"Milczenie było moją tarczą, ale jednocześnie odgradzało mnie od innych, skazując na samotność."

Miałam pewne obawy sięgając po tę książkę, bo podobne książki czytałam już w wykonaniu innych autorek,np. "Bez słów" Mi Sheridan czy "Woda, która niesie ciszę" Brittainy C. Cherry . I bałam się, że ta pozycja będzie kopią tamtych. Ale na szczęście tak się nie stało.
Maggie, przestała mówić, ale to był jej wybór, tarcza obronna przed traumatycznymi wydarzeniami, których była świadkiem. Przetrwała dzięki nie wracaniu do przeszłości. Jak mówi pewne przysłowie "Mowa jest srebrem, a milczenie złotem" i, to doskonale sprawdzało się w jej przypadku. Tylko, że skazała się na samotność milcząc, ale dzięki temu dostrzegała więcej niż inni. Od pierwszego spotkania widziała w West'cie cierpienie i ból, który on tak dobrze skrywał. To właśnie ona dała mu oparcie i siłę. To przy nim Maggie zaczęła się otwierać.Między nimi nawiązała się bliskość, zbudowana na wzajemnym zrozumieniu. Oboje otoczeni murem, ale, dla siebie nawzajem opadł on bardzo szybko.
Wzruszyłam się czytając tę historię i wciągnęła mnie od samego początku. I wystarczyło parę godzin bym przeczytała ją do końca. Dotyka ona spraw, które dotyczą każdego z nas. Bo strata, choroby, śmierć są nieodłącznym elementem naszego życia. I często nie mamy na, to wpływu, a nieustannie musimy sobie z nimi radzić.
Polecam i czekam na kolejne części.

"Milczenie było moją tarczą, ale jednocześnie odgradzało mnie od innych, skazując na samotność."

Miałam pewne obawy sięgając po tę książkę, bo podobne książki czytałam już w wykonaniu innych autorek,np. "Bez słów" Mi Sheridan czy "Woda, która niesie ciszę" Brittainy C. Cherry . I bałam się, że ta pozycja będzie kopią tamtych. Ale na szczęście tak się nie stało.
Maggie,...