Przygód Markusa i Armeniusa ciąg dalszy.
Od drugiego tomu oczekiwałem intryg na miarę "Gry o Tron"; na taką skalę ich nie dostałem, ale jednak było dość ciekawie. Markus, do tej pory traktujący kobiety i przy okazji wszystkich innych władczo i obcesowo, zakochuje się w dziewczynie z jednej z lepszych partii Rzymu. Dziwnym nie jest fakt, że jego uczucie rozsierdzi wiele osób z przesiąkniętego obłudą i intrygami szczytu rzymskiej śmietanki. Jego brat w boju, Arminius, również poczuje się dotknięty - nasi bohaterowie stali przed szansą na wielką karierę.
Akcja drugiego tomu notuje niezły przeskok - na jednej stronie przedstawia nam się skrót wydarzeń z pięciu lat, w dodatku wydarzeń niezwykle ważnych dla całego Rzymu. Taki zabieg nigdy mnie nie przekonuje; wydaje się to leniwe, napisać "5 lat później" i przedstawić wydarzenia jak z notki w Wikipedii... Przynajmniej kolejny tom znów został świetnie zteasowany.
Wciąż mamy tu mnóstwo rubasznego seksu i rzymskiej obłudy. Świetne rysunki, nie na darmo Marini to sławny artysta, nie pisarz; w dialogach wychodzi jego brak doświadczenia w scenopisarstwie, rozmowy potrafią być drewniane. Natomiast strona artystyczna to perełka, klimat rzymskich willi i ciemnych zaułków, zboczone imprezy, sceny batalistyczne. Palce lizać.
Seria zaczyna mi się nieco dłużyć, oby trzeci tom wyniósł ją na wyżyny; jedno co wiem teraz, to to, że będzie świetnie wyglądał.

Przygód Markusa i Armeniusa ciąg dalszy.
Od drugiego tomu oczekiwałem intryg na miarę "Gry o Tron"; na taką skalę ich nie dostałem, ale jednak było dość ciekawie. Markus, do tej pory traktujący kobiety i przy okazji wszystkich innych władczo i obcesowo, zakochuje się w dziewczynie z jednej z lepszych partii Rzymu. Dziwnym nie jest fakt, że jego uczucie rozsierdzi wiele...