❗TW: problemy psychiczne; narkotyki; samo*kaleczenie

Ta grafika to CUDO! Długo będę się zachwycała kolorami, bo uwielbiam kolory i przejścia kolorystyczne xD

Niestety, o ile rozwój zaburzeń/chorób był przedstawiony w miarę szczegółowo i długo, tak wyleczenie następowało nagle. Na jednej stronie był opis w jak złym stanie są, przekręcałam kartkę, a tam ,,udał*m się do psychologa i pokonał*m chorobę". Do tego dochodzą jeszcze takie rzeczy jak samodzielne ułożenie planu jedzenia przy wychodzeniu z anoreksji czy uzależniona mama, ignorująca dziecko, która nagle ot tak pomaga mu wyzdrowieć.

Na końcu znajdowały się opisy przedstawionych chorób/zaburzeń, już nie w formie komiksu i informacje o telefonie zaufania, co na plus.

Zamysł był dobry, ale zabrakło dopracowania przedstawienia procesów zdrowienia.
Według informacji z książki autor jest ,,byłym psychologiem klinicznym", cokolwiek to ,,byłym" oznacza (może odebrali mu prawo do wykonywania zawodu, who knows?),więc tym bardziej dziwi mnie "płytkość" tych opowiadań.

❗TW: problemy psychiczne; narkotyki; samo*kaleczenie

Ta grafika to CUDO! Długo będę się zachwycała kolorami, bo uwielbiam kolory i przejścia kolorystyczne xD

Niestety, o ile rozwój zaburzeń/chorób był przedstawiony w miarę szczegółowo i długo, tak wyleczenie następowało nagle. Na jednej stronie był opis w jak złym stanie są, przekręcałam kartkę, a tam ,,udał*m się do...

Z szeroko pojętego zdrowia psychicznego uczyniono w naszej kulturze niezwykle delikatny i trudny temat. Wpajano nam, że o pewnych rzeczach się nie mówi i powinno się je zachować wyłącznie dla siebie. Nierzadko, stygmatyzowano osoby chore lub takie, które o tych tematach mówiły głośno. To podejście sprawiło, iż cierpią wszyscy, a najbardziej dzieci i młodzież. Gdy zaczynają się problemy, często ci młodzi ludzie nie wiedzą, do kogo mogą się zwrócić i gdzie szukać pomocy. Będąc przekonanym, że są sami, zaczynają podążać w najgorszym możliwym kierunku. Starając się nagłośnić ten temat stacja BBC stworzyła serial animowany, a na jego podstawie powstał komiks “Niespokojny Umysł”. W jaki sposób zrealizowano postawiony cel?
Ten komiks, to 7 różnych opowieści wykreowanych na podstawie autentycznych historii. Każda z nich, co istotne, skupia się na problemach młodych ludzi. Poruszane są nie tylko tematy stricte chorób psychicznych, jak np. depresja, lecz również anoreksji czy uzależnienia. Na końcu książki, znajduje się objaśnienie poruszanych problemów i informacje gdzie można szukać pomocy. Z założenia, opowieści zaprezentowano tak, by jak najlepiej trafić do młodych czytelników.
Powód, z którego powstał ten komiks jest niewątpliwie ważny, a rozmowa o nim bezdyskusyjnie potrzebna. Szata graficzna, którą wykorzystano jest wizualnie intrygująca i budzi w czytelniku emocje. Pewne wątpliwości budzi jednak zastosowany język, moim zdaniem nieco “zbyt dorosły”. Rozumiem, natomiast, zamysł twórców, by każda z tych historii mogła stanowić lekcje i ukazywać możliwość rozwiązania problemu. Jednak odnoszę wrażenie, iż czasami zbyt uproszczono proces leczenia, przez co dziecko nie do końca jest uświadomione, czego mogło by się spodziewać. Z jednej strony, zdaję sobie sprawę, że opowieści oparte są o prawdziwe historie, z drugiej, przedstawienie instytucji szkoły budzi moje zastrzeżenia. Szkoła niczego tu nie zauważa, nie reaguje i nie oferuje pomocy. Żaden z uczniów nawet nie próbuje zgłosić swoich problemów do wychowawcy czy szkolnego pedagoga/psychologa.
Chociaż nie pozbawiona mankamentów, ta powieść graficzna jest ważną pozycją. Młodym ludziom pokazuje, że nie są sami, dorosłym że problemy dzieci wcale nie są błahe. Kto wie, może w jakimś domu ta książka rozpocznie rozmowę, która odmieni czyjeś życie?

Z szeroko pojętego zdrowia psychicznego uczyniono w naszej kulturze niezwykle delikatny i trudny temat. Wpajano nam, że o pewnych rzeczach się nie mówi i powinno się je zachować wyłącznie dla siebie. Nierzadko, stygmatyzowano osoby chore lub takie, które o tych tematach mówiły głośno. To podejście sprawiło, iż cierpią wszyscy, a najbardziej dzieci i młodzież. Gdy zaczynają...

Komiks wygląda nieźle i jest przyjemny kolorystycznie. Podczas lektury miałem jednak nieodparte wrażenie wtórności tychże rysunków, wyglądają jak coś wygenerowanego przez AI i to mocno psuło mi wizualny odbiór.

Niestety jeśli chodzi o treści to pomimo poruszania ważnych tematów, komiks zdaje się jechać po najpłytszej i najbardziej oklepanej linii jak to tylko możliwe, wypowiedzi wydają się nienaturalne, drętwe, ciężko mi uwierzyć, że do kogokolwiek w wieku docelowym taki komiks mógłby faktycznie przemówić.

"Moja przyjaciółka Nore" pokazała, że do tak trudnego tematu można podejść w ciekawy, nieoczywisty i wreszcie naturalny sposób także w formie komiksu, niestety "Niespokojny Umysł" udowadniałby przeciwną tezę.

Komiks wygląda nieźle i jest przyjemny kolorystycznie. Podczas lektury miałem jednak nieodparte wrażenie wtórności tychże rysunków, wyglądają jak coś wygenerowanego przez AI i to mocno psuło mi wizualny odbiór.

Niestety jeśli chodzi o treści to pomimo poruszania ważnych tematów, komiks zdaje się jechać po najpłytszej i najbardziej oklepanej linii jak to tylko możliwe,...

Wszystko bardzo poprawne, czasami proba oderwania od schamtow samego problemu, alepozion niezwykle nierowny kazdego z opowiadan. Dobra podstawa do podjecia rozmowy.

Wszystko bardzo poprawne, czasami proba oderwania od schamtow samego problemu, alepozion niezwykle nierowny kazdego z opowiadan. Dobra podstawa do podjecia rozmowy.

Ciekawy komiks. Tyle nastolatków popełnia samobójstwo, bo dorośli bagatelizują ich problemy. Nie mają czasu dla własnych dzieci. A gdy dojdzie do tragedii to mówią: ,, Gdyby mi powiedział/a, to bym pomogła".

Ciekawy komiks. Tyle nastolatków popełnia samobójstwo, bo dorośli bagatelizują ich problemy. Nie mają czasu dla własnych dzieci. A gdy dojdzie do tragedii to mówią: ,, Gdyby mi powiedział/a, to bym pomogła".

Kristo - krótko.
Historie nastolatków opowiadane w tym de facto komiksie mają pomóc ich rówieśnikom przezwyciężyć nerwice, lęki i demony i przede wszystkim namawiają do pójścia ze swoimi problemami do psychiatry. Jeśli to kogokolwiek uratuje - to zacne.
Natomiast ekspresyjne, nawiązujące do techniki aerografowej ilustracje są na znakomitym poziomie, choć pewnie były tworzone komputerowo. Dla samych rysunków (?) warto przejrzeć tę książeczkę.

Kristo - krótko.
Historie nastolatków opowiadane w tym de facto komiksie mają pomóc ich rówieśnikom przezwyciężyć nerwice, lęki i demony i przede wszystkim namawiają do pójścia ze swoimi problemami do psychiatry. Jeśli to kogokolwiek uratuje - to zacne.
Natomiast ekspresyjne, nawiązujące do techniki aerografowej ilustracje są na znakomitym poziomie, choć pewnie były...

Powieść graficzna przedstawiająca różne problemy związane ze zdrowiem psychicznym. Historie przestawione w sposób bardzo przejrzysty i zrozumiały. Ukazują one, że ze wszystkim można sobie poradzić, tylko nie można bać sie prosić o pomoc.

Powieść graficzna przedstawiająca różne problemy związane ze zdrowiem psychicznym. Historie przestawione w sposób bardzo przejrzysty i zrozumiały. Ukazują one, że ze wszystkim można sobie poradzić, tylko nie można bać sie prosić o pomoc.

Czyta się ją szybko. Ma fajną, przystępną grafikę. Jeśli celowana w nastolatków - to powinna być "dawkowana" z ostrożnością.
Może pomóc w celach psychoedukacyjnych.
Książka wyglądem jest super, dużym plusem jest to, że to jest komiks o realnych historiach, bazujących na wywiadach z osobami doświadczającymi danych problemów.
Ale trzeba uważać. Trochę jak że wszystkim, wiadomo. Na pewno nie jest to typowy prezent pod choinkę, bardziej literatura specjalistyczna.

Czyta się ją szybko. Ma fajną, przystępną grafikę. Jeśli celowana w nastolatków - to powinna być "dawkowana" z ostrożnością.
Może pomóc w celach psychoedukacyjnych.
Książka wyglądem jest super, dużym plusem jest to, że to jest komiks o realnych historiach, bazujących na wywiadach z osobami doświadczającymi danych problemów.
Ale trzeba uważać. Trochę jak że wszystkim,...