Czytając tę książkę można odnieść wrażenie, że autor nie za bardzo wie co chce udowodnić. Przytacza historię pseudostandardu złota po Bretton Woods w 1944 roku (waluta dewizowo-złota) i moment odejścia od niego w roku 1971, następnie stara się zobrazować wielkość rozrośniętego sektora finansowego (z czym ciężko polemizować, jest to fakt). Co najdziwniejsze, że jednego i drugiego wątku praktycznie w ogóle ze sobą nie łączy. Dembinski słusznie udowadnia chwiejność rynków finansowych i pozorność ich funkcji zabezpieczającej, jednak według niego powodem całej sytuacji jest ideologiczna neoliberalna zmiana polityki (co de facto jest chronologicznie zbieżne) zamiast... odejścia od standardu złota, o którym sam na początku wspominał. U niektórych autorów daje się zauważyć skrzętne pomijanie pewnych istotnych historycznych momentów oraz uogólnianie stanowiska osób przeciwnych do przedstawianych tez. Paul Dembinski zdecydowanie do takich należy. Niejednokrotnie w recenzowanej książce sam tworzy rzekomo neoliberalne teorie i tym samym umiejętnie je obala (pisząc to staram się trzymać w miarę obiektywnego stanowiska). Przypuszczam, że książka nie trafi do osób oczytanych w tej lub podobnej tematyce. W moim przekonaniu jest to pozycja przeciętna i wbrew pozytywnym opiniom na tyle okładki - mało odkrywcza i niewiele wnosząca do obecnej wiedzy na temat ostatniego kryzysu gospodarczego (i moralnego).

Czytając tę książkę można odnieść wrażenie, że autor nie za bardzo wie co chce udowodnić. Przytacza historię pseudostandardu złota po Bretton Woods w 1944 roku (waluta dewizowo-złota) i moment odejścia od niego w roku 1971, następnie stara się zobrazować wielkość rozrośniętego sektora finansowego (z czym ciężko polemizować, jest to fakt). Co najdziwniejsze, że jednego i...