1-3/10; 2-9/10; 3-6/10

1-3/10; 2-9/10; 3-6/10

Opowiadanie Lee - sztos!

Opowiadanie Lee - sztos!

Efekt współpracy mistrza i jego bardzo zdolnych uczniów. Trzy historie , które uderzają w psychikę czytelnika. Horror ekstremalny albo się kocha albo nienawidzi . Ja należę do pierwszej grupy. W tym przypadku również się nie zawiodłam. Każdy z tych autorów to już marka sama w sobie i cokolwiek wychodzi spod ich pióra biorę w ciemno.

Efekt współpracy mistrza i jego bardzo zdolnych uczniów. Trzy historie , które uderzają w psychikę czytelnika. Horror ekstremalny albo się kocha albo nienawidzi . Ja należę do pierwszej grupy. W tym przypadku również się nie zawiodłam. Każdy z tych autorów to już marka sama w sobie i cokolwiek wychodzi spod ich pióra biorę w ciemno.

Zawodowo zajmuję się psychologią obrzydzenia, więc mój przyjaciel polecił mi przeczytać tę krótką książeczkę w ramach inspiracji. No i cóż...

Ta książka nie jest po prostu straszna czy ohydna. Jest po prostu beznadziejna - grafomania i fatalne pióro to cechy łączące wszystkich trzech autorów. Pierwsza autorka pisze nudno, drugi autor w sposób żenujący, a trzeci po prostu pisać nie potrafi. Po opisie z końca książki nie ma się co temu dziwić - jeśli dla pana Czarnego guru jest pan Lee, to nie pozostaje nic innego jak smutno oklapnąć na krześle. "Pan Czarny założył własne wydawnictwo". No tak, bo nikt inny poza nim samym nie chciałby go opublikować.

Postacie z trzech opowiadań są prostackie i płytkie, za grosz nieprzekonujące. Opisywane wydarzenia powodują nie ciarki grozy, a wysokie uniesienie brwi. Humor Lee, jego pseudozabawne wtrącenia i szturchanie ramieniem pod tytułem "hehe, patrz, jaki dowcip" sprawiały mi więcej dyskomfortu niż treść gore jego opowiadania.

Nigdy chyba nie czytałem takiego beztalencia jak Tomasz Czarny.

Zawodowo zajmuję się psychologią obrzydzenia, więc mój przyjaciel polecił mi przeczytać tę krótką książeczkę w ramach inspiracji. No i cóż...

Ta książka nie jest po prostu straszna czy ohydna. Jest po prostu beznadziejna - grafomania i fatalne pióro to cechy łączące wszystkich trzech autorów. Pierwsza autorka pisze nudno, drugi autor w sposób żenujący, a trzeci po prostu...

Potrójne uderzenie'' jest to zbiór trzech opowiadań - jeden został napisany przez Edwarda Lee, a dwa pozostałe przez polskich autorów Karolinę Kaczkowską i Tomasza Czarnego.

Ciężko mi ocenić książkę jako całość, bo każdy z autorów ma swój styl, dlatego wyciągnęłam średnią z ocen poszczególnych opowiadań. Myślę, że to sprawiedliwe rozwiązanie.

Ocena : 7/10
________________________________

Ocena : 3/10
. 
Pierwsze opowiadanie to  ''Pieśń zielenicy'' autorstwa Karoliny Kaczkowskiej.
Mamy tutaj przedstawioną historię dwójki ludzi - Agaty i Mikołaja, którzy próbują znaleźć ukojenie w małym miasteczku nad morzem.
Dzieją się tam dziwne rzeczy, które mają związek z miejską legendą.
Nie wiem co mam myśleć o tym opowiadaniu. W sumie nie wiem co autorka miała na myśli. Nie było też straszne. W ogólnym zestawieniu troszkę nudne.
_____________________________

Ocena : 8/10

Opowiadanie samego Edwarda Lee w najbardziej obrzydliwej okazałości.
Lekarz Prouty pracuje dla szefa mafii Vinechettiego, aby spłacić swój hazardowy dług. Jednym zdaniem albo robi to co on mu karze, albo czeka go powieszenie na haku..
Doktor jest pomocnikiem mafiozy w wymierzaniu kar, które szef przygotował dla ludzi, którzy nawet z blachego powodu mu podpadli lub nie okazali szacunku.
Jak na twórczość Pana Edwarda przystało mamy tutaj festiwal nieprzyzwoitości, wszystko jest tutaj przegięte ponad wszystkie normy. Tabu jest złamane, a czarny humor i wisielczy żart trzyma się autora bardzo mocno.
Nie wiem co Pan bierze, ale niech Pan bierze dalej bo Ludzka Stonoga to jest przy tym bajeczka dla dzieci ✌️🖤
_____________________________

Ocena : 8/10

Tomasz Czarny bardzo pozytywnie mnie zaskoczył swoim opowiadaniem.
,,Dom Ciał'' jest bardzo dobrze wyważonym horrorem, który zawiera elementy tajemnicy, bezeceństw (troszkę w mniejszej skali niż u Edwarda Lee) oraz typową grozę w mojej ulubionej postaci.
Istoty nadprzyrodzone, krew i flaki.

Pomysł na opowiadanie jest dla mnie bardzo dobry i szkoda, że jest to tylko parę kartek. Myślę, że była by to naprawdę bardzo fajna powieść.
_____________________________

Zbiór oczywiście nie jest dla wszystkich. Taki klimat trzeba lubić, żeby sięgnąć po tą książkę.

Potrójne uderzenie'' jest to zbiór trzech opowiadań - jeden został napisany przez Edwarda Lee, a dwa pozostałe przez polskich autorów Karolinę Kaczkowską i Tomasza Czarnego.

Ciężko mi ocenić książkę jako całość, bo każdy z autorów ma swój styl, dlatego wyciągnęłam średnią z ocen poszczególnych opowiadań. Myślę, że to sprawiedliwe rozwiązanie.

Ocena : 7/10...

Krótko napiszę, bo i zbiorek krótki. Opowiadanie Lee tradycyjnie przegięte ponad wszelkie normy nieprzyzwoitości i ociekające wszelkim obrzydlistwem oraz rzecz jasna czarnym, wisielczym humorem. "Potrójne uderzenie" kupiłem co prawda dla króla ekstremy (Edward, ty chory popaprańcu!),ale niezłe jest też opowiadanko Czarnego. Szkoda, że bardziej nie rozwinął swojej historii.

Krótko napiszę, bo i zbiorek krótki. Opowiadanie Lee tradycyjnie przegięte ponad wszelkie normy nieprzyzwoitości i ociekające wszelkim obrzydlistwem oraz rzecz jasna czarnym, wisielczym humorem. "Potrójne uderzenie" kupiłem co prawda dla króla ekstremy (Edward, ty chory popaprańcu!),ale niezłe jest też opowiadanko Czarnego. Szkoda, że bardziej nie rozwinął swojej...

Karolina,Edward i Tomek-święta trójca krwi i flaków jaką zaserwowałem sobie na nudne popołudnie, i muszę przyznać że niesamowicie wkręciłem się w ten klimat.

Zbiorek zaczyna się od opowiadania "pieśń zielenicy" Karoliny.Atmosfera z pozoru wydaje się być dość senna,klimat bez życia-żeby nagle czytelnik mógł dostać niczym rybak na łodzi makrelą po ryju.

drugie opowiadanie to totalny odlot.Jeśli znacie twórczość Edwarda Lee to raczej wiecie ze bohaterowie nie będą mieli beztroskiego życia.W dalszym cągu przecieram oczy ze zdumienia w jakich rejonach kręci się wyobrażnia Edwarda.

Trzecie i ostatnie opowiadanie to "Dom ciał" Tomasza Czarnego-dość krótka historia która miałaby szanse stać się osobną świetną powieścią.Być może nie każdemu przypadnie do gustu ale mi się bardzo podobała.

Jedynym minusem zbioru jest jego objętość,około 100 stron nie pozwala na dłuższe rozkoszowanie się lekturą ale cóz-zawsze to coś.

Ze swojej strony serdecznie polecam-oczywiście dla czytelników o mocnych żołądkach.

Karolina,Edward i Tomek-święta trójca krwi i flaków jaką zaserwowałem sobie na nudne popołudnie, i muszę przyznać że niesamowicie wkręciłem się w ten klimat.

Zbiorek zaczyna się od opowiadania "pieśń zielenicy" Karoliny.Atmosfera z pozoru wydaje się być dość senna,klimat bez życia-żeby nagle czytelnik mógł dostać niczym rybak na łodzi makrelą po ryju.

drugie opowiadanie...

Potrójne uderzenie to zbiorek ledwie trzech opowiadań autorów z kręgu horroru ekstremalnego. Szkoda , że wydawca nie zdecydował się dołożyć jeszcze kilku tekstów bo ta niewielka objętość , to największa słabość książki. Teksty prezentują się nieźle , choć u Kaczkowskiej i Czarnego są bardzo ugrzecznione jak na potrzeby gatunku. Za to Lee , to prawdziwa jazda bez trzymanki...

Potrójne uderzenie to zbiorek ledwie trzech opowiadań autorów z kręgu horroru ekstremalnego. Szkoda , że wydawca nie zdecydował się dołożyć jeszcze kilku tekstów bo ta niewielka objętość , to największa słabość książki. Teksty prezentują się nieźle , choć u Kaczkowskiej i Czarnego są bardzo ugrzecznione jak na potrzeby gatunku. Za to Lee , to prawdziwa jazda bez trzymanki...

Na niecałych 100 stronach tej książeczki, jak sama nazwa mówi, zawarto trzy opowiadania autorów tzw. horroru ekstremalnego, więc spodziewałem się naprawdę mocnej lektury. Czy tak było? Oceńmy...
* Pierwsza historia polskiej autorki Karoliny "Mangusty" Kaczkowskiej pt. "Pieśń Zielenicy" opowiada o losach dwójki bohaterów, których los, z różnych powodów, rzucił nad Bałtyk by zmierzyli się z własnymi słabościami. Co ciekawe opowiadanie to powstało w związku z pewną nadmorską legendą, ale szczegółów nie będę zdradzał, by nie psuć zabawy.
Moja ocena to 7/10
* Druga historia to dzieło legendy horroru, Edwarda Lee, a nosi tajemniczo brzmiący tytuł "The McCrath Model SS40-C, Series S". Historia w nim zawarta jest naprawdę pokręcona i...zarazem mocno wciągająca. Otóż mamy tutaj historię uwięzionego chirurga plastycznego, którego zadaniem jest tworzenie wymyślnych tortur dla osób, które podpadły szefowi mafii. Czytając to opowiadanie miałem przed oczami sceny z "Ludzkiej stonogi".
Moja ocena to 8/10
* Trzecia opowieść to "Dom ciał" autorstwa Tomasza Czarnego (który co ciekawe jest właścicielem wydawnictwa Dom Horroru, który wydał tą książkę). Historia ta opowiada o losach konstabla, który próbuje rozwikłać zagadkę ginących w tajemniczych okolicznościach dzieci. To opowiadanie najmniej przypadło mi do gustu, było trochę nijakie, choć znalazło się w nim odrobinę ohydności, która cechuje ten gatunek.
Moja ocena to 6/10
Podsumowując: solidna pozycja dla fana horroru, ale nie takiego, który lubuje się w klasycznej grozie. Szkoda, że takie krótkie, bo przeczytałem ją w zaledwie nieco ponad godzinę...
OGÓLNA OCENA: 7/10

Na niecałych 100 stronach tej książeczki, jak sama nazwa mówi, zawarto trzy opowiadania autorów tzw. horroru ekstremalnego, więc spodziewałem się naprawdę mocnej lektury. Czy tak było? Oceńmy...
* Pierwsza historia polskiej autorki Karoliny "Mangusty" Kaczkowskiej pt. "Pieśń Zielenicy" opowiada o losach dwójki bohaterów, których los, z różnych powodów, rzucił nad Bałtyk by...