Ethan Quinn to zdaje się najbardziej zrównoważony, najbardziej spokojny i powściągliwy spośród adopcyjnych synów Stelli i Ray’a. To przede wszystkim dzięki niemu wspólny interes braci Quinnów nabiera coraz bardziej realnych kształtów. Dzięki niemu również Seth, chłopak, którego powierzył braciom Quinn w opiece na łożu śmierci Ray, coraz bardziej otwiera się i nabiera ufności do nowej rodziny.

Od momentu, gdy ze Stellą i Ray’em stali się rodziną minęło już sporo czasu. Ethan, podobnie jak jego bracia Cam i Philip, dzięki swym przybranym rodzicom otrzymał szansę na życie jakiego nie mogła, a nawet nie chciała, zapewnić mu biologiczna matka. Dzięki nim stał się wspaniałym mężczyzną, który jednak gdzieś na dnie duszy skrywa dawne cierpienia. One go na zawsze ukształtowały. Na szczęście dzięki Ray’owi i Stelli dawne, bolesne przeżycia nie zniszczyły go, a jedynie odcisnęły piętno. To piętno sprawia jednak, że Ethan nie pozwala sobie na realizację jednego ważnego pragnienia. Tym pragnieniem jest bycie kimś więcej niż tylko przyjacielem, powiernikiem dla Grace. Ethan za bardzo boi się skrzywdzić w jakikolwiek sposób dziewczynę oraz jej malutką córeczkę. Obawia się bowiem, że jego przeszłość może uderzyć właśnie w nie. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że Grace od dawna marzy właśnie o byciu z nim. Na szczęście nad parą, na razie jedynie przyjaciół, czuwa żona Cam’a i opiekuńczy duch Ray’a Quinna. Czy ta historia zakończy się happy endem?

„Niebezpieczne prądy” to druga część Sagi Rodu Quinnów autorstwa Nory Roberts. Poznajemy w niej bliżej drugiego adopcyjnego syna Stelli i Ray’a Quinnów – Ethana oraz kobietę, która zawładnęła jego sercem i umysłem – Grace. W powieści poznajemy też bliżej dalsze losy Setha i walki braci Quinnów o opiekę na chłopcem, który był kimś wyjątkowym dla ich ojca Ray’a. Zagadka powoli się wyjaśnia, niemniej i w tej części sagi nie odkryjemy, kim naprawdę jest ten dzieciak. Jak zwykle u Nory Noberts jest ekscytująco i pikantnie. Powietrze przepełnione jest romansem. Książkę czytałam z przyjemnością, raczej spodziewając się finału tej opowieści jaki nakreśliła autorka. Niemniej nie odbierało mi to radości lektury. Nora Roberts pisze lekko i dość wymownie. Potrafi z łatwością przykuć uwagę czytelników a zwłaszcza żeńskiej ich części. Polecam jako miłe czytelnicze urozmaicenie, niezobowiązującą, relaksującą lekturę na leniwe, niedzielne popołudnie.

Ethan Quinn to zdaje się najbardziej zrównoważony, najbardziej spokojny i powściągliwy spośród adopcyjnych synów Stelli i Ray’a. To przede wszystkim dzięki niemu wspólny interes braci Quinnów nabiera coraz bardziej realnych kształtów. Dzięki niemu również Seth, chłopak, którego powierzył braciom Quinn w opiece na łożu śmierci Ray, coraz bardziej otwiera się i nabiera...