Czytasz taką literaturę ? – spytała koleżanka z pracy, zaglądając mi przez ramię, w trakcie przerwy obiadowej. Sam się sobie dziwię – odpowiedziałem z uśmiechem…
Kiczowata okładka nie zachęca. Przeczytałem przede wszystkim z ciekawości i zachęcony pozytywnymi opiniami innych czytelników oraz mając na uwadze bagaż własnych doświadczeń. Mieszkałem i pracowałem w Niemczech (i nie tylko), więc również dlatego oraz zwiedziony „pikantnym” tytułem sięgnąłem po tę książkę.
Sama historia (dosyć sztampowa) naszej bohaterki i jej pseudofilozoficzny styl mnie irytowały. Trudno oprzeć się wrażeniu, ze pisze to prosta dziewczyna z prowincji, zachłyśnięta Niemcami, której nagle otwierają się oczy i dociera do niej, że zawsze będzie gorsza, bo obca, niewykształcona, nie znająca realiów, a do tego Polka !
Pani Justyna nie może się do końca zdecydować, czy godzi się na kolejne poniżenia „Państwa – chlebodawców”, bo musi, w konsekwencji swoich życiowych wyborów, czy jest to jej świadoma decyzja.
Mnie najbardziej interesowały relacje z Niemcami i walka głównej bohaterki z wiatrakami (przepraszam, ze stereotypami). Musi chyba jeszcze upłynąć wiele wody w Odrze i Sprewie, zanim Niemcy przestaną postrzegać nas jako złodziei i prymitywów. Pocieszające jest to, że zdarzają się chlubne wyjątki. Oby było ich coraz więcej. Niezależnie od powyższego, warto zapoznać się z ww. książeczką z powodów poznawczych (opisy natręctw i dziwactw niemieckich gospodarzy i celne obserwacje autorki).
Nie jest to dzieło wybitne, ale z braku lepszych lektur w danej chwili, można zapoznać się tym świadectwem „sprzątaczego” trudu. Dla zainteresowanych.

Czytasz taką literaturę ? – spytała koleżanka z pracy, zaglądając mi przez ramię, w trakcie przerwy obiadowej. Sam się sobie dziwię – odpowiedziałem z uśmiechem…
Kiczowata okładka nie zachęca. Przeczytałem przede wszystkim z ciekawości i zachęcony pozytywnymi opiniami innych czytelników oraz mając na uwadze bagaż własnych doświadczeń. Mieszkałem i pracowałem w Niemczech (i...