Die Würde ist antastbar

Ta książka wiąże się w pewną technologiczną innowacją. Postanowiłem wypozyczyć tą książke w postaci audiobooka z biblioteki online. Świetna rzecz. Jedyny mankament – wypożeczenie jest czasowo ograniczone, i applikacja nie zna zmiłuj się, nie można przedłużyć okresu wypożyczenia, książka zostaje automatycznie wykasowana ze smarpthonea po upływie 30 dni. Wypożyczyłem ją dokładnie miesiąc temu, dwa dni temu przypomniałem sobie, że w końcu trzeba się wziąść za słuchanie aby zdąrzyć przed upływem czasu wypożeczenia. Udało mi się skończyć słuchanie na ostatnią chwilę.

Świetna książka. Potwierdza to, że Ferdinand Schirach to dobry pisarz. Pracował on przez ponad dziesięć lat jako adwokat, specjalizując się w prawie karnym. Rówlolegle do pracy adwokackiej pisałem po nocach książki, aż w końcu udało mu się opublikować dwie książki, z niemałym sukcesem. Sukces literacki sprawił, iż całkowicie porzucił pracę adwokata i poświęcił się całkowicie posaniu. Ten zbiór esejów świadczy jednak o tym, iż tematy prawnicze, pojęscie sprawiedliwości, problematyka konstytucyjności, państwa prawa nie jest mu obca. To jego temat główny jego książek.

„Die Würde ist antastbar“. Ten tytuł to gra słów. Nawiązuje bezpośrednio do preambuły konstytucji Republiki Federalnej Niemiec, którą otwieraja stierdzenie „godność człowieka jest nienaruszalna”. Tak a propos, to stwierzdenie to tak zwana jedna z tak zwanych „wiecznych klauzul”, których w żaden sposób nie można zmienić poprzez poprawkę konstytucyjną. To lekcja z nazismu, którą odrobili Niemcy to Drugiej Wojnie Światowej. Ich współczesna konstytucja zawiera klauzyli, których nie można zmienić, dopóki Republika Federalna Niemiec istnieje jako państwo.

Schirach mocno prowokuje tytułem książki. Tytuł przekręca klauzulę konstytucjną na: „Godność jest tykalna”. Od razu w pierwszym eseju potwierdza mocnymi słowami tą tezę. Przytacza przykład jak prezydent Obama wraz z gabinetem na żywo oglądał egzekucję Bin Ladena przez marines, cytuje też niemiecką kancelrz Angela Merkel, otwarcie zadeklarowaną chreścijankę, która po egzekucji Bin Ladena wyraziła wielkie zadowolenie stwierdzając, iż dobrze się stało że dokonano egzekucji Bin Ladena. Schirach chce dać do myślenia, i jasno potępia zachowanie głów państw, którzy pochwalają a często nawet sanksjonują działanie państwa, które bez jakiegokolwiek poszanowania dla prawo działa w jednej osobie jako, oskarżyciel, sędzia i kat. To bardzo niebezpieczne jeśli tak siędzieje.

Książka zawiera wiele esejów. Schirach przytacza trudne kwestie, które są dość gorące we współczesnym świecie polityki. Czy podejmowanie decyzji poprzez referenda jest oznaką dojrzałej demokracji? Czy to, że politycy kieroują się sondarażąmi? Czy przeciętny obwatel posiada więdzę na temat tego jak działa współczesny świat, aby móc podjąc decyzję w skomplikowanych sprawach? Schirach mówi jasno: współczesny świat staje się coraz bardziej skomplikowany i podejmowanie decyzji przez większość jest niebezpieczne. Poza tym, to najprostszy sposób rządzenia dla samych polityków. Nie muszą samodzielnie podejmować decyzji, wystarczy, że zapytają większość społeczną, i już całkowicie pozbywają się odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

Schirach porusza sporo innych tematów. To co mnie bardzo zainteresowało to jego własna biografia. Kilka esejów jest rego refleksją na temat jego własnej przeszłości i historii rodzinnej. Będać piecioletnim chłopcem spotkał pierszy raz dziadka zadeklarowanego nazisty, który właśnie wyszedł z więzienia, gdzie spędził kilkanaście lat, odsiadując karę za udział w zbrodniach nazistów. Schirach dość krytycznie wypowiada się na temat swojego dziadka, który dzieciństwo spędził w Stanach Zjednoczonych, dopiero jako pięcioletni chłopiec zaczął uczyć się języka niemieckiego, został wykształcony poza Niemcami. Jednak w momencie kiedy pojawiła się w Niemczech dyktatura nazistowska postanowił on, z własnego wyboru przyłączyć się do władzy nazistowskiej i aktywnie pracować dla reżimu, aktywnie wspierał ideologię nazistowską. Czytając to chyliłem czoło przed Ferdinandem Schirachem, który tak otwarcie opisał przeszłość swojej rodziny, nie było to żadne wyzywające wyznanie, opowiedznie historii rodzinnej. W tekście czuć było glęboką powagę, głęboką pokorę. Rozpracowania, pogodzenia się z przeszłością własnej rodziny można uczyć się od Schiracha.

Bardzo ciekawy był też esej w którym Schirach opisuje o swoim dzieciństwie. W wieku dwunastu lat rodzine oddali go do jezuickiego internatu u podnóża Alp, gdzie uczeszczało wtedy ponad 800 uczniów. Motywacja rodziców aby oddać dwunastoletniego Ferdynanda do internatu w tak młodym wieku była dość wysoka, ponieważ to była protestancka rodzina, Ferdinand co prawda ochrzczony był, ale w kościele ewangelickim, nie stanowiło to żadnej przeszkody aby poszedł to ultrakatolickiej szkoły. W pobliżu po prostu nie było innego internatu. Schirach dość szczegółowo opisuje życie dzieci w jezuickim internacie. Stały plan dnia. Mocna dyscyplina. Za karę raz na przykład jako dwunastolatek musiał przepisać całą Ewangelię św. Jana, i to za jednym razem. Opisuje też nauczycieli Jezuitów. Dowiadujemy się który Jezuita molestował seksualnie chłopców, dowiadujemy się też, który Jezuita był oddany, dobrym pedagogiem. Co mnie zaimponowało, to, że Schirach nie czuł żadnych wyrzutów do nikogo, że został pozbawiony normalnego dzieciństwa. Co ciekawie, opisuje pozytywne aspekty życia w internacie i co pozytywnego wyniósł z tego wychowania w życie dorosłe.

Jeden z rozdziałow poświęcony jest też nowym technologiom, firmie Apple. Schirach wychwala ile korzyści płynie z nowych technologii a szczególnie z produktów firmy Apple. Zwraca też jednak uwagę na pewne rzeczy o których wcześniej się nie zastanawiałem. Apple to wielki cenzor. Co prawda na razie nikomu nie szkodzi na dzień dzisiejszy cenzura Apple, ale fenomen firmy Apple pokazuje jak wielką władzę mają takie koncerny jak Apple. Wszystko co publikowane jest w oficjalnym sklepie Apple, czy to sklep z aplikacjami, czy to sklep z gazetami lub książkami, Apple zmusza wszystkich którzy publikują przez ich platformę zawartość. Nawet niemiecki „Der Spiegel” musiał do tego stopnia dostosować publikację swojego tygodnika aby spełnić wymagania regulaminowe korporacji Apple. Na podstawie tego przykładu dowiadujemy się jak działać może cenzura w dzisiejszych czasach.

Mógłbym więcej pisać na temat tego zbioru esejów. Zresztą i tak sam siebie zaskoczyłem, że byłem w stanie napisać tyle o tej książce.

Die Würde ist antastbar

Ta książka wiąże się w pewną technologiczną innowacją. Postanowiłem wypozyczyć tą książke w postaci audiobooka z biblioteki online. Świetna rzecz. Jedyny mankament – wypożeczenie jest czasowo ograniczone, i applikacja nie zna zmiłuj się, nie można przedłużyć okresu wypożyczenia, książka zostaje automatycznie wykasowana ze smarpthonea po upływie 30...