Będzie to opowieść – récit lub tekst (w sensie wczesnych strukturalistów),który rozmyślnie dopuszcza do udziału wygnane z narracji posthumanistycznych ostatnich dekad XX i pierwszych dekad XXI w. pojęcia, intuicje lub po prostu słowa przegnane (chassé) odgrywające tu jednakże niebagatelną rolę. (…) Przedstawiona tu opowieść – kontynuacja wieloletnich zainteresowań i publikacji piszącego te słowa – choć tylko pozornie luźniejsza w formie, nie odchodzi bynajmniej od wymogów oczekiwanych od rozpraw naukowych. Ale zapatrzenie się we francuskie esprit (to jeden z owych wygnańców z humanistyki XX w.) – ducha swobody, przekory, spontaniczności, przywiązania do wolności wypowiedzi, owej expression (termin Maurice’a Merleau-Ponty’ego przynależnego do naszego kręgu),idei w ciągłym ruchu, konfrontacji w swoistym agonie – idzie w parze ze skorelowanym tematem: domeną podjętych tu opisów, analiz i rekonstrukcji. Piszemy bowiem o szczególnym etapie formułowania się jednostki, jej młodości, czasie zmagań, nadziei, ale też niekiedy nieuniknionych klęsk i porażek; piszemy o czasie, który jakże celnie oddaje formuła rytuały przejścia.

Ze Wstępu