Podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą, niestety nota na obwolucie informująca o tym, że autor zdecydował się na self-publishing nie była dla mnie zachętą. A to duży błąd, bo książka wciąga od pierwszych stron.
"Z Galicji do Bośni", pierwsza część trylogii cofa czytelnika do czasów zaborów w Galicji. Dostajemy bogatą, pełną szczegółów relację o życiu biednych chłopów, choć i tak w zaborze austro-węgierskim Polacy mogli liczyć na względnie znośne warunki. Jednak nie dotyczyło to warstwy najuboższej, która z trudem walczyła o przeżycie.
Względy polityczne zadecydowały o tym, że wielu Polaków zdecydowało się na emigrację do Bośni - Austro-Węgry chciały zabezpieczyć swoje granice i potrzebowały osadników. To wydaje się aż nieprawdopodobne, kiedy tak mocno przywiązani jesteśmy do teraźniejszych granic.
Wiele chłopskich rodzin powzięło takie ryzyko i zdecydowali się na podróż przez całą Europę. Pierwsze pokolenie zawsze ma najtrudniej, musi wykonać najgorszą i najbardziej niebezpieczną pracę. Tak było i teraz, bo zanim można było obsadzić pola, najpierw musieli wykarczować las.
Mimo tych trudów pierwszych lat, z książki przebija entuzjazm i ogromna chęć pracy osadników. Opisy przyrody zachęcają do podróży w tamte strony - choć podobno po dawnych polskich wioskach niewiele przetrwało.
Polecam.

Podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą, niestety nota na obwolucie informująca o tym, że autor zdecydował się na self-publishing nie była dla mnie zachętą. A to duży błąd, bo książka wciąga od pierwszych stron.
"Z Galicji do Bośni", pierwsza część trylogii cofa czytelnika do czasów zaborów w Galicji. Dostajemy bogatą, pełną szczegółów relację o życiu biednych chłopów,...