"Ale trzeciego oka, znajdującego się w umyśle, nie widzieli. To oko słało blask z jego mrocznej połowy, stamtąd, gdzie panował wieczny cień..."

"Thad Beaumont i George Stark. Doktor Jekyll i Mr. Hyde" - właśnie to zdanie było główną przyczyną omijania przeze mnie tej książki w kolejce do czytania, i to od kilku już lat. Wydawało mi się, że jakakolwiek kolejna opowieść oparta na historii Jekyll'a i Hyde'a będzie nudna jak flaki z olejem... Nie wiem jak mogłam tak głupio zwątpić w talent mego ulubionego pisarza. King dał mi niezłego prztyczka w nos i udowodnił, jak bardzo się myliłam.

Już początek bardzo przypadł mi do gustu - rozwiązanie problemu zdemaskowania pisania pod pseudonimem było najpierw bardzo zabawne, a później płynnie przemieniło się w koszmar. Ucieleśnienie tytułowej mrocznej połowy dla mnie było strzałem w dziesiątkę, bo spodziewałam się raczej rozdwojenia jaźni głównego bohatera, co byłoby totalną nudą. A tak śledziłam poczynania Starka z niesłabnącym zainteresowaniem. Nawet tym razem nie czepiam się do zakończenia, bo konsekwentnie wynikało z całej akcji i mi bardzo przypasowało.

Zawsze wiedziałam, że wróble to nie są milusie ptaszki, wystarczy popatrzeć na te ich śmiercionośne dzióbki i szponki.

"Ale trzeciego oka, znajdującego się w umyśle, nie widzieli. To oko słało blask z jego mrocznej połowy, stamtąd, gdzie panował wieczny cień..."

"Thad Beaumont i George Stark. Doktor Jekyll i Mr. Hyde" - właśnie to zdanie było główną przyczyną omijania przeze mnie tej książki w kolejce do czytania, i to od kilku już lat. Wydawało mi się, że jakakolwiek kolejna opowieść...