Dlaczego arcydzieło? Wyjaśnienie znajduję w tym, że jest to książka, która odmieniła moje życie. Była ona moją lekturą w piątej klasie szkoły podstawowej i to ona właśnie sprawiła, że tak naprawdę zaczęłam czytać. To właśnie dzięki niej nauczyłam się, że nie należy oceniać książki, nie znając jej treści; wcześniej, zanim zagłębiłam się w świat Harry'ego Pottera, śmiałam się z marzeń mojego brata o oswojonej sowie i jego zachwytu nad tą serią. Kiedy sama w nią wpadłam, nie było już odwrotu. Już nigdy nie miałam wrócić do realnego świata :).
Harry Potter przypomina mi o dzieciństwie, o tym, jak dorastałam razem z nim, a kiedy zwykłe problemy przeciętnego dzieciaka stawały się coraz bardziej nieznośne, wracałam do jego świata i czułam się bezpiecznie, co brzmi nieco psychodelicznie. Harry był moim przyjacielem, dopingowałam go w wzmaganiach z tym, czego naprawdę się bał, ze swoim największym wrogiem, wędrowałam z nim w Zakazanym Lesie, brałam udział w fantastycznych przygodach i płakałam, gdy odchodził z każdą literą prowadzącą mnie do epilogu. Dopiero później zrozumiałam, że zostanie ze mną na zawsze.
Tak, to zdecydowanie obsesja.

Dlaczego arcydzieło? Wyjaśnienie znajduję w tym, że jest to książka, która odmieniła moje życie. Była ona moją lekturą w piątej klasie szkoły podstawowej i to ona właśnie sprawiła, że tak naprawdę zaczęłam czytać. To właśnie dzięki niej nauczyłam się, że nie należy oceniać książki, nie znając jej treści; wcześniej, zanim zagłębiłam się w świat Harry'ego Pottera, śmiałam się...