyć szarym, codziennym życiem, aż po obejrzeniu pewnego programu wracają do niej wspomnienia z trudnego dzieciństwa, biedy po wojnie czy agresywnego ojca. Choć jest już dorosła, daje się że nie przepracowała jeszcze tym ran i traum.

A na to nigdy nie jest za późno, więc udaje się do miejsca pochodzenia bliskich i próbuje odkryć prawdę na temat rodziny.

To historia o rodzinie, o tym jak wydarzenia z przeszłości na nas wpływają, że czasem jest dobrze poznać prawdę i lepiej zrozumieć przeszłość. Oraz, że nigdy nie jest na to za późno.

Wstrząsająca opowieść o wojnie, miłości i wybaczeniu

Rodzina Barbary, dyrektorki szkoły się rozpadła, nie łatwo jest się podnieść po takim zdarzeniu. Chcąc zacząć od nowa przeprasza się w inne miejsce i zaczyna uczyć w technikum.

Stara się żyć szarym, codziennym życiem, aż po obejrzeniu pewnego programu wracają do niej wspomnienia z trudnego dzieciństwa, biedy po wojnie...

Mam już za sobą lekturę kolejnej powieści Pani Marii Tuszyńskiej „Powroty”. Główna bohaterka, Barbara, pracuje w szkole. Autorka chętnie odwołuje się do tego środowiska, gdyż sama była nauczycielką.
Przypadkowe zdarzenie wywołuje w Barbarze wspomnienia z dzieciństwa. Na przykładzie tych wspomnień czytelnik może poznać życie repatriantów przybyłych na Pomorze z okolic Tomaszowa Lubelskiego w pierwszych latach po wojnie. Skrajna bieda była wtedy codziennością, a przymus kołchozów, dorabianie się z niczego i choroby piętrzyły problemy w rodzinie. Jednak ich źródeł upatruje Barbara w przeszłości, i to właśnie skłania ją do poszukiwania prawdy o losach przodków. Dlatego wyjeżdża w Lubelskie, skąd jej rodzice pochodzą, i udaje się jej odkryć tajemnicę ich zawiłych losów, na które wojna odcisnęła swoje piętno, a prawda okaże się wstrząsająca.
Przy okazji bohaterka odkrywa piękno Roztocza, okolic Tomaszowa Lubelskiego, poznaje życzliwych ludzi, i wszystko to będzie miało wpływ na jej przyszłe życiowe decyzje.
Akcja dzieje się współcześnie. Przeszłość i współczesność, wpływają na siebie, wyznaczając dramat losów bohaterów, szczególnie matki Barbary, która z heroizmem znosi przeciwności losu. Książka jest momentami bardzo wzruszająca i smutna, ale też nie pozbawiona optymizmu i zadumy nad tym, na ile człowiek jest w stanie wybaczyć drugiemu.
Pani Maria posiada ogromny dar wciągania czytelnika w świat przeżyć bohaterów, świetnie oddaje ich emocje. Dlatego czyta się i czyta, i żyje się życiem Julii, Barbary, Marianny, Wojtka, i nie daje się przerwać czytania aż do ostatniej strony.
Należy docenić bardzo ładny i poprawny język powieści. Nic też dziwnego, Autorka jest polonistką, a jej bohaterowie kochają książki.
Koleje ich życia umiejętnie splecione są z prawdziwymi wydarzeniami, przez to mamy wrażenie, że wszystko dzieje się naprawdę, obok nas.
Tak modne jest w naszych czasach poszukiwanie informacji o naszych przodkach, kreślimy drzewa genealogiczne, jeżeli jeszcze ktoś tego nie zrobił, po lekturze tej książki natychmiast się do tego zabierze. Historia każdej rodziny kryje jakieś tajemnice.
Dla mnie to piękna i dojrzała książka, polecam.

Mam już za sobą lekturę kolejnej powieści Pani Marii Tuszyńskiej „Powroty”. Główna bohaterka, Barbara, pracuje w szkole. Autorka chętnie odwołuje się do tego środowiska, gdyż sama była nauczycielką.
Przypadkowe zdarzenie wywołuje w Barbarze wspomnienia z dzieciństwa. Na przykładzie tych wspomnień czytelnik może poznać życie repatriantów przybyłych na Pomorze z okolic...