Poza piękną okładką szału nie ma. Może, gdybym miała naście lat, "Zwierzoduchy" by mnie zachwyciły,bo jestem wielką fanką "Opowieści z Narni" czy trylogii "Mroczne Materie", a te czytałam będąc nastolatką.
Tutaj fabuła opiera się na podobnym pomyśle, czworo dzieci z fantastycznego państwa Erdas podczas zwyczajowej Ceremonii przywołuje swojego zwierzoducha, czyli swoje zwierzęce alter ego, ale nie byle jakie, bo dawno poległe, legendarne Wielkie Bestie. Każda z Bestii ma za zadanie chronić państwo przed wrogami, a ich nagłe zmartwychwstanie nie jest przypadkowe. Erdas znów znajdzie się w stanie okrutnej wojny..
Świat wykreowany przez Autora jest może i ładny, ale niestety bardzo powierzchowny, brakowało mi wielu szczegółów, jak choćby w świecie Narnii, czytało mi się nie za dobrze, charaktery dzieci są słabo przedstawione,a dzieciaki pochodzą podobno z różnych części Erdasu i z różnych stanów. Jak dla mnie ulicznik niczym nie różni się od córki generała, czy od pasterza owiec. Mówią tak samo i zachowują się tak samo.
Słabo wypada też kraina Nilo, za mało kolorytu, dzikości, a akcja skacze jak szalona, nawet nie można zbytnio tych dzieci polubić. Nawiązanie do Narnii i pomysł dajmonów z Mrocznych Materii chyba nie wyszedł tej serii na dobre.
Młodszym Czytelnikom pewnie przypadnie do gustu, ja raczej nie będę kontynuować :)

Poza piękną okładką szału nie ma. Może, gdybym miała naście lat, "Zwierzoduchy" by mnie zachwyciły,bo jestem wielką fanką "Opowieści z Narni" czy trylogii "Mroczne Materie", a te czytałam będąc nastolatką.
Tutaj fabuła opiera się na podobnym pomyśle, czworo dzieci z fantastycznego państwa Erdas podczas zwyczajowej Ceremonii przywołuje swojego zwierzoducha, czyli swoje...