„Lato przed zmierzchem” Doris Lessing to powieść psychologiczno-obyczajowa.
Arcydzieło... chyba najlepsza książka, jaką Lessing napisała w ocenie The Economist.
Nie wiem, nie znam wszystkich książek tej autorki. Czytając miałam pewność ,że to literatura wybitna.
Bohaterką jest czterdziestopięcioletnia kobieta, mężatka, matka czworga dorosłych dzieci. Całe życie podporządkowała rodzinie. Zarówno mąż jak i dzieci byli sensem jej dotychczasowej egzystencji.

„Oto do czego doprowadziły wszystkie te lata nabywania cnót: ona i jej rówieśniczki stały się maszynami nastawionymi na jedną czynność: kierowanie, aranżowanie, regulowanie, przewidywanie, nakazywanie, zanudzanie, martwienie się i organizowanie. Słowem, na krzątaninę.”

Pewnego dnia otrzymuje propozycję pracy jako tłumaczka konferencyjna.
Początkowo waha się. Jednak usilnie namawiana przez męża pomimo obaw, decyduje się spróbować. Tym bardziej, że małżonek wkrótce wyjeżdża wraz z córką do Stanów w celach zawodowych. Synowie też mają swoje plany wyjazdowe. Komu więc byłaby potrzebna?

[…]ale kiedy stanęła wobec konkretnej propozycji pracy, zupełnie zwykłej pracy, całkowicie leżącej w jej możliwościach, i do tego krótkotrwałej, czuła się jak długoletni więzień, który dowiedział się, że następnego ranka zostanie wypuszczony na wolność.[…]

Trudne emocje, relacje międzyludzkie i przede wszystkim język jakim książka jest napisana sprawia, że ma się wrażenie obcowania z Wielką Literaturą. WARTO PRZECZYTAĆ! GORĄCO POLECAM!

„Lato przed zmierzchem” Doris Lessing to powieść psychologiczno-obyczajowa.
Arcydzieło... chyba najlepsza książka, jaką Lessing napisała w ocenie The Economist.
Nie wiem, nie znam wszystkich książek tej autorki. Czytając miałam pewność ,że to literatura wybitna.
Bohaterką jest czterdziestopięcioletnia kobieta, mężatka, matka czworga dorosłych dzieci. Całe życie...