Każde wielkie wyrażenia można interpretować na różne sposoby a punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Książka wywołuje wiele skrajnych emocji warto ją przeczytać bez względu na to kim się dziś czujemy.

Każde wielkie wyrażenia można interpretować na różne sposoby a punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Książka wywołuje wiele skrajnych emocji warto ją przeczytać bez względu na to kim się dziś czujemy.

Merytorycznie słabe.

Merytorycznie słabe.

Zachęcam do zapoznania się z przekłamaniami.
https://apologetyka.org/analiza-krytyczna-ksiazki-kryminalna-historia-chrzescijanstwa-karlheinza-deschnera/

Zachęcam do zapoznania się z przekłamaniami.
https://apologetyka.org/analiza-krytyczna-ksiazki-kryminalna-historia-chrzescijanstwa-karlheinza-deschnera/

Pierwszy z dziesięciu tomów „Kryminalnej historii chrześcijaństwa” robi wrażenie. Pod wieloma względami. Karlheinz Deschner nie owija w bawełnę, nie bawi się w eufemizmy i nie ma zamiaru udawać "obiektywnego" (o tym, że pojęcie to jest problematyczne w naukach historycznych, traktuje znakomity, ponad 50 stronicowy wstęp - bez którego nie ma sensu czytać tej książki). Oczywiście, aby w ogóle zabierać się za to dzieło, należy mieć niejakie pojęcie o sprawach, które są w nim poruszane. Bez tego książka może być zbyt trudna, choć trzeba przyznać, że autor tam gdzie może, tam stara się budować narrację w możliwie uproszczony sposób. Sprawa to niełatwa, bo materia i waga zarzutów, które Deschner formułuje, wymagają od niego sporo ostrożności. Kto zna kulisy powstawania jego publikacji i ilość przeciwności, którym musiał sprostać, ten wie o czym mowa. Tak bezpardonowe krytykowanie chrześcijaństwa, wytykanie wszystkich jego ciemnych spraw, a przede wszystkim mierzenie czynów przez pryzmat jego własnej (najczęściej tylko deklarowanej) etyki, musiało się spotkać z histeryczną reakcją przeciwnika. Dzieło niemieckiego uczonego może robić wrażenie na kimś, kto nie zna dobrze historii starożytnej i po raz pierwszy spotyka się z tego typu informacjami. Kto jednak poświęcił trochę czasu, i zapoznał się z podstawową literaturą i źródłami z tego okresu, ten w dużej mierze znajdzie tam tylko potwierdzenie tego, z czym się już spotkał. Wyjątkowość Deschnera polega na mocno moralno-emocjonalnym zaangażowaniu w interpretację spraw chrześcijaństwa. Być może leżało mu na sercu stwierdzenie: „Po owocach ich poznacie”. Natomiast tym, którzy z niedowierzaniem czytają jego „Kryminalną historię chrześcijaństwa”, zalecałbym przypatrzyć się zachowaniu aktualnego patriarchy moskiewskiego i jego postawie w obliczu inwazji Putina na Ukrainę. Tego typu zjawisko w relacjach tronu z ołtarzem było od IV wieku po prostu normą na linii hierarchia kościelna – państwo. Dotyczyło to również tzw. Ojców Kościoła, których w swym pierwszym tomie Deschner nie pomija. Zupełne odejście od swego etycznego pierwowzoru na rzecz panowania, władzy, zaszczytów i, mówiąc krótko, bycia jedynie słuszną religią, to właśnie historia chrześcijaństwa, którą przedstawia nam autor.
Daje tej pozycji 10 z uwagi na niebywały warsztat historyczny (i nie tylko) autora. Ilość przypisów oraz literatura przedmiotu budzą wrażenie. Bezkompromisowość, która dla jednych jest nie do przyjęcia, dla innych stanowi główną zaletę dzieła. Każdy, kto choć trochę interesuje się dziejami chrześcijaństwa powinien sięgnąć do tej pracy.

Pierwszy z dziesięciu tomów „Kryminalnej historii chrześcijaństwa” robi wrażenie. Pod wieloma względami. Karlheinz Deschner nie owija w bawełnę, nie bawi się w eufemizmy i nie ma zamiaru udawać "obiektywnego" (o tym, że pojęcie to jest problematyczne w naukach historycznych, traktuje znakomity, ponad 50 stronicowy wstęp - bez którego nie ma sensu czytać tej książki)....

Deschner napisał Kryminalną Historię Chrześcijaństwa, ukazując nie tylko historie kryminalną ale przede wszystkim polityczną. Zresztą, kryminalność jest tu tylko pokłosiem polityki. Widzimy tu bezpardonową walkę hierarchów i ojców kościoła na arenie zarówno wewnętrznej (na łonie samego kościoła) jak i zewnętrznej – z przedstawicielami innych religii, politykami, Żydami . Cel jest zawsze ten sam: władza. Rysowany obraz zaczyna się na długo przed Chrystusem, a potem stopniowo przechodzimy przez okres gmin, początków kościoła, jego rozrost aż do uzyskania statusu religii państwowej i małżeństwa „ołtarza i korony”. Tom I kończy się wraz ze śmiercią Św. Augustyna.
Rzuca się w oczy duża wiedza historyczna autora. Deschner opisuje wiele tematów, z których część jest wciąż aktualna, tłumacząc ich genezę, tło, rozwój, (antysemityzm, walka z kacerstwem, arianami, rozwój dogmatów, wpływ kościoła na państwo, itd.)
Co do kierunku, który obrał Autor, jak sam pisze we wstępie, nie będzie się zajmował pozytywnymi aspektami, gdyż jest to historia krytyczna i tylko taką treść można znaleźć podczas lektury. Występujący w niej bohaterowie – twórcy katolicyzmu (z Pawłem włącznie),ojcowie kościoła, biskupi, opisani są właśnie z takiego, krytycznego punktu widzenia. Ale ten krytycyzm, wynika po prostu z ich postawy (wg Deschnera)bezpardonowej walki o władzę i wpływy, w samym kościele i poza nim, czyli o pozycję kościoła na świecie.
Książka jest ciężka w odbiorze i wymaga skupienia. Treść naszpikowana jest cytatami, których są tysiące. Sama bibliografia zajmuje ponad sto stron. Podczas czytania często trzeba wracać do poprzednich stron a nawet rozdziałów, ale to ułatwia autor, podając odwołania do miejsc, do których należy się cofnąć.
Nasuwa się także pytanie, które wydaje mi się istotne dla tej pracy. Czy książka Deschnera mogła by zmienić moje podejście do Kościoła? Raczej nie. Jej zdecydowanie negatywna narracja, właściwie uniemożliwia taką przemianę. Stąd nie jest to raczej, praca dla ludzi wierzących w Kościół. O podejściu Deschnera do tematu niech świadczy fakt, że wiele postaci występujących na kartach książki np. cesarzy rzymskich – historia ocenia w zupełnie odmienny sposób. To co pozytywne z punktu widzenia np. historyka Cesarstwa Rzymskiego, prowadzonej przez niech polityki może mieć inną zupełnie ocenę u Deschnera. Osobiście, polecam pracę Deschnera. Z pewnością przeczytam kolejne tomy, jednak nie jest to raczej książka skierowana do szerokiego grona odbiorców.

Deschner napisał Kryminalną Historię Chrześcijaństwa, ukazując nie tylko historie kryminalną ale przede wszystkim polityczną. Zresztą, kryminalność jest tu tylko pokłosiem polityki. Widzimy tu bezpardonową walkę hierarchów i ojców kościoła na arenie zarówno wewnętrznej (na łonie samego kościoła) jak i zewnętrznej – z przedstawicielami innych religii, politykami, Żydami ....

Najlepszą recenzją jest opis i wstęp do tej książki, wnętrze tylko je potwierdza. Wybitna w pełnym tego słowa znaczeniu, tak jak całe opus magnum Deschnera.

Najlepszą recenzją jest opis i wstęp do tej książki, wnętrze tylko je potwierdza. Wybitna w pełnym tego słowa znaczeniu, tak jak całe opus magnum Deschnera.

Problemem tego cyklu jest wybór faktów - zawsze autentycznych, ale segregowanych pod określoną tezę, której podbudowie mają służyć. Ciekawe dla zadeklarowanych antyklerykałów, którzy będą szukać potwierdzenia swoich idei.

Problemem tego cyklu jest wybór faktów - zawsze autentycznych, ale segregowanych pod określoną tezę, której podbudowie mają służyć. Ciekawe dla zadeklarowanych antyklerykałów, którzy będą szukać potwierdzenia swoich idei.

Bardzo dobra.

Bardzo dobra.