Komiksy Marvela, dla wuelu dzieciaków z lat 80 były istnym skarbem. W czasach, kiedy oglądało się filmy z kaset wideo kopiowanych dziesiątki razy, na komputer, czy grę telewizijną mogli pozwolić sobie nieliczni to właśnie komiksy Marvela i DC rozbudzały wyobraźnię dzieciaków. Sam do takich dzieciaków należałem, choć może na starość nie śledzę przygód takiego np. Spider-Mana (aczkolwiek Spawna swego czasu całego uzbierałem), to lubię od czasu do czasu przeczytać sobie jakiś komiks z któregoś z wyżej wymienionych Uniwersów.

I tak wpadła mi w ręce „Tajna Inwazja” wydana w Polsce w Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela. Fabularnie komiks łączy wszystkie cechy typowo marvelowskich historii. Mamy więc inwazję zmiennokształtnych Skrulli na naszą planetę. Nic czego nie było by wcześniej, a i pewnie podobny wątek przewinie się jeszcze milion razy ;P. Ten typ tak ma. Ale w żadnym wypadku nie namierzam na to narzekać – takie są komiksy Marvela, i czyta je się praktycznie tylko po to by przeżyć po raz kolejną taką "inwazję" i dobrze się przy tym bawić. Tym razem zmiennokształtni agresorzy podszyli się pod kogoś niemal z każdej występującej tu grupy bohaterów. Totalna rozwałka gwarantowana od samego początku, do końca historii, w dodatku dzieje się na kilku frontach. Gdzieś przy okazji fabuła pchana jest do przodu, jednak mimo tego nie odczuwa się wrażenia, żeby została zepchnięta na drugi plan, tak jak to czasami bywa. W dodatku autorowi scenariusza - Brianowi Michaelowi Bendisowi udała się jedna rzecz. Zmiennokształtni Skrulle wprowadzają do obozów superbohaterów prawdziwe zamieszanie - postacie nie wiedzą komu ufać a komu nie, i czytelnikowi udziela się ten brak zaufania. Momentami sytuacja między nimi jest napięta i to dość wyraźnie czuć.

Żeby jednak nie było zbyt wesoło, kilka zgrzytów też się znajdzie. Troszkę przeszkadza mi fakt, że brakuje tutaj jednego bohatera, który robiłby za tego głównego. Niby jest Tony Stark - czyli Iron Man, ale i tak jest go jakby trochę za mało.

Inna kwestia, to taka, że nie będący na bieżąco z Universum Marvela mogą się momentami nieco pogubić. Nie mam o to pretensi ani do autora scenariusza, ani do wydawcy, który na początku starał się nakreślić sytuację jaka panuje w Uniwersum. Piję raczej do tego, że po śmierci kultowego TM-Semic nie bardzo miał kto wydawać u nas komiksy Marvela, więc polski czytelnik może pewnych rzeczy nie ogarniać. Nie jest to nic, co sprawiało by, że nie zrozumiemy historii, ale jednak momentami to widać. Taki mamy klimat.

Zostaje jeszcze kwestia oprawy graficznej. No ludzie, piękne wydanie, w twardej okładce, z lakierem wybiórczym i srebrnym tytułem. Klejone niczym książka, w środku gruby papier kredowy, pięknie oddający kolory. Mając to na uwadze cena 40zł wydaje się aż za niska...

A rysunki Leinila Francisa Yu są po prostu.... po prostu.... WOOOOOOOOOW!!!!! Niby staram się oceniać komiksy raczej po fabule niż rysunkach, ale nie da się nie docenić staranności i przywiązania do detali. Wszystko jest na swoim miejscu, postacie są pełne szczegółów, mimika twarzy jest oddana prawidłowo, a i tak największe wrażenie robią NIESAMOWITE kadry przedstawiające tłukących się bohaterów, nie rzadko zajmujące całe dwie strony. Mógłbym je oglądać godzinami. Momentami aż żal wiadomą część ciała ściska, że jest to łączenie na środku. No, ale coś za coś - mamy tu przecież oprawę kleją, szyta straciła by baaaardzo wiele na estetyce (a wręcz, przy tej ilości stron wyglądała by komicznie).

Ponadto polski wydawca dorzuca garść dodatków - a to poczytamy co nieco o autorach, zobaczymy jak wyglądały okładki oryginalnych wydań, te alternatywne też. Tak się powinno wydawać komiksy.

Taka lektura to naprawdę fajny powrót do czasów dzieciństwa. Jednocześnie czytająć Tajną Inwazję bawiłem się naprawdę bardzo dobrze. To naprawdę kwintesencja marvelowych historii, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Jeśli lubisz takie klimaty - naprawdę warto.

Komiksy Marvela, dla wuelu dzieciaków z lat 80 były istnym skarbem. W czasach, kiedy oglądało się filmy z kaset wideo kopiowanych dziesiątki razy, na komputer, czy grę telewizijną mogli pozwolić sobie nieliczni to właśnie komiksy Marvela i DC rozbudzały wyobraźnię dzieciaków. Sam do takich dzieciaków należałem, choć może na starość nie śledzę przygód takiego np. Spider-Mana...