Przebaczenie jest podstawowym warunkiem dobrych relacji z Bogiem i z ludźmi. Nie tyle powinniśmy przebaczać, co również prosić o przebaczenie. „Chińskie przysłowie mówi, że ten kto nie przebacza, kopie dwa groby: jeden dla winowajcy, a drugi dla siebie” (rozdz. Zakończenie, str. 130). Całkowite przebaczenie, to takie które nie wypomni danej rzeczy nawet za dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści lat, choćby w największej kłótni.

„Przebaczenie jest wyzwoleniem, darowaniem długu, przywróceniem zerwanej więzi z człowiekiem i z Bogiem oraz warunkiem uzyskania Bożego przebaczenia: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (rozdz. Trudne słowo „przebaczenie”, str. 34).

Autorka opisuje trzy etapy drogi przebaczenia: modlitwę kontemplacyjną, modlitwę uwielbienia i modlitwę błogosławieństwa (por. rozdz. Ofiarować swoje przebaczenie, str.68), którym towarzyszy modlitwa prośby. Również na własnym przykładzie pokazuje trafność wskazanych wyżej stopni przebaczenia.

„Jeśli wiernie trwamy na modlitwie, prosząc o dar przebaczenia, wówczas w głębi naszego serca rodzi się troska o drugiego człowieka, miłość do niego i współczucie. Uczestniczymy w jego cierpieniu, skrusze i niejako stajemy razem z nim przeciw samym sobie. Bierzemy na własny rachunek wszystko, co chcemy przebaczyć, a przez to, jak Bóg, wkraczamy w wymiar miłosierdzia” (rozdz. Zakończenie, str. 132).

Przebaczenie jest podstawowym warunkiem dobrych relacji z Bogiem i z ludźmi. Nie tyle powinniśmy przebaczać, co również prosić o przebaczenie. „Chińskie przysłowie mówi, że ten kto nie przebacza, kopie dwa groby: jeden dla winowajcy, a drugi dla siebie” (rozdz. Zakończenie, str. 130). Całkowite przebaczenie, to takie które nie wypomni danej rzeczy nawet za dziesięć,...