Pierwszy wielki event odnowionego uniwersum DC. W wyniku wydarzeń z komiksu „Liga Sprawiedliwości – Trójka” trzy wersje Ligi Sprawiedliwości znikają w niejasnych okolicznościach, a ich miejsce zajmuje Syndykat Zbrodni – złe wersje superbohaterów przybyłe z alternatywnego świata. Przeciwstawić im się mogą jedynie nieliczni pozostali superherosi, a także… grupka superłotrów.

Okładka tomu była dla mnie dosyć myląca – spodziewałem się tabunów superzłoczyńców walczących ze sobą, a dostałem właściwie niewielką garstkę pod wodzą Luthora przeciwstawiających się pomysłom Syndykatu. Pomysł ten można było moim zdaniem lepiej wykorzystać – mała ekipa buntowników kontra wszystkie łotry świata. Jednakże większość zbirów nie pojawia się i jest jedynie drobna potyczka z kolegami po fachu. Szkoda też, że nie pokazano też więcej mniej znanych superherosów walczących z Syndykatem – ukazane jest jedynie starcie Tytanów z Johnnym Quickem. Prawdopodobnie te wątki pojawiają się w różnych seriach i miniseriach pobocznych, ale tutaj można było chociaż pokazać ich na pojedynczych kadrach, żeby czytelnicy byli świadomi, że świat nie jest taki pusty. Miejscami miałem też wrażenie, że część ważnych wydarzeń została pominięta – zapewne również są ukazane w innych komiksach. Wielka szkoda, że nie dowiadujemy się czegoś więcej o głównych antagonistach poza tym czego można się było domyślić z końcówki „Trójki”. Dużo radości mogą mieć za to czytelnicy znający jeden z bardziej klasycznych komiksów DC wydanych w Polsce – szczególnie, że powraca tu parę postaci znanych z tej historii. Nie należy zapomnieć, że w tym komiksie powraca również jeden bardziej lubianych, ale jednocześnie trzecioligowych superbohaterów.

To, co wypada dobrze w komiksie, to relacja Luthora z Bizarro – naprawdę jest parę scen aż wzruszających. Cieszy mnie, że Lex Luthor jest tutaj przedstawiony jak należy – bystry, rozsądny, ale jednocześnie usiłujący ugrać na całej sprawie coś dla siebie. Wyszło o wiele lepiej niż w „Superman i ludzie ze stali”. Nie podobało mi się jednak jego zachowanie w końcowym starciu – bardzo mało wiarygodne i trochę głupie. Szkoda, że reszta ekipy, chociaż w innych komiksach to naprawdę ciekawi bohaterowie, tutaj wypada strasznie blado – no, może Kapitan Chłód się trochę wybija dzięki swojemu poczuciu moralności. Dobrze jednak, że scenarzyści pamiętali, że mamy tu do czynienia z superłotrami, a oni nie patyczkują się ze swoimi przeciwnikami. Podobało mi się również, jaki efekt ten komiks będzie miał na postać Nightwinga – chociaż zapewne scenarzyści szybko to odwrócą.

Rysunkowo nie jest najlepiej – David Finch rysuje strasznie niestarannie i mało szczegółowe, co szczególnie boli na czterostronicowym panelu ukazującym zgromadzenie superłotrów – miejscami ciężko rozpoznać, kto ma być tu przedstawiony. Owszem, zdarza się parę bardziej udanych kadrów i projektów postaci, ale ogólnie nie ma na czym zawiesić oka.

Podsumowując, komiks jako event rozczarowuje i jest raczej przeciętny. Wstęp, czyli „Trójka”, podobał mi się bardziej. Polecić można go głównie fanom postaci Lexa Luthora.

Pierwszy wielki event odnowionego uniwersum DC. W wyniku wydarzeń z komiksu „Liga Sprawiedliwości – Trójka” trzy wersje Ligi Sprawiedliwości znikają w niejasnych okolicznościach, a ich miejsce zajmuje Syndykat Zbrodni – złe wersje superbohaterów przybyłe z alternatywnego świata. Przeciwstawić im się mogą jedynie nieliczni pozostali superherosi, a także… grupka superłotrów....