Czy zdajemy sobie sprawę, drodzy Państwo, jak wiele mitów otacza nas na co dzień? Ogromną popularnością cieszą się filmy, których bohaterami są bóstwa i herosi: Thor, Hercules, a nawet ich uwspółcześnione wersje – Superman czy Wonder Woman. Wielu fanów ma też proza Neila Gaimana, u którego bardzo ludzcy bogowie koegzystują ze śmiertelnikami. Do głosu dochodzą coraz częściej mity słowiańskie, wykorzystywane przez rodzimych pisarzy. Mircea Eliade stwierdził, że „mit nigdy zupełnie nie zniknął, daje o sobie znać w snach, fantazjach i tęsknotach współczesnego człowieka, ogromna zaś literatura psychologiczna przyzwyczaiła nas do odkrywania w nieświadomej i półświadomej aktywności każdego człowieka wielkiej i małej mitologii”. Nic dziwnego, iż opowieści o pradawnych bóstwach są tak pociągające i z taką chęcią do nich wracamy.

Thiago de Moraes we wstępie „Atlasu mitów” przyznaje, że inspiracją do stworzenia książki była chęć podzielenia się ze swoimi pociechami ukochanymi opowieściami z dzieciństwa. Atlas jest więc przeznaczony dla dzieci w wieku szkolnym, jednak odnoszę wrażenie, iż również dorośli mogą czerpać z jego lektury wiele przyjemności. Książka wyróżnia się bowiem przepiękną oprawą graficzną, barwnymi, przemawiającymi do wyobraźni rysunkami. Przeglądając kolejne starannie zaprojektowane strony, można poczuć się znowu jak dziecko zatapiające się w ulubionych bajkach.

Atlas cechuje się bardzo czytelnym, jasnym podziałem. Uwzględniono w nim mitologie dwunastu ludów, takich jak Grecy, Słowianie, Aztekowie. O ile wierzenia tych pierwszych pozostają w naszym kręgu kulturowym dobrze znane, o tyle mity japońskie, hinduistyczne czy polinezyjskie cieszą się dużo mniejszą popularnością. Książka Thiago de Moraesa udowadnia, że są to równie barwne historie warte poznania. Tym bardziej że dawne bóstwa i bohaterów przedstawiono bardzo współcześnie, w sposób atrakcyjny dla czytelnika zaznajomionego z estetyką najlepszych komiksów.

Każdą z dwunastu części podzielono na: mapę świata i panteon bóstw danej mitologii, wybrane opowieści oraz stworzenia i artefakty. Niektóre drobiazgowe ilustracje uczą spostrzegawczości, natomiast zawarte w dalszej części historie prowokują do zadawania niewygodnych pytań etycznych. Świat dawnych bogów, o czym wiemy bardzo dobrze z mitów greckich, rządzi się całkiem odmienną moralnością. Ojcowie zjadają swoje dzieci bądź wrzucają je do oceanu, obciąwszy im uprzednio wszystkie palce. Thiago de Moraes oczywiście takich tematów nie unika. Przyznać muszę, iż najbardziej przypadła mi do gustu opowieść Indian Abenaki, w której małe dziecko pokonało wspaniałego bohatera Gluskopa. Moim zdaniem ten mit zawiera całą prawdę o rodzicielstwie.

Nie spodziewajcie się jednak, że „Atlas mitów” wyczerpująco przedstawi wszystkie historie dawnych mitologii, jest to oczywiście niemożliwe w jednej publikacji. Stanowi on natomiast piękną przygodę z mniej lub bardziej znanymi opowieściami czy bohaterami, inspirując do dalszych poszukiwań. „Podróżujcie po całym świecie, bawcie się dobrze – zachęca Thiago de Moraes – a nawet jeśli na chwilę się zgubicie – bez obaw: zawsze znajdziecie drogę powrotną. Wystarczy wskoczyć na grzbiet Ptaka-Grzmotu albo do łodzi, którą podróżuje po niebie słońce”.

Ewa Szymczak