Delta wsteczna

"Nie zapomnę dnia, kiedy rodzice wsadzili mnie na wóz i zawieźli do liceum w mieście. To był koniec mojego pięknego snu, ruina mojego świata", motto z Emila Ciorana, którym poprzedzony jest pierwszy wiersz, tak naprawdę mogłoby być mottem całego debiutanckiego tomu Pawła Łęczka, jest on bowiem konsekwentnie skonstruowaną mapą (nomen omen? Autor jest geografem) minionego, na której najbardziej widoczne jest dzieciństwo (poemat „Landsberg”) i ważne dla poety – z różnych powodów – odejścia (seria wierszy z pogrzebem w tytułach),na której siatka kartograficzna to splot sentymentów, rozczarowań, żywych i odżywających dzięki słowom emocji, a także narastającej świadomości, że nie da się za wiele odnaleźć z przeszłości, a kolejne próby powrotu tylko nas w tym utwierdzają – "W pokoju nieprzydatne kolekcje: kaset, znaczków, nieaktualnych map, przewodników, niepotrzebnych książek geograficznych i czarnych płyt. (…) Poza tym lekarstwa rodziców i zakurzone meble. Nie mój pokój, nie mój kurz". [Landsberg. 15.]

Łęczuk zaprasza nas do swojego świata proponując metodę poetyckiego reportażu, jest świetnym obserwatorem, dba o szczegół, z wyczuciem łowi drobiazgi, które innym umykają, które w pierwszej chwili można nawet uznać za mało istotne, a jednak literacko przetworzone, umiejętnie wyeksponowane – okazują się znaczące, budują sugestywne obrazy i wiarygodny klimat. Poecie udaje się przy tym skutecznie wyjść w opisie od konkretu, „z własnego podwórka”, i niepostrzeżenie dla czytelnika przeprowadzić go do refleksji nad uniwersalnym. Robi to często w lekki, nawet ironiczny sposób, grając frazeologizmami, czerpiąc z potocznego języka, żonglując brzmieniami i słowami: "Nikt mnie tu nie zna, jakbym był z Gniezna – zawsze to jakaś stolica. Połączyli się w pary. Wyparowali. Dwanaście lat robi swoje". [Landsberg. 3.]; bawiąc się skojarzeniami, w których odwołuje się np. do mitologii ("Brama została otwarta. Nie trzeba się troić, z obrony nici". [Delta wsteczna]),do dziecięcych powiedzonek ("Falochrony nie chronią brzegu. Morze daje i odbiera. Woda się poniewiera".[ibidem]),do świata filmu i muzyki ("kiedy już wyszła włączyliśmy / wszystkie poranki świata / a jaki był twój poranek agnieszko (…) samba przed rozstaniem nie / nie możesz teraz odejść" [tous les maties du monde], czy innych, osadzonych w zbiorowej pamięci cytatów: Kiedy się wdziera, przynosi straty jak każdy intruz. / Rozrywa. Strzępi. Niszczy. / „Odnawia oblicze ziemi” [Delta wsteczna]. Lektura „Delty” pozwala więc i na tę (wspólną z autorem) podróż: po literackich i kulturowych tropach, które są dla Łęczka niewyczerpanym źródłem inspiracji.
(...)

Izabela Fietkiewicz-Paszek, Gazeta Literacka Migotania, nr 2(35)/2012
cały tekst recenzji:

http://alternet.poezja-art.eu/artykuly/recenzje-i-omowienia-ksiazek-poetyckich/pawel-leczuk-delta-wsteczna-gazeta-literacka-migotania-nr-235-2012/

"Nie zapomnę dnia, kiedy rodzice wsadzili mnie na wóz i zawieźli do liceum w mieście. To był koniec mojego pięknego snu, ruina mojego świata", motto z Emila Ciorana, którym poprzedzony jest pierwszy wiersz, tak naprawdę mogłoby być mottem całego debiutanckiego tomu Pawła Łęczka, jest on bowiem konsekwentnie skonstruowaną mapą (nomen omen? Autor jest geografem) minionego, na...