W tytułowym opowiadaniu MordumX opisuje Suchą Beskidzką jako przaśne polskie ghost town, w którym na ledwie kilkunastu pozostałych mieszkańców przypada (w różnych konfiguracjach, tj. niektóre z wymienionych określeń dotyczą tej samej osoby) aż dwóch gejów, jeden ksiądz, jeden grabarz, jeden nekrofil i jeden gwałciciel dzieci (kto zna autora, ten wie, że MordumX stawia praktycznie znak równości pomiędzy słowami "ksiądz" i "pedofil"). A potem z cmentarza przypełzają robale i wszystkich zżerają. Kolejne teksty to już co prawda nie animal attack, ale ubaw wciąż występuje w wysokim stężeniu. Patrzę teraz na "Pełzającą śmierć" i nie mogę się nadziwić, że naprawdę istnieje. Słowem jednak nie wspomnę o kompetencjach literackich autora ani o robocie korektorki/redaktorki - to trzeba zobaczyć, żeby uwierzyć - bo przesłanie tej recenzji ma być w gruncie rzeczy pozytywne. MordumX pisze we wstępie: "będzie mi niezmiernie miło, jeżeli nawet postawicie tę książkę na półce z książkami ocenionymi choćby na przysłowiową jedną gwiazdkę, bo wbrew pozorom autorów tych perełek kocham najbardziej". Autorze, z przyjemnością - choć trochę na wyrost - spełniam to życzenie. Może być koło "Ślimaków"?

W tytułowym opowiadaniu MordumX opisuje Suchą Beskidzką jako przaśne polskie ghost town, w którym na ledwie kilkunastu pozostałych mieszkańców przypada (w różnych konfiguracjach, tj. niektóre z wymienionych określeń dotyczą tej samej osoby) aż dwóch gejów, jeden ksiądz, jeden grabarz, jeden nekrofil i jeden gwałciciel dzieci (kto zna autora, ten wie, że MordumX stawia...