Jak na katolickiego filozofa, o dziwo, zaskakująco niezła pozycja, choć mocno filozoficzna, a mniej matematyczna, co, oczywiście, wynika z „profesji” autora. Poza typowymi zagadnieniami z filozofii matematyki książka porusza również istotne, aczkolwiek trudne dla ontologii matematyki (jako nauki formalnej) twierdzenia limitacyjne – Gödla, Löwenheima-Skolema, Tarskiego oraz hipotezę continuum. Pozytywnie zaskakuje niewielka ilość odniesień do boga i wiary, co w kontekście faktycznej, 13-letniej współpracy Życińskiego z SB, w zasadzie mnie nie dziwi. Momentami nierówna – np. nagłe przeskakiwanie z kosmologii do teorii ewolucji.
Znalazłem w książce jeden błąd:
• str. 63., jest: „… pierwiastki równania ζ(𝑧) = 0…”; powinno być: „… pierwiastki równania ζ(½+𝑖𝑧) = 0…”.
Dodam również, że jest mi po drodze z Życińskim, w kwestii platońskiej, choć łagodnej, filozofii matematyki (wg Monka 65% matematyków to właśnie platoniści). Cena książki (w edycji studenckiej) jest niewielka, więc na pewno mogę polecić ją każdemu, kto interesuję się nie tylko matematyką jako taką, ale przede wszystkim, jej filozofią (mimo mojej antypatii do „nauk humanistycznych”).

Jak na katolickiego filozofa, o dziwo, zaskakująco niezła pozycja, choć mocno filozoficzna, a mniej matematyczna, co, oczywiście, wynika z „profesji” autora. Poza typowymi zagadnieniami z filozofii matematyki książka porusza również istotne, aczkolwiek trudne dla ontologii matematyki (jako nauki formalnej) twierdzenia limitacyjne – Gödla, Löwenheima-Skolema, Tarskiego oraz...