Autor dzięki wieloletnim badaniom antropologicznym ukazuje naukowe podejście do zjawiska magii, ale też wprowadza terminy, których nie uraczymy u samozwańców czy ezoteryków. Polecam dla osób, które interesują się studium, a nie rytuałów i zaklęć od czarodziejów.

Autor dzięki wieloletnim badaniom antropologicznym ukazuje naukowe podejście do zjawiska magii, ale też wprowadza terminy, których nie uraczymy u samozwańców czy ezoteryków. Polecam dla osób, które interesują się studium, a nie rytuałów i zaklęć od czarodziejów.

Proszę nie sugerować się nośnym i medialnym tytułem książki, ponieważ nie ma w niej żadnych sensownych i użytecznych informacji dotyczących magii i rytuałów. Pan Michał Buchowski wydał na świat potworka, który straszy, i którego należy omijać szerokim łukiem.
Pseudonaukowy bełkot pełen rażących błędów merytorycznych i językowych (czy ta książka miała jakąkolwiek korektę?),dziwne propozycje klasyfikacji i interpretacji kultury magicznej (hello, co to w ogóle za termin - kultura magiczna?),stylistyka wypowiedzi rodem z pamiętników Chryzostoma Paska (makaronizmy, nadużywanie wyrazów obcego pochodzenia bardzo często w nieadekwatnym kontekście, pompatyczny, napuszony, pseudo staropolski i nieczytelny styl narracji).
Żeby nie być gołosłowną, oto próbki owych makabresek językowych: "Wszakże prezentowane tu ujęcie magii różni się w zasadniczy sposób od ujęć tradycyjnych. Gwoli przypomnienia powiedzmy może, że nie tylko w potocznym, ale częstokroć i etnologicznym bądź religioznawczym rozumieniu magia traktowana jest jako złudna technika oparta na błędnej teorii natury." (s.8). "Spojrzenie na magię jako ułudę mieszającą przyczynowość z analogią, prowadzącą w efekcie do nieskutecznych działań pokutuje w naszym myśleniu do dziś. I w zasadzie nie ma w tym nic zdrożnego. Wszelako na jeden fakt zwrócić trzeba szczególną uwagę. Jest to spojrzenie nowożytnego Europejczyka, który na zachowania i myślenie przedstawicieli innego typu społeczeństw spoziera poprzez okulary swych własnych kategorii kulturowych."(s.9). Inna perełka (s.25):"Charakterystyka jaką zamierzam tutaj przedstawić mieści się bardziej w kontekstowym nurcie rozważań. Uważam bowiem, że bardziej efektywne poznawczo okazuje się ujęcie magii jako specyficznego sposobu myślenia i działania, pewnego osobliwego w stosunku do nowożytno - europejskiego typu społecznej praktyki i kultury. Znaczy to tedy, iż traktuję ją jako kompleksowy układ cech tworzących strukturę całościową (...). Ten swoisty holizm nie neguje możliwości uprawiania refleksji innego rodzaju. Sankcjonuje jedynie zasadność odwołania się do kontekstu pierwotnego (...)."
Czy ktoś ma w ogóle pojęcie o co chodzi? Taki pseudo - naukowy bełkot i dziwne propozycje różnych teorii (np. jak to teoria determinuje nasz sposób myślenia i postrzegania faktów, a nie empiryzm) występują w całej książce, która jest kompletnie nieczytelna, nie wnosi żadnych wartościowych poglądów ani informacji i którą należy nie tylko omijać szerokim łukiem, ale i uprzedzać wszystkich zainteresowanych tematyką magii, by nie wyrzucali pieniędzy w błoto.
I na zakończenie jeszcze jeden kamyk do ogródka (s.52): "Uwikłania technologiczne dyrektyw magicznych sprawiają, że funkcjonują one w trybie systematyzująco - waloryzującym całość praktyki społecznej. Wywoływać to może złudzenie, iż elementy symboliczne decydują o porządku zespołu czynności. Nie powinniśmy dać się zwodzić sile perswazji tego potocznego oglądu(?). W istocie rzeczy decyduje o tym wymóg funkcjonalnej i technologicznej efektywności, zaś elementy symboliczne przekonań magicznych jedynie sankcjonują subiektywnie tok i charakter działań.":)

Proszę nie sugerować się nośnym i medialnym tytułem książki, ponieważ nie ma w niej żadnych sensownych i użytecznych informacji dotyczących magii i rytuałów. Pan Michał Buchowski wydał na świat potworka, który straszy, i którego należy omijać szerokim łukiem.
Pseudonaukowy bełkot pełen rażących błędów merytorycznych i językowych (czy ta książka miała jakąkolwiek korektę?),...