Mimo tego, że sporo czasu minęło od premiery oryginalnego wydania "X-Men: Era Apocalypse'a" to zaskakująco dobrze się czyta ten komiks. Lata 90-te to dziwny czas dla komiksów superbohaterskich, jakiś czas temu sprawdzałem "X-Menów" Jima Lee i chociaż, gdy ta seria wychodziła w PL za sprawą TM-Semic to jarałem się nią niesamowicie, tak podejście do niej po latach już tak dobre nie było. Natomiast "X-Men: Age Of Apocalypse" ciągle ma w sobie to coś, może to kwestia alternatywnej przyszłości, w której zło objawia się na niesamowitą skalę, ale mimo tego chaosu spowodowanego miksowaniem zeszytówek cały czas czuję zainteresowanie fabułą tej historii. I ciągle zadaję sobie pytanie - i co dalej? Oczywiście to seria dość nierówna, ale te mniej udane zeszyty nie rzutują aż tak bardzo na całość. Dla fanów X-Men pozycja obowiązkowa.

Mimo tego, że sporo czasu minęło od premiery oryginalnego wydania "X-Men: Era Apocalypse'a" to zaskakująco dobrze się czyta ten komiks. Lata 90-te to dziwny czas dla komiksów superbohaterskich, jakiś czas temu sprawdzałem "X-Menów" Jima Lee i chociaż, gdy ta seria wychodziła w PL za sprawą TM-Semic to jarałem się nią niesamowicie, tak podejście do niej po latach już tak...

Przyznam szczerze, że zasiadałem do lektury trzeciej części „Ery Apocalypse’a” z obawami. Drugi tom solidnie mnie rozczarował i nie widziałem za bardzo światełka w tunelu dla tej serii. Byłem przekonany, że pogrąży się ona w przesadzie, tak charakterystycznej dla superbohaterskiego komiksu końcówki poprzedniego wieku. A jak to wyszło w rzeczywistości? Na szczęście zupełnie inaczej.

W świecie bez Charlesa Xaviera sytuacja ulega pogorszeniu. Apocalypse pragnie umocnić swoją władzę, więc tym mocniej zaciska pięść tłamszącą wszelki opór. Tyran musi jednak uważać na własne szeregi, bo z ich głębi nadciąga zdrajca. Tymczasem X-Meni starają się ocalić jak największą liczbę istnień. Co więcej, dowodzący drużyną Magneto wprowadza w życie plan, który może na zawsze zmienić ogarniętą wojenną pożogą rzeczywistość. Problem w tym, że jego realizacja może kosztować zbyt wiele.

Drugi tom „Ery Apocalypse’a” praktycznie cały czas sprawiał wrażenie jednej wielkiej naparzanki, w dodatku trudno było znaleźć w nim ambicje na coś więcej. To mocno zaważyło na mojej opinii o tym albumie i szczerze mówiąc, spodziewałem się, że kolejny podąży tą samą ścieżką. Tymczasem, o dziwo, w „Wojnie” akcenty rozłożono w nieco innych miejscach. Rzecz jasna, ta wersja przygód X-Menów nadal jest komiksem, w którym dominuje element sensacyjny, ale warto odnotować, że twórcy próbują nieco lepiej zarysować motywację poszczególnych protagonistów. Widać to na przykład w postaci Cyclopsa, który w rzeczywistości, w której toczy się fabuła, był początkowo „złolem”, jednak z biegiem akcji ewoluował, zmierzając powoli w stronę takiego Scotta Summersa, jakiego znamy. Odnajdywanie podobieństw między różnymi wersjami tego bohatera jest naprawdę dużą frajdą.

Czasami bywa tak, że do sag zakrojonych na wielką skalę wkrada się nuda. Zwyczajnie nie sposób utrzymać dużej intensywności na przestrzeni kilkudziesięciu zeszytów i jakkolwiek „Era Apocalypse’a” rzeczywiście jest nierówna (vide zbiorcza „dwójka”),tym razem trafiliśmy na zdecydowanie lepszy fragment całej opowieści. O przemianie konkretnej postaci pisałem wyżej, poza tym scenarzyści dobrze nakreślili też napięcia między bohaterami, dość często stawiając ich przed koniecznością dokonania trudnych wyborów bądź konfrontując z wyczerpującymi emocjonalnie wydarzeniami. Przykładem niech będzie postać Quicksilvera, który musi zmierzyć się z dylematem, czy uratować od śmierci ojca, czy obcego mutanta. Wybór niby oczywisty, ale haczyk jest taki, że od tego drugiego może zależeć los całego świata. A to niejedyny motyw tego typu w „Wojnie”.

Główny antagonista, kiedy już pojawia się na arenie wydarzeń, nie jest postacią szczególnie porywającą. Brak mu charyzmy, jest też dość karykaturalny ze swoją wizją przeżycia najsilniejszych. To jednak sprawia, że w toku fabuły wypływają inne ciekawe motywy. Jednym z nich jest perspektywa zmiany nastawienia przez popleczników Apocalypse’a w obliczu nieustannego nakręcania spirali przemocy. Tak jak trener może stracić poparcie szatni, Apocalypse swoim sposobem postępowania zwiększa ryzyko, że ci z jego popleczników, którzy zachowali jeszcze jakieś sumienie, ostatecznie się od niego odwrócą. Osobną sprawą jest to, że komiks, którego fabuła ma globalny zasięg i angażuje wielu różnych bohaterów, siłą rzeczy nie ma możliwości odpowiedniego skupienia się na każdym z nich. W pewnym momencie można to odczuć, bowiem przed oczami czytelnika przewija się wielu bohaterów i złoczyńców, jednak tylko garstka z nich potrafi przykuć uwagę na dłużej. Tego się jednak można było spodziewać, bo jest to częsta wada tego tylko komiksów i twórcom „Ery Apocalypse’a” także nie udało się jej uniknąć.

Rysunki są dokładnie takie, jakich można było się spodziewać – przesadzone. Karykaturalnie ogromne mięśnie u mężczyzn, obcisłe stroje u kobiet. Wiecie, o co chodzi. Magia lat dziewięćdziesiątych w pełnej krasie. Kto lubi, będzie miał na czym zawiesić oko. Kto nie lubi, cóż… Ten musi się przyzwyczaić, bo rysownicy raczej nie zmienią diametralnie stylu w czwartym tomie.

Po nijakim tomie numer dwa trzecia odsłona „Ery Apocalypse’a” sprawia już zdecydowanie lepsze wrażenie. Nadal jest to przerysowana, „najntisowa” konwencja, ale tym razem potrafi zaangażować, dając coś więcej aniżeli tylko bezmyślną naparzankę. Wiadomo, jeśli nie lubicie przesadzonego trykociarstwa, będziecie podczas lektury zgrzytać zębami, myślę jednak, że warto poświęcić temu tytułowi kilka chwil, bo co jak co, ale stanowi naprawdę miłą rozrywkę, która gra na sentymencie fana, zwłaszcza tego wychowanego na komiksach od TM-Semic.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2022/01/x-men-era-apocalypsea-tom-3-wojna.html
oraz na łamach serwisu Szortal - https://www.facebook.com/Szortal/posts/4862648510424504

Przyznam szczerze, że zasiadałem do lektury trzeciej części „Ery Apocalypse’a” z obawami. Drugi tom solidnie mnie rozczarował i nie widziałem za bardzo światełka w tunelu dla tej serii. Byłem przekonany, że pogrąży się ona w przesadzie, tak charakterystycznej dla superbohaterskiego komiksu końcówki poprzedniego wieku. A jak to wyszło w rzeczywistości? Na szczęście zupełnie...

Śmierć profesora X drastycznie zmieniła oblicze świata. W następstwie tego wydarzenia powstała alternatywna rzeczywistość, w której ludzkość znalazła się na granicy zagłady. Świat rządzony przez wszechmogącego Apocalypse’a stał się areną walk, w której mogą przetrwać tylko najsilniejsi mutanci. Większość z nich myślała tylko o sobie, gotowa zrobić wszystko, aby przetrwać. W tym niegościnnym czasie nadal jednak można znaleźć garstkę bohaterów, którzy pragną powrotu dawnej rzeczywistości. Na ich czele stoi Magneto, który wierzy w to, że uda mu się pokonać wroga i zmienić oblicze świata (szczególnie że ma on do pomocy szpiega w otoczeniu Apocalypse’a). Jego plan mocno jednak zależy jest od współdziałania grupy, która tylko jako jedność może przeciwstawić się przeciwnikowi. Ich działania zwracają na siebie uwagę „władcy”, który postanawia ostatecznie rozprawić się z buntownikami.

Przedstawione w albumie Era Apocalypse’a #3: Wojna wydarzenia to akcja przez naprawdę wielkie „A”. Duża dynamika historii sprawia, że 230 stron komiksu pochłania się w ekspresowym tempie. Twórcy poszczególnych rozdziałów obok typowo rozrywkowego charakteru swoich prac, nie zapomnieli jednak o innych równie istotnych ich aspektach i złożonościach. Ilość i różnorodność zaprezentowanych tutaj emocji jest niepojęta. Na czytelnika czekają między innymi smutek, złość, radość, zniszczenie, problemy rodzinne, kłopoty miłosne, śmierć, odrzucenie. Do tego dochodzi naprawdę pokaźna paleta różnorakich i dobrze nakreślonych bohaterów, z których każdy ma zupełnie inny charakter. Pozornie mamy więc tutaj do czynienia z epokowym komiksowym dziełem, któremu trudno jest coś zarzucić. To właśnie jednak jego „epickość” staje się największym problemem. Cała seria składa się bowiem z różnorakich historii (tworzonych przez różnych autorów) o bardzo skomplikowanym porządku chronologicznym. Co prawda rodzime wydanie stara się uporządkować poszczególne historie, jednak nadal pojawiają się tu momenty, kiedy poczujemy się mocno fabularnie zagubieni i kompletnie zdezorientowani niektórymi wydarzeniami. Gargantuiczna ilość wątków potrafi być również dość mocno przytłaczająca (na dodatek nie wszystkie są odpowiednio rozwijane). Pomimo wskazanych „wad” Era Apocalypse’a #3: Wojna jest tytułem zapewniającym doskonałą porcję superbohaterskiej rozrywki.

Zarówno fabuła, jak i humor osadzone są tutaj mocno w schematach komiksów lat 90-tych. Najbardziej jednak „oldskulowy” charakter albumu przejawia się w jego oprawie graficznej. Zależnie od artysty estetyka poszczególnych rozdziałów stawia na cartoonową wyrazistość, agresywność stylu lub dużą dbałość o realizm. Dzięki temu każdy powinien znaleźć tutaj historie, które przypadną mu wizualnie do gustu.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-era-apocalypsea-3-wojna/

Śmierć profesora X drastycznie zmieniła oblicze świata. W następstwie tego wydarzenia powstała alternatywna rzeczywistość, w której ludzkość znalazła się na granicy zagłady. Świat rządzony przez wszechmogącego Apocalypse’a stał się areną walk, w której mogą przetrwać tylko najsilniejsi mutanci. Większość z nich myślała tylko o sobie, gotowa zrobić wszystko, aby przetrwać. W...

ERA APOCALYPSE’A TRWA

Jeśli miałbym wybrać moją ulubioną erę komiksów o X-Men, bez dwóch zdań byłyby to lata 90. XX wieku. Lata, gdy na rynku ukazywało się multum różnych serii, nad którymi władzę starał się trzymać Chris Claremont, który dekadę wcześniej przywrócił przygodom Mutantów świetność i wyniósł na wyżyny, a szata graficzna do dziś pozostaje niepobita. To wtedy też powstał największy x-menowy event, ukazująca się od pewnego czasu „Era Apocalypse’a”. Czy jest to wybitna opowieść? Nie, ale na pewno warta jest poznania, bo to interesująca, ciekawa klimatem i dość różnorodna historia stricte rozrywkowa, która oferuje nam równie wiele akcji, co tekstu.

W świecie po śmierci Xaviera, gdzie odmieniona rzeczywistość stała się domeną Apocalypse’a, mutanci pod przywództwem Magneto starają się zyskać przewagę nad wrogiem. Teraz, gdy powróciły wspomnienia o poprzednim życiu, a u Apocalypse’a pojawia się zdrajca, wszystko wydaje się zbliżać do szczęśliwego finału. Ale czy to może się udać?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/10/x-men-era-apocalypsea-3-wojna-john.html

ERA APOCALYPSE’A TRWA

Jeśli miałbym wybrać moją ulubioną erę komiksów o X-Men, bez dwóch zdań byłyby to lata 90. XX wieku. Lata, gdy na rynku ukazywało się multum różnych serii, nad którymi władzę starał się trzymać Chris Claremont, który dekadę wcześniej przywrócił przygodom Mutantów świetność i wyniósł na wyżyny, a szata graficzna do dziś pozostaje niepobita. To wtedy...