Budda
Chrystus
Mahomed
Marekśmierć

Budda
Chrystus
Mahomed
Marekśmierć

Wspaniały BIZZARRO, nie znosiłem tej części, straszna głupotka, ale przeczytalem oczywiście.

No i nie można zapominać, że za dzieciaka byłem wielkim fanem komiksów!
Batman, Supermen i inni wchodzili jak złoto.
Z tego co widzę sporo osób oprócz książek wrzuca oceny komiksów i poezji, więc ja też tak będę robił :)
To pozycja z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Wspaniały BIZZARRO, nie znosiłem tej części, straszna głupotka, ale przeczytalem oczywiście.

No i nie można zapominać, że za dzieciaka byłem wielkim fanem komiksów!
Batman, Supermen i inni wchodzili jak złoto.
Z tego co widzę sporo osób oprócz książek wrzuca oceny komiksów i poezji, więc ja też tak będę robił :)
To pozycja z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki...

Dwie historie. Pierwsza z nich opowiada o zarazie dziesiątkującej klony z podziemia. Komiks pokazuje smutną prawdę, że głos rozsądku pragnący pokojowego rozwiązania sprawy jest bezsilny wobec zawiści i przemocy. Żegnamy tu niestety parę postaci, które zdążyłem polubić z poprzednich zeszytów. Szkoda jednak, że nie przedstawiono żadnych nowych klonów i widzimy po raz kolejny tę samą gromadkę (dziwi mnie, że ciągle głos mają ci którzy wcześniej zostali obaleni jako przywódcy). Rysunkowo jest bardzo niestarannie – tak jakby rysowano w pośpiechu, miejscami ciężko się przez to czyta. Z kolei druga opowieść to początek dłuższego „Bizzarro’s World” – zdesperowany Lex Luthor powraca do swojego dawnego eksperymentu i odtwarza Bizarro, nieudanego klona Supermana. Fabuła jest bardzo przewidywalna i czułem się jakbym miał do czynienia z remakem historii z numeru 2/1991. To co jest nowe, to obwinianie Supermana o część czynów Bizarro – może to w interesujący sposób wpłynąć na jego relacje z mieszkańcami Metropolis. Rysunkowo jest jeszcze gorzej i mniej szczegółowo niż w poprzedniej historii – czasami brakuje konturów przez co postacie wyglądają jakby miały dziury zamiast nosów i na dodatek rysownik stosuje jakieś niepotrzebne cieniowanie przez czasami ledwo co widać. Podsumowując, pierwsza historia scenariuszowo poruszająca, druga to dopiero początek, więc może się jeszcze lepiej rozwinie, ale niestety rysunki w obu przypadkach to porażka. Można przeczytać, ale niekoniecznie.

Dwie historie. Pierwsza z nich opowiada o zarazie dziesiątkującej klony z podziemia. Komiks pokazuje smutną prawdę, że głos rozsądku pragnący pokojowego rozwiązania sprawy jest bezsilny wobec zawiści i przemocy. Żegnamy tu niestety parę postaci, które zdążyłem polubić z poprzednich zeszytów. Szkoda jednak, że nie przedstawiono żadnych nowych klonów i widzimy po raz kolejny...