Pierwszy numer „Pocisku” podzielony został na dział literacki, gdzie mamy wywiad z pisarzem Jakubem Żulczykiem, autorem powieści „Ślepnąc od świateł”, za które został nominowany do Paszportów „Polityki”. Przyznaję, że słyszałam o pisarzu, ale jeszcze niczego nie przeczytałam. Na pewno uda mi się to nadrobić, choć nie są to kryminały. Sam pisarz przyznaje, że ich nie czyta – („nudzą mnie, bo prawie zawsze domyślam się, kto zabił (…)”. Spojrzenie pisarza na swojego głównego bohatera ostatniej powieści jest interesujące, ale także na obraz Warszawy, nie tylko ten z powieści. Ostatecznie Pan Jakub Żulczyk nie poleca nikomu zostania pisarzem.
Na uwagę zasługuje też opowiadanie Pana Łukasza Orbitowskiego, o którym ostatnio w polskiej literaturze było głośno ze względu na Paszporty „Polityki” 2015. Stalowa Baśń – opowiadanie na podstawie autentycznej historii przyjaźni dwóch młodych kobiet na warszawskiej dzielnicy. Napisane w ciekawym, niespotykanym często stylu dobrego obserwatora i jakby uczestnika wydarzeń.
Z działu literackiego podobał mi się również felieton pisarza Pana Wojciecha Chmielarza na temat seryjnych zabójców. Rzeczywiście nie każdemu pisarzowi udaje się stworzyć w taki sposób postać seryjnego zabójcy, aby i jego motyw nie był zupełnie infantylny.
Największe wrażenie zrobił na mnie tekst „Dziewczyna z taśmą na twarzy” autorstwa psychologa kryminalnego Pana Jana Gołębiowskiego.
Samobójstwo czy zabójstwo?
„Była młodą, osamotnioną kobietą, co czyniło ją tzw. łatwą ofiarą. Skłonność do depresji i potencjał samobójczy także zwiększa ryzyko stania się ofiarą przestępstwa. Tacy ludzie często, nawet podświadomie, nawiązują ryzykowne relacje i uczestniczą w destrukcyjnych sytuacjach”.
Profiler kryminalny na podstawie życia ofiary – jej zainteresowań, miejsc w których bywała, środowiska ludzi w którym się obracała, określa kim mógł być sprawca. Cała ta psychologia jest niezwykle intrygująca i interesująca. Spokojna dziewczyna, bez stałej pracy, można powiedzieć samotna z problemem akceptacji siebie, swojej sytuacji zostaje odnaleziona martwa z zaklejoną taśmą twarzą. Artykuł daje do myślenia.
Co jeszcze mnie zainteresowało?
Wywiad z biegłym do spraw broni i balistyki, w którym dowiadujemy się podstawowych zagadnień, między innymi czym jest pocisk, a czym nabój, jakie obrażenia powoduje pocisk.
W magazynie znajdzie się też coś dla wielbicieli prawa. Nemo se ipsum accusare tenetur – to paremia rzymska oznaczająca, że nie można nikogo zmuszać do dostarczania dowodów przeciwko sobie.
Podsumowując warto zapoznać się z „Pociskiem”, połączeniem literatury (wywiad z pisarzem, opowiadania) z kryminałem, czyli wiadomościami z kryminalistyki, rozmową z biegłym w konkretnej dziedzinie, prawdziwymi historiami, ale również elementami prawa w artykule napisanym przez prawnika czy też ukazaniu zawodu reportera sprawozdawcy sądowego. Żałować można tylko jednego – że mogło by być więcej artykułów. Szkoda, że tak mało jest recenzji książek. Polecam każdemu, kto czyta książki, a szczególnie kryminały.

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://pasjonujacestrony.pl/pocisk-magazyn-literacko-kryminalny/

Pierwszy numer „Pocisku” podzielony został na dział literacki, gdzie mamy wywiad z pisarzem Jakubem Żulczykiem, autorem powieści „Ślepnąc od świateł”, za które został nominowany do Paszportów „Polityki”. Przyznaję, że słyszałam o pisarzu, ale jeszcze niczego nie przeczytałam. Na pewno uda mi się to nadrobić, choć nie są to kryminały. Sam pisarz przyznaje, że ich nie czyta –...