Każda mniejsza bądź większa, ważna lub mniej istotna opowieść o superbohaterach kojarzona jest przede wszystkim z istotą i rolą komiksu, a komiks to umiejętność tworzenia historii poprzez obrazy. Tak mówią najwięksi rysownicy i scenarzyści Marvela, DC oraz innych wydawnictw tworzących wspaniały świat śmiałków, obrońców ciemiężonych i ich antagonistów. Tak również wyrażają się fani oraz zakochani w tego typu lekturze o herosach, czytelnicy. Komiks jako ogólny twór jest niepowtarzalną ikoną ludzkiej myśli, wyrazem postępu kulturowego, czymś co rozwijało się przez ostatnie wspaniałe 60 lat i rozwija się nadal, a w przypadku korporacji Marvela miało swoje wzloty i upadki, porażki i sukcesy. Wszystko to co widzimy, czego doświadczamy w dowolnie wybranym przez nas komiksowym zeszycie jest przykładem talentu, ciężkiej pracy, motywacji i siły sprawczej, które kreują rzeczywistość superbohaterów oraz świat kryminałów, dramatów i innych przygód.

Spider-Man to kultowa i jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci płaszczyzny komiksu, symbol marvelowskiego kunsztu i specyficznego kanonu. Można by rzec, iż słynny pajęczak powstał w idealnym momencie, w którym to w komiksy chciano tchnąć ducha, pobudzić wyobraźnię czytelników, sprawić by nie nudziły im się ciągle te same i powtarzalne postacie, by bohater nie kojarzył się z jednym typem osoby i osobowości. Dlatego też w 1962 r. na łamach 15-ego numeru "Amazing Fantasy" zadebiutował wykreowany przez Stana Lee, a narysowany przez Steve’a Ditko: wizerunek Spider-Mana. Warto podkreślić sam fakt wejścia tego bohatera na karty światowego komiksu, gdyż do tego momentu w czasie herosi byli przedstawiani jako osoby dorosłe, doświadczone, które oprócz pracy na „drugim etacie” jako obrońcy obywateli mieli własne życie, codzienne obowiązki. To była odważna i męska decyzja Stana Lee, by odejść od komiksowej tradycji i stworzyć Spider-Mana, pod którego kostiumem krył się chodzący do szkoły, nastoletni jeszcze Peter Parker. Nawet Martin Goodman główny wydawca przedsiębiorstwa obawiał się reakcji czytelników, głównie młodzieży – na to, jak zareagują na postać, która nie dość, że jest młokosem i nastoletnim gogusiem, to posiada zdolności pająka, których tak licznie boją się ludzie. Przecież arachnofobia należy do najczęstszych fobii i lęków, które nawiedzają nasz umysł. I tak, to co miało przynieść wydawnictwu Marvela albo sławę albo zwyczajnie: zgubę, dało mu to pierwsze – znakomitą, wzrastającą z dnia na dzień popularność, dzięki której Spider-Man doczekał się własnej komiksowej serii.

Jednym z najokazalszych komiksowych eventów Marvela, a na pewno największym przypisanym ,,pająkowatemu” Peterowi Parkerowi jest seria: "The Amazing Spider-Man", która do dziś doczekała się grubo ponad 500 zeszytów. Należy do niej m.in. wydanie „Powrót do domu” autorstwa J.M.Straczynskiego i J.Romity Jr’a. Scenariusz do numeru napisał pierwszy z dwójki wymienionych, któremu dano wolną rękę w pracy nad kreowaniem świata Spider-Mana. Obdarzony dużym zaufaniem Straczynski wprowadził trochę świeżości i zmian w historii tego bohatera. W konsekwencji ,jak najlepszy artysta, stworzył komiks, który powinien znać każdy fan obrazkowych historii Marvela.

W wydaniu "Powrót do domu" widać to o czym wspominałem wyżej. Wyraźnie nie tylko graficznie, ale i koncepcyjnie zmienia się wizerunek Petera Parkera. Nowojorczyk, którego w młodości ukąsił radioaktywny pająk, nad którym eksperymentowali Inżynierowie "Oscorpu", nie jest studenciakiem czy dryblasem chodzącym do Liceum, ale dorosłą osobą. Na początku tego zeszytu, przed główną komiksową fabułą widnieje krótki opis tego, co działo się w życiu Parkera na długo oraz – co dziwne –tuż przed niniejszą historią z serii "The Amazing Spider-Man". To z niego dowiadujemy się, że Peter był żonaty z Mary Jane, którą po walce ze "Złowieszczą Szóstką" uważał za zaginioną. Okazało się, że ukochana przeżyła, lecz w życiu tak to bywa, że nie ma nic za darmo. Mary Jane postanawia odejść od Petera, który odtąd będzie wiódł żywot superbohatera samotnika. W tym wydaniu udziela się to od razu, i to na pierwszych stronach numeru. W prostokątnych, lekko zaokrąglonych na rogach dymkach, które reprezentują chodzące po głowie myśli Parkera, luźno i fajnym przystępnym stylem pokazano, że nasz ,,pajęczak” to rozchwiana emocjonalnie postać. Widać, że coś go gryzie, dlatego postanawia pobuszować po Nowym Jorku z plecakiem z pajęczyny przewieszonym przez jedno ramię i siatkowatą powierzchnią między wewnętrzną stroną ramion, a bokiem ciała. Czy chwilowe rozluzowanie wyszło Parkerowi na dobre? I tak i nie, w końcu wyręczył budowlańca demolując za niego budynek przeznaczony do destrukcji.

Straczynskiego, czego do tej pory w usposobieniu i kreacji Petera się nie spodziewałem, w "Powrocie do domu" odsłonił inne atrybuty pająkowatego bohatera. Dorosły, a momentami pełny natłoku myśli i zachowań, jak u swojej młodszej wersji. Lekkiego smaczku, swoistego kontrastu nadaje komiksowi sytuacja, w której Parker odwiedza starą, podupadającą szkołę, która niegdyś świeciła przykładną edukacją. To tu dorastał i tu był fizycznie przeciętny, lecz nad wyraz inteligentny, z czego szydzili i kpili jego rzekomi koledzy. Podobnie jest dzisiaj z wieloma uczniami, co obserwuje podczas przechadzki korytarzami szkoły. Niby kilkanaście lat ubyło, ale wciąż jest tak samo.

Punktem zwrotnym w niniejszym numerze "The Amazing Spider-Man" jest poznanie przez Petera tajemniczego osobnika: Ezekiela, który ma podobne zdolności co on: wytrzymałość, super-siłę, zwinność, skoczność, gibkość i wiele innych. Pod osłoną nocy i świateł tętniącej życiem nowojorskiej metropolii , na dachu jednego z wieżowców nieznajomy tłumaczy dorosłemu Parkerowi, że napromienianie pająka, który go ugryzł i przekazał mu Moc nie miało nic wspólnego z tym kim jest, z jego potężnymi i nieprawdopodobnymi zdolnościami. Wychodziło to raczej wprost z naturalnej i pierwotnej siły pająka, czystej mocy, którą Ezekiel określa jako "Totem" lub "totemiczna". Z czasem "Spider-Man" spotyka Morluna, który ze względu na swoją specyficzną zdolność wysysania energii życiowej – a najwięcej można znaleźć ją u autentycznych herosów – oraz z powodu odnalezienia każdej osoby, którą dotknie, staje się jego zaciekłym przeciwnikiem. Wielu fanów i znawców komiksu uważa, że Morlun jest po prostu niedocenianym i prawdopodobnie najpotężniejszym przeciwnikiem, z którym Spider-Manowi przyszło się kiedykolwiek zmierzyć. Naprawdę nie ma nic gorszego niż pozbawienie bohatera Mocy i związanych z nią nadziei i odpowiedzialności za to co się robi oraz za tych, których się chroni. By tego uniknąć Parker tworzy zabójcze napromieniowane serum, które wstrzykuje sobie do krwi, czego skutkiem jest nie mający skali, palący każdy nerw i mięsień ból. Wszystko jednak mija, gdy zamiast czystej pajęczej witalności Morlun wchłania potężną dawkę skażonej radioaktywnością energii. Jego organizm znajduje się teraz w katastrofalnym, przedśmiertelnym stanie. Dobija go Dex, jego sługus i pachołek, który chce się uwolnić od swojego pseudo-pana: Morluna.

"Powrót do domu" to oprócz ciekawej, skupiającej się na przyczynie pojawienia się u Parkera pajęczych zdolności fabule, prezentuje nam również inną, pozbawioną przerysowanych muskularnych postaci oraz brutalną i szczegółową graficznie pod względem pojedynków z wrogami toczonymi przez Spider-Mana, historię. Ta obrazkowa opowieść realizowana jest momentami w mrocznych tonacjach, ze specyficznym dostosowaniem cienia. Proporcje postaci ukazane z oddali mogą wydawać się niezbyt trafione, jakby niedopracowane. Tak widocznie miało być, a ten styl w połączeniu z żywym wypełnieniem konturów jednostek i otoczenia, idealnie scala się z zamierzeniami scenariusza J.M.Straczynskiego.

Każda mniejsza bądź większa, ważna lub mniej istotna opowieść o superbohaterach kojarzona jest przede wszystkim z istotą i rolą komiksu, a komiks to umiejętność tworzenia historii poprzez obrazy. Tak mówią najwięksi rysownicy i scenarzyści Marvela, DC oraz innych wydawnictw tworzących wspaniały świat śmiałków, obrońców ciemiężonych i ich antagonistów. Tak również wyrażają...