Krzysztof Kłopotowski napisał książkę wciągającą, podjął tematy z którymi pisarze niechętnie się mierzą ze względu na ryzyko posądzenia o antysemityzm. Coś w tym jest, że w naszym kraju nie można powiedzieć nic złego na Jana Pawła II i Żyda. Kłopotowski mimo że podjął się opisania spraw trudnych, to wybrnął z zarzutu o antysemityzm przyjmując postawę, że Żydzi tacy są, ale nie krytykujmy ich tylko uczmy się od nich. Zabieg ten sprawia, że nie do końca wiem czy Autor rzeczywiście tak myśli, czy też w podtekście wysyła do nas analizę sukcesu Żydów na świecie nie bojąc się pisać również o ciemnych stronach tego sukcesu. W książce Autor poddał analizie tematy takie jak: Izrael a Palestyna, formowanie się państwa Izrael, rola organizacji lobbujących w interesie Żydów i dbających o eliminację z przestrzeni publicznej wszelkich (nawet mocno naciąganych) przejawów antysemityzmu, rolę w tej kampanii jaką spełniają "NYT" czy też "Wyborcza", Michnik, żydowscy twórcy kina, problem żydokomuny w Polsce, czynniki sukcesu Żydów, droga kształcenia dzieci i budowania wartości które im przyświecają, rola Żydów w pogromach komunistycznych, walka Żydów o swoiste "multi-kulti", gdyż w narodach niehomogenicznych czują się oni bezpieczni. Wiele tematów rzeczywiście potrafi wprawić w osłupienie, Autor pokazuje jak naród ten trwa od stuleci, jak buduje swoją potęgę nie tylko finansową, jak podbija listy najbogatszych, jak zdobywa kolejne nagrody Nobla, posady profesorów na najwyższych uczelniach, a przecież jest ich na świecie tylko 0,2% całej populacji. Książka warta przeczytania i do tego napisana bardzo przystępnie.

Krzysztof Kłopotowski napisał książkę wciągającą, podjął tematy z którymi pisarze niechętnie się mierzą ze względu na ryzyko posądzenia o antysemityzm. Coś w tym jest, że w naszym kraju nie można powiedzieć nic złego na Jana Pawła II i Żyda. Kłopotowski mimo że podjął się opisania spraw trudnych, to wybrnął z zarzutu o antysemityzm przyjmując postawę, że Żydzi tacy są, ale...