Nie tak zabawne i błyskotliwe jak "Listy z podróży do Ameryki" ale i tak warte przeczytania. Szczególnie interesująco wypadają częste refleksje i obserwacje snute przez Autora na temat stosunków społecznych Afryki końca XIX wieku.

Niektóre z nich wydają się wciąż aktualne (np. kwestie negatywnego wpływu Islamu) inne z kolei mogą wprawiać w zdumienie wynikające z tego jak bardzo zmienić się współczesny sposób myślenia w stosunku do tego co reprezentuje Sienkiewicz.
Sienkiewicz nie znał gangreny naszych czasów zwanej "polityczna poprawnością", która powoduje, że ludzie wolą kłamać niż kogoś urazić będąc zbyt szczerym.
Autor pisze to co myśli i chwała mu za to. Dzięki temu nie tylko dostajemy (subiektywny ale jednak) wizerunek Afryki ale również - a może i przede wszystkim - świadectwo mentalności przełomu wieków.
Sienkiewicz nie boi się napisać o wyższości kultury europejskiej nad afrykańską, o tym jak murzyni w sposób całkowicie naturalny traktują europejczyków jako autorytety (znamienna scena, w której grupka przedstawicieli z odległej wioski wędruje 4 dni do misji w celu poproszenia o rozsądzenie sporu pomiędzy nimi). Pisze o różnicach w zachowaniu pomiędzy murzynami, arabami i hindusami zamieszkującymi Zanzibar. O misjach, koloniach, stosunku miejscowych do kolonistów, stosunkach wewnętrznych pomiędzy lokalnymi plemionami itd.
Rzeczy to wielce zdumiewające przyrównując dzisiejsze miary, szczególnie kiedy z Afryki czasami słyszymy dziś głosy rozsądku, podczas gdy "stary kontynent" niejednokrotnie pogrążą się w jakimś (nie)moralnym obłędzie.

Nie tak zabawne i błyskotliwe jak "Listy z podróży do Ameryki" ale i tak warte przeczytania. Szczególnie interesująco wypadają częste refleksje i obserwacje snute przez Autora na temat stosunków społecznych Afryki końca XIX wieku.

Niektóre z nich wydają się wciąż aktualne (np. kwestie negatywnego wpływu Islamu) inne z kolei mogą wprawiać w zdumienie wynikające z tego jak...