Lekturę "Kto zabrał mój ser?" można by skwitować krótko: "Z pustego i Salomon nie naleje",
ale oprócz stwierdzenia oczywistego,
książka porusza kwestie poszukiwania rozwiązań.
Nie siedź bezczynnie i nie płacz nad pustą szklanką / rozlanym mlekiem / ukradzionym serem
tylko rusz cztery litery i znajdź nowy ser / napełnij szklankę!
O!
Mocne?
W książce jest delikatniej, ale o tym samym ;-)

Lekturę "Kto zabrał mój ser?" można by skwitować krótko: "Zmiany są nieuchronne",
ale oprócz stwierdzenia oczywistego,
książka porusza kwestie przygotowania się na zmiany oraz sposobów postępowania wobec zmian.
Możesz być zaskoczony zmianami lub przygotowany na zmiany,
możesz żądać anulowania zmiany lub zaakceptować zmianę,
możesz biadolić z powodu zmiany lub działać w związku ze zmianą,
zmianą możesz się martwić lub cieszyć
i temu podobne.
I o tym właśnie jest ta książka.

Mnie ta książka uświadomiła coś dla mnie bardzo ważnego.
Muszę teraz poszukać swojego sera! ;-)

Jeszcze trzeba wyjaśnić, czym jest ser.
Hm... dla każdego to może być coś innego ;-p
Bo to metaforyczna książka!
I ser, i wszyscy bohaterowie (a raczej ich myślenie i działanie) są tylko / aż przenośnią!

Pełny tytuł książki brzmi: "Kto zabrał mój ser? Opowieść dla młodzieży",
a ja mam kłopot z tą klasyfikacją....
Dość infantylnie napisana historyjka o myszkach i ludzikach mieszkających w labiryncie
być może nadawałaby się już dla starszych dzieci,
ale pod banalną treścią kryje się naprawdę mądre przesłanie,
które być może trafi dopiero do dorosłych czytelników.
Prawdopodobnie z tego powodu - żeby młodzieży nie uciekło sedno - historyjka o serze jest tylko częścią książki.
Historyjkę tę szkolnym przyjaciołom opowiada młody chłopak. A po opowieści słuchacze analizują jej treść.
Przykładają jej bohaterów (i ser!) do swoich doświadczeń, swoich lęków, swoich planów, wyciągają swoje wnioski.

Mnie ta historyjka (a raczej sposób jej opisania) trochę znudziła.
Mam wrażenie, że autor użył zbyt wielu słów na jeden temat, a jednocześnie nie rozwinął / nie pogłębił tematu.
Natomiast zupełnie inaczej toczą się dialogi nastoletnich przyjaciół - wartko, z sensem, konkretnie, mądrze :-)


A w ogóle to trafiłam na tę książkę zupełnie przypadkowo.
Gdy w bibliotece wpadła w moje ręce książka w żółtej okładce i z serem w tytule,
to w pierwszej chwili pomyślałam, że to książka "Im więcej dziur, tym mniej sera" Holgera Dambecka,
którą kiedyś polecała autorka bloga MAMAtyka.
A tu taka niespodzianka: inny ser, inny autor, inna treść! ;-)
Na tylnej okładce blurb:
Spencer Johnson napisał opowieść "Kto zabrał mój ser?", by pomóc ludziom wychodzić z trudnych sytuacji,
w których mogą się znaleźć w każdym momencie życia.
No to wypożyczyłam :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2017/03/kto-zabra-moj-ser.html

Lekturę "Kto zabrał mój ser?" można by skwitować krótko: "Z pustego i Salomon nie naleje",
ale oprócz stwierdzenia oczywistego,
książka porusza kwestie poszukiwania rozwiązań.
Nie siedź bezczynnie i nie płacz nad pustą szklanką / rozlanym mlekiem / ukradzionym serem
tylko rusz cztery litery i znajdź nowy ser / napełnij szklankę!
O!
Mocne?
W książce jest delikatniej, ale o...