Pierwszy tom tej serii bardzo przypadł mi do gustu, gdyż idealnie sprawdzał się w roli czarnej i na swój sposób wulgarnej, ostrej satyry. Rewelacyjne przerobienie przekleństw, brzmiące np. "W fuj" lub "Ciastolony (tu wstaw odpowiednią personę lub obiekt)", tona trupów, rzeź na każdym kroku i ostre utarczki z Królową Chmurią, władczynią Baśniowa. Niestety kolejne pięć tomów, zawarte w tym albumie to lekki spadek formy, przynajmniej dla mnie. Dalej jest.... w zasadzie to samo i to już troszkę przynudza.

Tak naprawdę ciężko jest tutaj coś napisać, bowiem, gdybym dał wam recenzję pierwszego tomu, to mielibyście prezentacje moich wrażeń i z tego. Gertrud na chwilę stałą się władczynią Baśniowa, ale w tej roli kompletnie się nie sprawdzała, więc ją ostatecznie odwołano. I tak nasza zielonowłosa rozrabiara wróciła do tego, czym zajmowała się wcześniej - szukania drogi powrotnej do domu. Wcześniej jej nie za bardzo szło, bo zmarnowała bite trzy dekady, aby ostatecznie pocałować klamkę przez swą głupotę. Teraz w sumie wcale nie jest lepiej.

Dochodzi nowa postać z jej świata. Młody chłopak imieniem Duncan, który trafił do Baśniowa w wygódce, do tego przebrany w kostium smoka. Niestety jego rola jest ograniczona prawie do minimum, a szkoda, bo już teraz mogła być ciekawie rozwinięta. Na pewno będzie to zrobione w następnych tomach, bowiem już teraz wiemy, że Duncan odciśnie spory ślad, tak dosłownie, na Baśniowie. Jednak poza tym robi niewiele, aby nie powiedzieć, ze totalnie nic. Naprawdę wielka szkoda.

Tymczasem resztę perypetii Gertrude i jej przydupasa Laringtona, bardzo łatwo przewidzieć. W praktyce jest to, co było już pokazane wiele razy - trupy, flaki i w fuj wpieniona dziewczynka, która najchętniej uciastoliłaby każdego kto się nawinie. Szkoda, że zniknęły w zasadzie jej moce, które dostała od Mrocznej Śmierciśmierć, choć wtedy pewnie narobiłaby po prostu więcej zniszczeń. Reasumując - jeśli komuś podobał się pierwszy album serii, to tutaj dostanie solidną repetę tego co już zna. Natomiast osoby którym "Nienawidzę Baśniowa" niezbyt podeszło, nie maja tutaj czego szukać. Sam na pewno dotrwam do końca, bo naprawdę chcę wiedzieć czy Gertrude wróci do swego świata i jeśli tak, to jakie będzie miało to konsekwencje. Niemniej nie liczę już na coś innego niż przesłodzone flaki i hektolitry syropu wiśniowego na ścianie.

Pierwszy tom tej serii bardzo przypadł mi do gustu, gdyż idealnie sprawdzał się w roli czarnej i na swój sposób wulgarnej, ostrej satyry. Rewelacyjne przerobienie przekleństw, brzmiące np. "W fuj" lub "Ciastolony (tu wstaw odpowiednią personę lub obiekt)", tona trupów, rzeź na każdym kroku i ostre utarczki z Królową Chmurią, władczynią Baśniowa. Niestety kolejne pięć tomów,...

Zaskakująco, drugi tom lepiej mi się czytało niż pierwszy, pewnie dlatego, że znane mi żarty śmieszą bardziej niż nowe. A niektóre były całkiem pomysłowe w zabawie z konwencją, vide ostatni rozdział. Jednocześnie nie wszystko było różowe, moglibyśmy już podziękować żartom o moczu, eh.

Zaskakująco, drugi tom lepiej mi się czytało niż pierwszy, pewnie dlatego, że znane mi żarty śmieszą bardziej niż nowe. A niektóre były całkiem pomysłowe w zabawie z konwencją, vide ostatni rozdział. Jednocześnie nie wszystko było różowe, moglibyśmy już podziękować żartom o moczu, eh.

Dawno, dawno temu do pełnej szeroko rozumianej słodyczy krainy zwanej Baśniowem przybyła mała dziewczynka imieniem Gertrude. Nadszedł czas na ciąg dalszy jej wędrówki połączonej z plądrowaniem Baśniowa. Zapraszamy do lektury recenzji ,,Fujowego żywota” i ,,Grzecznej dziewczynki”.

Gertrude zamiast znaleźć drogę wyjścia z Baśniowa zostaje jego królową. Jak nietrudno się domyśleć, nie jest to rola stworzona dla małej, samolubnej i wyjątkowo wrednej dziewczynki, a dokładniej rzecz ujmując kobiety zaklętej w ciele sześciolatki. Nic jednak nie zatrzyma Gertrude przed niszczeniem nie jednej dziecięcej fantazji. Udaje jej się znaleźć metodę na porzucenie nudnego zajęcia jakim jest siedzenie na tronie i rozpoczyna ona dalsza wędrówkę po Baśniowie – siejąc śmierć i zniszczenie w towarzystwie wiernego towarzysza Larrego.

W kolejnych tomach ,,Nienawidzę Baśniowa” poznajemy nowych bohaterów – między innymi smoka Duncana, pewną mocarną ślicznotkę czy odkrywamy, że nawet taka osoba jak Getrude może mieć swoich fanów! Jednak ich posiadanie bynajmniej nie ucieszy naszej nietuzinkowej antybohaterki. Poza standardowym sianiem zniszczenia wraz z Gertrude weźmiemy udział w Lochconie – wielkiej bajkowej imprezie czy będziemy próbowali uciec z wielkiego labiryntu. A co najdziwniejsze, będziemy obserwować starania bohaterki w zostaniu dobrą dziewczynką! Musicie przyznać, że to już totalne szaleństwo.

Drugi tom choć dobry, wypadał jednak nieco słabiej od swojego poprzednika, na szczęście jednak już trzeci wraca do starego wysokiego poziomu i lektura ,,Nienawidzę baśniowa” dalej pozostaje słodką, pełną absurdów i czarnego humoru, groteskową historią w lukrowej oprawie.

Kolejne tomy ,,Nienawidzę baśniowa” to dalej ta sama szalona, czysto rozrywkowa lektura, którą polecam wszystkim dorosłym czytelnikom i której pod żadnym pozorem nie należy podsuwać dzieciom! I jedyne co mnie martwi, to że w kolejnym tomie zakończymy naszą przygodę z Gertrude – z pewnością będę tęsknić za tą małą cholerą.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami:
https://koszzksiazkami.pl/nienawidze-basniowa-tomy-2-3-recenzja/

Dawno, dawno temu do pełnej szeroko rozumianej słodyczy krainy zwanej Baśniowem przybyła mała dziewczynka imieniem Gertrude. Nadszedł czas na ciąg dalszy jej wędrówki połączonej z plądrowaniem Baśniowa. Zapraszamy do lektury recenzji ,,Fujowego żywota” i ,,Grzecznej dziewczynki”.

Gertrude zamiast znaleźć drogę wyjścia z Baśniowa zostaje jego królową. Jak nietrudno się...

Kochany świat baśniowa w kolejnej odsłonie. Powiem szczerze nie mogę doczekać się kolejnej części w polskiej wersji, bym mogła ją kupić i przeczytać. Rysunki są cudowne, chociaż byłam zdziwiona, gdy w jednej ze scen został zmieniony styl. Wyszło to jednak na plus. Kolejne losy Gertrude są jak zwykle zabawne i wypełnione przemocą oraz krwią. Mimo to kocham te komiksy i chętnie przeczytam coś podobnego. Niestety ten tom podobał mi się trochę mniej niż pierwsza, jednak i tak jest rewelacyjna. Polecam !!!!

Kochany świat baśniowa w kolejnej odsłonie. Powiem szczerze nie mogę doczekać się kolejnej części w polskiej wersji, bym mogła ją kupić i przeczytać. Rysunki są cudowne, chociaż byłam zdziwiona, gdy w jednej ze scen został zmieniony styl. Wyszło to jednak na plus. Kolejne losy Gertrude są jak zwykle zabawne i wypełnione przemocą oraz krwią. Mimo to kocham te komiksy i...

Dawno sie tak swietnie nie bawilam. Niezwykle slodka, cukierkowa grafika polaczona z niezwykle wredna, wulgarna bohaterka. Cos swietnego. Jest tu specyficzny humor, ktory nie kazdemu moze sie spodobac, ale mi bardzo przypadl do gustu. Zdecydownie nie dla dzieci. Doroslym bardzo polecam.

Dawno sie tak swietnie nie bawilam. Niezwykle slodka, cukierkowa grafika polaczona z niezwykle wredna, wulgarna bohaterka. Cos swietnego. Jest tu specyficzny humor, ktory nie kazdemu moze sie spodobac, ale mi bardzo przypadl do gustu. Zdecydownie nie dla dzieci. Doroslym bardzo polecam.

Kontynuacja oryginalnej serii „Nienawidzę Baśniowa” - „prawdopodobnie najdonioślejszego przykładu fikcji literackiej od czasu wynalezienia języka albo i nawet zarania całej ludzkości”. Odjechane rysunki, obłędna kolorystyka i duża dawka czarnego humoru. Nie dla fanów disneyowskich klimatów.

Dwie dekady spędzone w Baśniowie mogą skutecznie wyleczyć z miłości do różu i kucyków Pony. Przekonała się o tym Gertrude, która – jak się wydaje – utknęła tam na dobre, awansując nieoczekiwanie na królową znienawidzonej krainy. I wiecie co? Królowanie okazało się tak samo fujowe jak wszystko inne w tym cukierkowym, nierealnym świecie. W dodatku wymagało predyspozycji, których zielonowłosy koszmar nie posiadał za grosz. Rządy Gertrude zrujnowały Baśniowo i zagroziły jego przyszłości, aż w końcu doprowadziły do interwencji Harriet Zimy, szefowej kadr.

„-Skończyłam podsumowanie roku i chciałabym podyskutować o twoich wynikach.
- Jak mi poszło?
- A jak myślisz?
- No, rozwaliłam odwieczne sojusze i pakty... wykończyłam cywilizację, albo i dwie... każdy baśniowski król i watażka pcha się z łapami do tronu... i zabarykadowałam się w pokoju otoczona butelkami, które wyglądają i pachną, jakby były w nich moje siuśki. Bo są w nich moje siuśki.”

Odwołana ze stanowiska królowej Gertrude może nareszcie wrócić do swej życiowej misji i z nowym zapałem oddaje się poszukiwaniom drogi do domu, rozwalając przy okazji to i owo oraz bez skrupułów wykorzystując tych, których los postawi na jej drodze (biedny, naiwny Duncan...). Jej kolejne przygody – zawsze pełne krwawych jatek i obrazoburczych czynów – uderzają w zastany porządek i stanowią pretekst do wydrwienia klasycznych baśniowych motywów. Buntownicza Gertrude – anarchistka z niewyparzonym językiem i ze skłonnością do przemocy - pasuje do Baśniowa jak wół do karety, a jej obcesowy sposób bycia jest źródłem wielu komicznych sytuacji. Wprowadzenie do tej zaczarowanej krainy rozgoryczonej, agresywnej i nadpobudliwej kobiety, uwięzionej w ciele małej dziewczynki (wciąż w tej nieszczęsnej różowej kiecce),okazało się strzałem w dziesiątkę. Zderzenie dwóch odmiennych stylistyk dało piorunujący efekt, spotęgowany jeszcze przez kapitalne ilustracje. Specyficzny klimat świata dziecięcych bajeczek rewelacyjnie oddają wyraziste, ekspresyjne rysunki oraz intensywna, soczysta kolorystyka. Całość cieszy oko i autentycznie bawi.

„Nienawidzę Baśniowa” to seria adresowana do fanów absurdalnego, wisielczego humoru. Pretekstowa fabuła służy głównie wykpieniu baśniowych wątków i postaci, komiks czyta się więc lekko i z roześmianą gębą. Oprawa graficzna nie zachwyci chyba jedynie daltonisty. Jest barwnie, oryginalnie i śmiesznie. Polecam.

Recenzja opublikowana na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2019/02/05/fujowy-zywot/

Kontynuacja oryginalnej serii „Nienawidzę Baśniowa” - „prawdopodobnie najdonioślejszego przykładu fikcji literackiej od czasu wynalezienia języka albo i nawet zarania całej ludzkości”. Odjechane rysunki, obłędna kolorystyka i duża dawka czarnego humoru. Nie dla fanów disneyowskich klimatów.

Dwie dekady spędzone w Baśniowie mogą skutecznie wyleczyć z miłości do różu i...

FUJ Z BAŚNIAMI

„Nienawidzę baśniowa” to seria, która szczególnie w naszym kraju ma predyspozycje do stania się dziełem kultowym. W końcu takie miano od lat noszą tutaj przygody Lobo, które stały się jednym z większych fenomenów komiksowych na polskim rynku, a dzieło Skottie’ego Younga to opowieść, wyglądająca jakby Ostatni Czarnian trafił do świata My Little Pony. Jest kolorowo, jest tęczowo, jest słodko, jest uroczo, jest krwawo, jest brutalnie, a słowo autocenzura autorowi mówi niewiele. Kto ceni takie szalone jazdy bez trzymanki, gdzie dziecięce motywy zderzają się z murem wulgarnej satyry (i to tak, że rozbijają sobie głowę, a z czaszki, w fontannach posoki, wypływa mózg) będzie zachwycony.

Nie wyszło. Dziewczynka imieniem Gertrude trafiła do baśniowego świata, pełnego kolorów, niezwykłości, słodyczy i innych takich. Trafiła, ale już przez kolejne ćwierć wieku wyrwać jej się z niego nie udało. Dorosła – mentalnie, bo w ciało wciąż miała dziecięce – zgorzkniała, szukała możliwości powrotu, ale jak napisałem chwilę temu: nie wyszło. Teraz zasiada na tronie Baśniowa, chciałaby pomordować, wyrżnąć w pień jakąś wioskę, ras parę wytępić, takie tam, ale królewskie obowiązki jej na to nie pozwalają. Kiedy więc nadchodzi Zima a wraz z nią zwolnienie z roli królowej, Gertrude rusza do akcji. Postanawia po raz kolejny podjąć się questa powrotu do swego świata i fuj z tym, co będzie musiała zrobić, by tego dokonać. A właściwie fuj z tym, z całym Baśniowem i wszystkim, co tylko stanie jej na drodze!

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/02/nienawidze-basniowa-2-fujowy-zywot.html

FUJ Z BAŚNIAMI

„Nienawidzę baśniowa” to seria, która szczególnie w naszym kraju ma predyspozycje do stania się dziełem kultowym. W końcu takie miano od lat noszą tutaj przygody Lobo, które stały się jednym z większych fenomenów komiksowych na polskim rynku, a dzieło Skottie’ego Younga to opowieść, wyglądająca jakby Ostatni Czarnian trafił do świata My Little Pony. Jest...

Genialne po raz drugi :D

Genialne po raz drugi :D

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3222-nienawidze-basniowa-4-tomy

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3222-nienawidze-basniowa-4-tomy