"Wszystkich łączyła mglista trwałość i niewyrazistość bytu. Już za życia byli nieokreślonymi zmorami."

Po lekturze "Odgrodzonych", odnotowałam, aby koniecznie wrócić do literackiego debiutu Michała Matuszaka. Książka "Na marginesie" również zrobiła na mnie bardzo mocne pozytywne wrażenie. Nie czyta się jej łatwo i szybko, wymaga dużego skupienia i wrażliwości. Silnie wstrząsa, wywołuje głębokie refleksje. Autor nie unika dosadnego słownictwa służącego wzmocnieniu istoty opisywanego dysfunkcyjnego środowiska. Książka z pewnością niekonwencjonalna, dla wymagającego czytelnika, z otwartym umysłem i chęcią zagłębienia się w trudnej tematyce.

Autor szczegółowo obrazuje nam problem patologii dzielnicy małego polskiego miasteczka, gdzie czas zatrzymał się w latach dziewięćdziesiątych. Szeroki przekrój osiedlowego marginesu społecznego, części mieszkańców blokowisk i kamienic pogrążonej w letargu, kokonie brzydkiej i szpetnej rzeczywistości. A w tle nowoczesna dzielnica, mocno kontrastująca z ponurą i przygnębiająca scenerią "okręgu Piłata", jego niedokończonych budowli, zapuszczonej architektury, obskurnych graffitowych napisów, zaniedbanych parków, skwerów, żywopłotów, murów i chodników. I ludzie, z pustym wzrokiem codziennej monotonii i nudy, powtarzalnego wzorca zachowań, poczuciem życiowej klęski, rezygnacji i bez nadziei na lepsze jutro. Ogromny wskaźnik bezrobocia, brak chęci podjęcia pracy, roszczeniowa postawa odnośnie zasiłków społecznych. Odrętwienie, zobojętnienie, przedwczesna starość, zszargane zdrowie, rozbite rodziny, upodlenie samego siebie i najbliższych.

I ten wszechobecny zapach życiowej klęski i porażki. Miejsca, gdzie toczy się osiedlowe życie to bar, boiska szkolne, klatki schodowe, ławki w parku, dopóki nie zostaną zdewastowane. Alkohol, narkotyki, ziołowe używki, szybki seks, bójki, kradzieże, plotkarstwo, to rozrywki patologicznego środowiska. A czy z takich koszmarnych warunków egzystencji można się wyrwać? W jaki sposób odciąć się od toksycznej przeszłości? Czy warto konfrontować rzeczywistość z ideałami? Jak odnaleźć w sobie siłę i determinację na walkę o godne życie przy braku wsparcia ze strony rodziny? A może z góry jesteśmy skazani na klęskę i nie warto podejmować żadnych działań?

Nie bez powodu autor nadaje poszczególnym fragmentom książki jeden tytuł "nowy rozdział", to symboliczne i trafne odzwierciedlenie opisywanych zjawisk. Z jednej strony próby uwolnienia się od ciężaru miejsca urodzenia i wychowania, a z drugiej dążenie do samounicestwienia. Czytelnika zaskakuje szczegółowość, wnikliwość, zrozumienie psychologicznych źródeł i motywów działań tej zepsutej zbiorowości, swego rodzaju izolatki społecznej. Powieść mocno przenika przez nasze zmysły, jeszcze wiele dni po jej przeczytaniu nie daje spokoju, skłania do przemyśleń. Manifest niezgody na patologiczną rzeczywistość, nieakceptowanie wykluczenia społecznego, nierozróżniania dobra i zła, braku alternatyw i perspektyw, szukania winnych pośród innych a nie w sobie.

bookendorfina.blogspot.com

"Wszystkich łączyła mglista trwałość i niewyrazistość bytu. Już za życia byli nieokreślonymi zmorami."

Po lekturze "Odgrodzonych", odnotowałam, aby koniecznie wrócić do literackiego debiutu Michała Matuszaka. Książka "Na marginesie" również zrobiła na mnie bardzo mocne pozytywne wrażenie. Nie czyta się jej łatwo i szybko, wymaga dużego skupienia i wrażliwości. Silnie...