„Kuro” to najnowsza propozycja od Wydawnictwa Waneko. Manga dla dzieci z nutą grozy. Pewnie w tym momencie zastanawiacie się, co mnie skłoniło do sięgnięcia po taki tytuł… musicie pamiętać, że jestem otwarta na wszelkie nowości i nie ograniczam się w tym, co czytam (to tak dla przypomnienia, albo dla osób, które trafiły tutaj po raz pierwszy). Nieważne, dla jakiej grupy odbiorczej, jest dana pozycja. Jeśli ma ciekawy opis, to się z nią zapoznam. Tym bardziej, jeśli zostanie przez kogoś polecony. I tak właśnie jest z „Kuro”. Teraz tylko pozostało pytanie, czy komiks jest faktycznie godny uwagi. Jak myślicie?

W ogromnej posiadłości żyje samotna mała dziewczynka wraz ze swoim kotem.
Wspólne dni mijają spokojnie i radośnie, ale wbrew pozorom, gdzieś tam na zewnątrz czai się groza, której dziewczynka nie dostrzega.
W mieście, którym mieszka, jest tylko jedna zasada, nikomu nie wolno schodzić ze ścieżki…
Dlaczego?
Co się stanie, kiedy ktoś z niej zboczy lub postanowi świadomie ją opuścić?
Oto Koko i Kuro, i ich niesamowita historia…


Pierwszy tomik mangi nie należy do tych najobszerniejszych. Sto dwadzieścia sześć stron, to niewiele, ale za to połowa z nich jest w kolorze. Z pozoru niewinna historyjka, z każdą kolejną strona nabiera aury tajemniczości. I wyjaśnienia są jedynie zdawkowe. Jestem ogromnie ciekawa, co z tego wszystkiego wyniknie… bo potencjał, jest ogromny. Teraz tylko pozostaje pytanie, jak zostanie wykorzystany? Tak. Nawet ja, taki stary koń, za przeproszeniem oczywiście, poddałam się urokowi tego tytułu. Możecie się śmiać ze mnie, ale ja na to nic nie poradzę. Czasami już tak mam.

Koko to, dziewczynka, która straciła swoich rodziców. Mimo to wciąż potrafi się uśmiechać. Nie pogrążyła się w rozpaczy. Uwielbia wymyślać historie, które spisuje w wolnym czasie. Inne dzieci, które mieszkają w mieście, uważają ją za dziwaka, przez co nie ma przyjaciół. Oprócz jednej dziewczynki, która mimo zakazu, przychodzi do niej i ilustruje jej opowiadania. Na co dzień wspiera ją Kuro, mały czarny kotek, Ale czy faktycznie jest taki zwyczajny? Jaką tajemnicę w sobie skrywa? A także miejscowy doktor i nauczycielka, która przychodzi ją uczyć.

Pierwszy tom to tak naprawdę zbiór scen/opowiadań z życia Koko, nie do końca poukładanych chronologicznie. Takie wprowadzenie do całej historii, skrywającej się na stronach tego tytułu. W środku znajduje się także mapka, która pokazuje, jak odizolowana jest posiadłość, w której mieszka dziewczynka. Całość może wydawać się chaotyczna, ale tak naprawdę, świetnie odzwierciedla aurę tajemniczości, niepokoju, a niekiedy nawet grozy. Ponury klimat tego miasteczka równoważy optymizm Koko, co nie podoba się niektórym mieszkańcom.

Wieloraka perspektywa pozwala nam na ujrzenie tego wykreowanego świta w różnoraki sposób. Podążając za samą Koko, nigdy byśmy tego nie doświadczyli, a wszystko to przez jeden mały niuans zawarty w fabule. Nie znaczy to jednak, że od razu zostają odsłonięte wszystkie karty. O nie, wtedy cała zabawa zostałaby popsuta. A tego nikt z nas by nie chciał. Ale mogę zapewnić, że część scen, może przyprawić o dreszczyk emocji i gęsią skórkę. Osoby lubiące takie klimaty, na pewno odczują satysfakcję z czytania tego tytułu. Choć młodszy czytelnik, może być zbyt wrażliwy na to, co znajduje się w środku…

Manga zachwyca swoją szatą graficzną. Kolorowe strony, to jej największy atut. Tak samo, jak ilość detali i sposób ich dopracowania. Sama kreska jest przyjemna dla oka, nie budzi żadnych negatywnych emocji. I na pierwszy rzut oka jest zbyt ciepła i uspakajająca jak na taką aurę. Bohaterzy, którzy na samym początku są przedstawieni, na portretach wiszących na ścianie. Budzą niepokój, co niezwykle mi się spodobało. Nie wiem dlaczego, ale portrety zawsze budzą we mnie, jakieś uczucie niepokoju.


Moja ocena: 8/10

„Kuro” to najnowsza propozycja od Wydawnictwa Waneko. Manga dla dzieci z nutą grozy. Pewnie w tym momencie zastanawiacie się, co mnie skłoniło do sięgnięcia po taki tytuł… musicie pamiętać, że jestem otwarta na wszelkie nowości i nie ograniczam się w tym, co czytam (to tak dla przypomnienia, albo dla osób, które trafiły tutaj po raz pierwszy). Nieważne, dla jakiej grupy...