Na Jarocinie pierwszy raz pojawiłam się w 2013 roku, czyli długo po wznowieniu festiwalu, którego tak naprawdę nie można nazwać kontynuacją festiwali z lat 80 i 90. "Tamte" Jarocina znam bardziej z echa rozmów mojego brata z jego kolegami, którzy w tamtych czasach jeździli na festiwal. A teraz poznałam go niemalże od strony kuchni.
Pierwsza cześć rozmów wciągnęła mnie bez reszty, druga trochę już męczyła, trzecia natomiast okazała się kontynuacją zmagań z doczytaniem tej serii do końca. Może moim błędem było czytanie wszystkich części jedna po drugiej? Czytając tak, jak wychodziły z rocznym odstępem, można do niektórych faktów powrócić jeszcze raz, bez znudzenia. A jednak powtarzające się pytania i zbieżne odpowiedzi skutkowały szybkim znudzeniem. Tak czy inaczej zdecydowanie polecam. Szczególnie w lipcu w drodze pociągiem na Festiwal :) Choć może nie w dawce 3 sztuk jednocześnie. Wpis dostępny również na stronie:http://kochamciemojezycie.blogspot.com/

Na Jarocinie pierwszy raz pojawiłam się w 2013 roku, czyli długo po wznowieniu festiwalu, którego tak naprawdę nie można nazwać kontynuacją festiwali z lat 80 i 90. "Tamte" Jarocina znam bardziej z echa rozmów mojego brata z jego kolegami, którzy w tamtych czasach jeździli na festiwal. A teraz poznałam go niemalże od strony kuchni.
Pierwsza cześć rozmów wciągnęła mnie bez...