Jak widać książka trochę zapomniana, a może literatura wspomnieniowa sprzed lat nie cieszy się aż taką popularnością? W zawierusze dziejowej postać profesora Bujwida trochę zniknęła z powszechnej świadomości Polaków, a przecież był to zasłużony bakteriolog, założyciel pierwszej stacji szczepień w tej części Europy. Krzywdząca ocena, bo poza osiągnięciami naukowymi, równie umiejętnie władał piórem. W przeciwieństwie do wielu późniejszych pozycji pamiętnikarskich, ten dziennik jest całkiem interesująco spisany. Początkowo przybiera formę listów do zmarłej żony, a następnie systematycznych zapisków. Widać w nim też pewną gorycz, wynikającą z konfliktu z krakowskim środowiskiem uniwersyteckim oraz systematycznego pogarszania się stanu zdrowia. Odszedł po cichu, prowadząc notatki niemal do ostatniej chwili. Interesująca pozycja, choć może zbyt hermetyczna dla większości czytelników.

Jak widać książka trochę zapomniana, a może literatura wspomnieniowa sprzed lat nie cieszy się aż taką popularnością? W zawierusze dziejowej postać profesora Bujwida trochę zniknęła z powszechnej świadomości Polaków, a przecież był to zasłużony bakteriolog, założyciel pierwszej stacji szczepień w tej części Europy. Krzywdząca ocena, bo poza osiągnięciami naukowymi, równie...