Książka ta nie jest niczym szczególnym. Taka jak tysiące innych na ten temat. Szybko się czyta. Zawiera też dużo zdjęć. Tytuł zupełnie bez sensu, bo sceny są raczej znane, a nie nieznane i czytając nie dowiedziałam się nic ponad to co już wiedziałam.

Zastanowiła mnie jednak inna kwestia. Co sprawia, że ludzie tak obficie pisują na temat Hitlera? Trudno pewnie zliczyć książki, które traktują o jego życiu prywatnym, karierze, dorastaniu, przekonaniach, poglądach, zwycięstwach, klęsce, dniach w bunkrze, kobietach itp. itd. Siedemdziesiąt niemal lat po śmierci tego krwawego dyktatora ciągle ukazują się nowe pozycje mielące w kółko to samo, jakby bezustanne powtarzanie tych samych historycznych i parahistorycznych informacji mogło choćby na krok przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie - jak to się stało, że w XX w. w cywilizowanej Europie ktoś taki, nie dość, że doszedł do władzy przy ogromnym poparciu swoich rodaków, to jeszcze zmasakrował miliony ludzkich istnień i doprowadził do zniszczeń na niespotykaną dotąd skalę?

Wracając do książki. Nie jest ona arcydziełem tematu i żadnych odpowiedzi nie dostarcza. Widocznie autor z jakichś tam względów uznał, że może warto na starość "pogrzać się" w wątpliwej sławie opisywanej przez siebie postaci, a jeszcze przy tym zarobić. Jest jednak coś co mnie zaniepokoiło. Niepokój ten nie dotyczy jednak tylko tej pozycji, ale i kilku innych które czytałam w temacie. Z biegiem lat następuje swoiste odbrązawianie postaci Hitlera. Coraz mniej nacisku autorzy kładą na jego obrzydliwe ze wszech miar czyny, a coraz więcej uwagi poświęcają pierdołom w stylu sposób ubierania, romanse, zainteresowania, wygląd, kolor oczu, dolegliwości. Upłynie jeszcze ze dwadzieścia lat, a doczekamy się dzieła, w którym autor będzie usiłował wywodzić, że Hitler to był spoko gość, a zgubiła go wrażliwość i żądni władzy kumple.

Nie podoba mi się to - takie stopniowe uczłowieczanie nieczłowieka. W końcu zapomnimy jak to było naprawdę. Nie podoba mi się, że autor także tej książki przedstawia Hitlera w sposób, w którym na próżno szukać potępienia jego czynów, czy choćby podkreślenia negatywnej strony tej krwawej postaci. Mówić trzeba ciągle i ciągle na nowo, ale mówić ku przestrodze, a nie ku rozrywce. Książki o Hitlerze, które dostarczają rozrywki są nieporozumieniem. W tym kontekście także ta książka, mimo że sprawnie napisana, jest nieporozumieniem, bo niczego nie uczy, co więcej dezorientuje powierzchowną wizją wrażliwego, nieco nieporadnego nerwusa, podczas gdy powinna straszyć zbrodniarzem. Straszyć, abyśmy nigdy więcej nie dopuścili do tego, że zbrodniarz zawładnie naszym światem.

Książka ta nie jest niczym szczególnym. Taka jak tysiące innych na ten temat. Szybko się czyta. Zawiera też dużo zdjęć. Tytuł zupełnie bez sensu, bo sceny są raczej znane, a nie nieznane i czytając nie dowiedziałam się nic ponad to co już wiedziałam.

Zastanowiła mnie jednak inna kwestia. Co sprawia, że ludzie tak obficie pisują na temat Hitlera? Trudno pewnie zliczyć...