Minipostapokalipsa. Po dramatycznych wydarzeniach z poprzedniego tomu Bler pomaga uchodźcom z Krakowa. Nie wie, że tak naprawdę jest jedynie marionetką w rękach pewnego polityka…

Tym razem główny wątek jest bardzo przyziemny –ludzie wykorzystujący tragiczne wydarzenia do zyskania władzy i poklasku. W sumie dosyć łatwo przewidzieć jak potoczy się fabuła – szczególnie, że w zakończeniu wykorzystano jeden z najbardziej wyświechtanych chwytów. Tomowi nie pomaga również to, że zbyt dużo miejsca zajmuje tu retrospekcja – dowiadujemy się wprawdzie z niej nieco więcej o relacjach łączących protagonistę z Lidią, ale poza tym stanowiło to dla mnie bardziej formę zapychacza. O wiele lepiej za to sprawdza się krótka historyjka innego scenarzysty o poprzedniku Blera – mocna i brutalna.

Jeżeli chodzi o warstwę graficzną, to występuje tutaj dosyć znaczna zmiana w stosunku do tego co mieliśmy w poprzednich tomach. Wszystkie kadry robią wrażenie jakby malowanych (bardziej przypominają to co możemy widzieć na okładkach tej serii),co daje niesamowity efekt – szkoda, że w komiksie brak jakiś spektakularnych scen by można było je w pełni docenić. W pewnym sensie małą próbkę dostaliśmy w krótkiej opowieści na końcu – wykorzystane są tam głównie czarno-białe kolory z jedynie dodatkiem ostrej czerwieni – wygląda to nieziemsko.

Podsumowując, tym razem to scenariusz zawodzi, a rysunki ratują sprawę.

Minipostapokalipsa. Po dramatycznych wydarzeniach z poprzedniego tomu Bler pomaga uchodźcom z Krakowa. Nie wie, że tak naprawdę jest jedynie marionetką w rękach pewnego polityka…

Tym razem główny wątek jest bardzo przyziemny –ludzie wykorzystujący tragiczne wydarzenia do zyskania władzy i poklasku. W sumie dosyć łatwo przewidzieć jak potoczy się fabuła – szczególnie, że w...