http://superbook.blog.pl/2016/04/26/225-marv-wolfman-george-perez-kryzys-na-nieskonczonych-ziemiach/

Gigantycznie rozbudowane światy literackie jakimi są uniwersa DC i Marvela to przegląd różnorakich historii z postaciami o równie odmiennych naturach. Lecz z biegiem lat historie w nich umiejscowione nawarstwiają się jak kładziona jedna na drugiej farba. Czytelnik który dopiero zaczął przygodę z danym światem zaczyna się gubić. Nie rozumie odnośników, motywów działań postaci i konsekwencji niektórych wydarzeń. Dlatego też co jakiś czas twórcy rozbijają znany i ugruntowany obraz uniwersum na atomy. Pierwszym takim armageddonem był właśnie „Kryzys na Nieskończonych Ziemiach”.

Historia rozpoczyna się, jak przystało w dobrych opowieściach, trzęsieniem ziemi. A konkretniej zagładą Ziemi- 3. Tej na której Lex Luthor jest herosem, a członkowie Ligi są badassami i tworzą Syndykat Zbrodni. W chwili katastrofy wrogowie jednoczą się jednak w pozbawionej szans walce z potęgą na której nie do końca pojmują. Pojawia się tutaj też motyw ostatniego syna ginącego świata wysłanego na obczyznę w roli zbawiciela. To nic nowego, ale pikanterii dodaje fakt, że ów jegomość pochodzi z Luthorów.

Wolfman nie śpieszy się w wydarzeniami. Powoli stopniuje napięcie, podgrzewa atmosferę przed walką z tym co nieuchronne i dotąd niepokonane. Po kolapsie Ziemi- 3 na kartach komiksu pojawia się Monitor. Naturalny przeciwnik głównego złego. Monitor stara się zebrać naprędce grupy herosów które mogą ocalić wszechświaty(!) przed zagładą. Przy okazji Monitora warto wspomnieć o dwóch innych, ważnych postaciach. Pierwszą z nich jest Zwiastunka. Jego swoisty herold i prawa ręka. Kobieta o ogromnych mocach i ogromnej odpowiedzialności. Drugą jest Parias. Człowiek obwiniający się za uwolnienie i obudzenie Anti- monitora z wielo- eonowego snu. Człek ten pojawia się na krótka przed katastrofą danego świata i zmuszony jest tym samym na własne oczy widzieć kolejne apokalipsy. Niewesoła profesja…

Wart wspomnienia jest też główny szwarccharakter. Anti- monitor może i wygląda jak połączenie pieca grzewczego ze przestarzałym strojem płetwonurka, ale to kawał ewidentnego i nieprzeciętnego łotra przy którym nawet Darkseid wydaje się być ledwie dyktatorem, bądź co bądź, egzotycznego świata. Apetyt na pochłanianie ma większy niż Galactus na gastrofazie, a siła którą dysponuje jest poważnym problemem nawet dla dwóch Supermanów. No, ale mimo to i tak wygląda żałośnie prawda ? :D



Skali i ogromu wydarzeń nie sposób opisać pokrótce. Napomknę ledwie, iż występują tu liczne grupy bohaterów DC, w tym takie zapomniane dziś smakołyki jak Freedom Fighters czy Straceńcy. Wolfman sprawnie potrafi opanować całą tę czeradę i to wysuwa niektórych na pierwszy plan, to usuwa zastępując innym postaciami. Dość szeroko też sieje biletem na spotkanie z kostuchą, ale tu też należą mu się oklaski. Herosi umierają godnie, z honorem o orężem w ręku. I skoro mowa o zgonach. Myślę, że sama okładka jest dość sporym spoilerem, ale pamiętać należy, że śmierć tej postaci nie jest jedyną która przeważyła szalę w potyczkach z Anti- monitorem.

Ale pojawiają się też nowe postaci. Niektórzy dorośleją przybierając pseudonim swego mistrza. Jeszcze inny przyjmują odpowiedzialną funkcję. Ale dla wszystkich wydarzenia związane z pojawieniem się Anti- monitora są powodem do zmian. Uniwersum nigdy bowiem nie będzie już takie samo. Jego konsekwencje są zresztą odczuwalne po dziś dzień.



Chwała i cześć rysownikowi George’ owi Pérez’ owo ! Bez niego monumentalna i pełna rozmachu wizja rozbicia i scalenia świata DC nie miałaby szans powodzenia. Postaci było mrowie, a więc logicznie wnioskując niektóre z nich nikły w tłumie. Pérez sprawił, że każda została zapamiętana. Uncle Sam czy Wildcat dziś są ledwie wspomnieniem, ale godna pozycja jaką dali im autorzy sprawiła, że chciałoby się ich powrotu.

Rysownik potrafi też pokazać prawdziwy ogrom wydarzeń. Atak na twierdzę Anti- monitora, czy istny kocioł zmian w wykonaniu mniej sprawnego artysty mógłby wprawiać w konfuzję. Pérez jednak poradził z tym sobie znakomicie. Atmosfera zagrożenia, heroizmu i ogromnej skali wydarzeń magnetyzuje i mimo upływu lat nie odczuwa się, iż rysunki w czymkolwiek ustępują współczesnym.



Podsumowanie: „Kryzys na Nieskończonych Ziemiach” to opowieść która dosłownie rozbiła całe uniwersum DC. Przewrót z New 52! czy nadchodzące Convergence są ledwie marnym cieniem przy ogromie zmian jakie zaszły w świecie Supermana i Batmana. Autorom udało się nie tylko odświeżyć uniwersum, pozbyć tego kogo trzeba, ale też wprowadzić szereg owych postaci i ułatwień fabularnych dla czytelnika. Zagmatwanie uniwersów jest bowiem bolączką obydwu wielkich wydawnictw, stąd też owa rewolucja fabularna. Wolfman sprawnie połączył też klasyczny heroizm superbohaterów z ich wadami. Mimo, iż do wydania wielkich dzieł Alana Moore’ a i Franka Millera pozostawało wówczas kilka lat autor już wtedy nieco odbrązawiał nieskazitelnie czystych herosów. Tutaj nawet Supermanów ponosiła nerwówka. „Kryzys na Nieskończonych Ziemiach” to bez wątpienia jedna z najważniejszych pozycji w DC Comics. Jak i w całym świecie komiksowym.

http://superbook.blog.pl/2016/04/26/225-marv-wolfman-george-perez-kryzys-na-nieskonczonych-ziemiach/

Gigantycznie rozbudowane światy literackie jakimi są uniwersa DC i Marvela to przegląd różnorakich historii z postaciami o równie odmiennych naturach. Lecz z biegiem lat historie w nich umiejscowione nawarstwiają się jak kładziona jedna na drugiej farba. Czytelnik który...