„Imię róży” Umberto Eco to powieść wielowątkowa. Sam wątek kryminalny, dla wielu, najciekawszy nie jest, natomiast wątki dotyczące historii kościoła, przytaczane i rozważane problemy moralne, filozoficzne i teologiczne zmuszają do zastanowienia, przemyślenia. Książkę nie da się czytać szybko, płynnie. Ja sama śledząc początkowo uważnie wszystkie wątki zaczęłam się gubić. Doszłam więc do wniosku, że w trakcie pierwszego czytania skupię się na dwóch wątkach. Wiedziałam już, że do tej książki powrócę aby skupić się na pozostałych tematach.
Akcja książki toczy się w XIV wieku. Do opactwa benedyktynów przybywa nasz główny bohater - Wilhelm, dominikanin, aby wziąć udział w debacie o ubóstwie Jezusa. Po przybyciu na miejsce opat prosi Wilhelma o pomoc w rozwiązaniu zagadki tajemniczych śmierci braci zakonnych.
Umberto Eco „przy okazji” ukazuje mam sposób działania Wielkiej Inkwizycji, dominacji kościoła, wydarzenia historyczne dziejące się w tym okresie. Pokazuje również jak władze kościelne „zawłaszczały” ogromną wiedzą zawartą w księgach które gromadzone i kopiowane były w opactwie benedyktynów. Do zbiorów biblioteki dostęp był prawie niemożliwy dla innych osób . Jest też wątek miłosny jak przystało na powieść wielowątkową. Sam tytuł niczego nie sugeruje i taki był zamiar autora.
Książka doczekała się ekranizacji gdzie tytuł „Imię Róży” przypisano kobiecie, co jest niezgodne z treścią zawartą w książce. „Róża” w książce to płaskorzeźba. A jakie miała znaczenie w całej tej toczącej się akcji, dowiedzieć możemy się czytając książkę.
Dla mnie, trudna, wciągająca, uwielbiana książka!

„Imię róży” Umberto Eco to powieść wielowątkowa. Sam wątek kryminalny, dla wielu, najciekawszy nie jest, natomiast wątki dotyczące historii kościoła, przytaczane i rozważane problemy moralne, filozoficzne i teologiczne zmuszają do zastanowienia, przemyślenia. Książkę nie da się czytać szybko, płynnie. Ja sama śledząc początkowo uważnie wszystkie wątki zaczęłam się gubić....