Gdy książka wabi okładką,
formatu nie daje się nie zauważyć,
a matka zaprasza do wspólnego czytania,
to nawet nastolatka nie umie odmówić :-)
Taka jest "Złota klatka" wydawnictwa Dwie Siostry.
Pełny tytuł brzmi: "Złota klatka, czyli prawdziwa historia księżniczki czystej krwi"
(tekst: Anna Castagnoli, ilustracje: Carll Cneut).

Siadłyśmy więc z córką blisko siebie
i przewracałyśmy kolejne strony książki.
Czytałam głośno.
Czasem przerywałam, bo... zagapiałam się.
Jak sroka w gnat.
Nawet tematycznie,
bo ilustracje, które tak przyciągają wzrok, pełne są ptaków!
Intrygująca kolorystyczna kompozycja!
Feeria piór, dziobów, ogonów, oczu.

Ptaki są piękne!
Ludzie są dziwni!
Najdziwniejsze mają kolana...

Ptaki są piękne! Piękne!
Główna bohaterka - brzydka!
A jej brzydota wewnętrzna jest jeszcze większa.
Walentyna - córka cesarza i księżniczka czystej krwi jest potworem!
Gdy zwykłe dziecko tupie nogą, kaprysi, złości się, ma zachcianki i fanaberie,
mówimy, że jest rozpieszczone, rozwydrzone, źle wychowane i próbujemy przywołać do porządku ;-)
Gdy żądania księżniczki Walentyny nie zostają spełnione - lecą głowy! Dosłownie!
(Na ilustracjach znajdziecie czaszki.)

"Złota klatka" to baśń o nienasyceniu i niecierpliwości.
Może dlatego kończy się lekcją cierpliwości?
A może wcale się tak nie kończy?
Autorka zostawia czytelnikowi wybór zakończenia.

https://bajdocja.blogspot.com/2018/01/zota-klatka.html

Gdy książka wabi okładką,
formatu nie daje się nie zauważyć,
a matka zaprasza do wspólnego czytania,
to nawet nastolatka nie umie odmówić :-)
Taka jest "Złota klatka" wydawnictwa Dwie Siostry.
Pełny tytuł brzmi: "Złota klatka, czyli prawdziwa historia księżniczki czystej krwi"
(tekst: Anna Castagnoli, ilustracje: Carll Cneut).

Siadłyśmy więc z córką blisko siebie
i...

Ilustracje feerią barw, kształtów i pomysłów roztapiają lód w sercach i za oknem – chce się bardziej wierzyć, że będzie jeszcze kiedyś kolorowo. Oglądam i oglądam i coraz mi cieplej😊.
A historia-przypowieść o paskudnej księżniczce w rzeczy samej odległa jest od wyobrażeń o słodko-delikatnych księżniczkach, a więc równie nieprawdopodobna jak baśń o jakiejkolwiek księżniczce. No i interesujące otwarte zakończenie... ja osobiście wybieram trzecią możliwość, ciekawa jestem jak wy?

Ilustracje feerią barw, kształtów i pomysłów roztapiają lód w sercach i za oknem – chce się bardziej wierzyć, że będzie jeszcze kiedyś kolorowo. Oglądam i oglądam i coraz mi cieplej😊.
A historia-przypowieść o paskudnej księżniczce w rzeczy samej odległa jest od wyobrażeń o słodko-delikatnych księżniczkach, a więc równie nieprawdopodobna jak baśń o jakiejkolwiek księżniczce....

Każdą ilustrację chciałoby się powiesić na ścianie, by móc wpatrywać się w nią w nieskończoność... Oprawa graficzna zdecydowanie zasługuje na uznanie, łącznie z napisami, które imitują pismo dziecka. Nie jestem jednak pewna, czy dałabym tej książce tak wysoką ocenę, gdyby nie ilustracje. W całej historii czegoś mi zabrakło, spodziewałam się bardziej zaskakującego zakończenia.

Każdą ilustrację chciałoby się powiesić na ścianie, by móc wpatrywać się w nią w nieskończoność... Oprawa graficzna zdecydowanie zasługuje na uznanie, łącznie z napisami, które imitują pismo dziecka. Nie jestem jednak pewna, czy dałabym tej książce tak wysoką ocenę, gdyby nie ilustracje. W całej historii czegoś mi zabrakło, spodziewałam się bardziej zaskakującego zakończenia.

"Złota klatka" to baśń w wydaniu albumowym, autorstwa Anny Castagnoli - włoskiej pisarki,ilustratorki i propagatorki sztuki, tym razem występującej jako twórczyni tekstu oraz Carlla Cneuta - belgijskiego malarza i ilustratora, który tę rzecz uświetnił graficznie.

To baśń o córce cesarza, dzięki której cesarstwo popada w ruinę, w imię poszukiwania wyimaginowanego ideału. Jest nim niebywały ptak, którego zamierza umieścić w złotej klatce...

W pogoni za ułudą często tracimy w życiu to, co najważniejsze. Spragnieni silnych wrażeń, dążymy do celu, często nie zwracając uwagi, że pozostawiamy po sobie popiół i zgliszcza. W imię realizacji opętańczej idei, niszczymy również siebie. A może tylko i aż brakuje nam miłości.

Zakończenie baśni jest pozostawione odbiorcom, ku otwarciu umysłów...

Album jest przepiękny. Ilustracjami Carlla Cneuta po prostu się oddycha. Polecam.

"Złota klatka" to baśń w wydaniu albumowym, autorstwa Anny Castagnoli - włoskiej pisarki,ilustratorki i propagatorki sztuki, tym razem występującej jako twórczyni tekstu oraz Carlla Cneuta - belgijskiego malarza i ilustratora, który tę rzecz uświetnił graficznie.

To baśń o córce cesarza, dzięki której cesarstwo popada w ruinę, w imię poszukiwania wyimaginowanego ideału....

„Będąc młodą…”. Wróć. Będąc młodym, no, może już nie tak młodym, ale na pewno zziębniętym przechodniem bezwiednie omiatającym wzrokiem mijane witryny sklepowe, dostrzegłem jak z wystawy księgarni łypie na mnie energetyczna okładka pełna zadziornych oczu, piór, dziobów, łebków. Za nic ma sobie miejską szarość. Za nic ma pośpiech i zmęczone twarze. Drwi ze stanów podgorączkowych, prychania, kichania, kałuż i błocka. Wytyka mnie palcem, szydzi, że szwenda się taki bez celu, zmarznięty i przemoczony. Wrzeszczy „Kup mnie”, „Weź mnie”, „Jam jest twoją gorącą kawą”, „Jam jest rozgrzewającą herbatą z imbirem”, „Jam jest twoim suplementem diety z podwyższoną zawartością witaminy C”. Grozi, że odmowa wejścia do księgarni zakończy się niechybnie paskudnym choróbskiem. Cóż, przejrzała mnie na wylot. Wygłodniały kolorów, spragniony choćby namiastki słońca, gorąca i egzotyki, wobec tak stanowczego postawienia sprawy okazałem się zupełnie bezbronny. Pobieżne przekartkowanie zawartości upewniło mnie, że to jest dokładnie coś, czego w danej chwili potrzebuję, a zadekowanie w najbliższej kawiarni umożliwiło kompulsywne zatopienie się w jej wnętrzu.

Baśń jak to baśń. Oto rozwydrzona, nienasycona, wiecznie niezadowolona dziesięciolatka o imieniu Walentyna – córka cesarza, królewna czystej krwi odwiedzana przez ambasadorów "z najodleglejszych zakątków świata" – ma obsesję na punkcie butów, kapeluszy, pasków z wężowych ogonów i ... ptaków. Podobnie jak miliardy innych wynudzonych, sadystycznych księżniczek ma nieposkromiony apetyt. Wciąż chce więcej i więcej. Wciąż domaga się bardziej i bardziej niemożliwego. Pragnie ptaka a to ze szklanymi skrzydłami, a to z koralowym dziobem, a to plującego wodą… Wreszcie żąda aby słudzy znaleźli jej ptaka, który potrafi mówić. Zachcianka jak wiadomo niełatwa do spełnienia. Tym bardziej, że panienka nie da sobie w kaszę dmuchać. Nie zadowala się głupią papugą. Piętrzą się klatki. Piętrzą się czaszki. Spomiędzy liter rozlega się świst gilotyny i lamenty „nieporadnych” służących. Mimo to dziewczyna nie daje za wygraną. Koniec końców na skutek obsesyjnej realizacji marzenia „pałac poczerwieniał od krwi i popadł w ruinę”. Aż tu nagle, ni z tego ni z owego, „pewnego dnia do wrót pałacu zapukał nikomu nieznany młody sługa o oczach ostrych jak sztylety"…

Jak widać historia mrożąca krew w żyłach. Polecam miłośnikom horrorystycznych klimatów, niedokończonych opowieści, arytmetyki tudzież statystyki, ptaków i... pięknych ilustracji.

Mógłbym popsychologizować na temat samotności, nerwicy natręctw, braku umiaru i cierpliwości, zachłanności, kompulsywnego zbieractwa i innych mniej lub bardziej przykrych przypadłości, na które wydaje się cierpieć główna bohaterka. Mógłbym już zupełnie odpłynąć w kierunku obsesyjnej determinacji w chorobliwym dążeniu do realizowania z d… wziętych celów, wywrócenia na nice priorytetów, mozolnego budowania swojej własnej, osobistej złotej klatki, ale tego nie zrobię. Prawdę mówiąc historia tej małej zupełnie mnie nie interesuje. Mam ją zupełnie gdzieś, bowiem tak jak Walentyna ma obsesję na punkcie ptaków, tak ja mam obsesję na punkcie oprawy graficznej tej książki.

„Złota klatka” to prawdziwe cacko jeśli chodzi o szatę graficzną. Przepiękne odcienie żółcieni, oranżów, szarości, czerni tu i ówdzie przełamane ostrzejszym akcentem kolorystycznym. Przepiękne czerwienie. Szmaragdowa zieleń. Głębia, nasycenie, przepych szlachetnych tonacji i faktur. Odręczne pismo. Twarze niczym wypożyczone z płócien Boscha czy Bruegela. Ilustracje jakby żywcem wyjęte z muzealnej ekspozycji. Mnogość ptasich łebków, piór, kształtów. Bogactwo detali.

Czy książki mogą służyć do głaskania? Nie wiem. Wiem tylko, że w tym przypadku zdarzyło mi kilkakrotnie pogładzić stronice. Pozostaje żal, że jest ich tak mało...

Podsumowując: rewelacja w wykonaniu fenomenalnego belgijskiego ilustratora – Carll’a Cneut’a, którego prace polecam uwadze.

„Będąc młodą…”. Wróć. Będąc młodym, no, może już nie tak młodym, ale na pewno zziębniętym przechodniem bezwiednie omiatającym wzrokiem mijane witryny sklepowe, dostrzegłem jak z wystawy księgarni łypie na mnie energetyczna okładka pełna zadziornych oczu, piór, dziobów, łebków. Za nic ma sobie miejską szarość. Za nic ma pośpiech i zmęczone twarze. Drwi ze stanów...

Wow (czy może 'Jejciu!'),co za uczta dla oczu i brawurowa, bezkompromisowa opowieść! Zakończenie 'zażyło' Młodego, bo:
1. niejednoznaczne,
2. oba alternatywne rozwiązania równie niedobre; jak tu wybrać między dżumą a cholerą...?

Bardzo pouczająca książka - bez belferskiego smrodku, a jednak gdzieś tam pokątnie, w eleganckiej, iście barokowej oprawie, 'sprzedaje' przesłanie o tym, że nie opłaca się "być niegrzecznym"...

Wow (czy może 'Jejciu!'),co za uczta dla oczu i brawurowa, bezkompromisowa opowieść! Zakończenie 'zażyło' Młodego, bo:
1. niejednoznaczne,
2. oba alternatywne rozwiązania równie niedobre; jak tu wybrać między dżumą a cholerą...?

Bardzo pouczająca książka - bez belferskiego smrodku, a jednak gdzieś tam pokątnie, w eleganckiej, iście barokowej oprawie, 'sprzedaje'...