http://miejskalegenda.blogspot.com/2012/07/mol-ksiazkowy-nie-spi-w-szafie-czyli.html „Pani na Srebrnym Gaju” to książka która wpadła mi w ręce przypadkowo, ale przeczytałam ją błyskawicznie i z uczuciem błogiego ciepła rozlewającego się po całej duszy. Ta pogodna i niezwykle subtelna powieść została napisana przez Lucy Maud Montgomery w 1935 r. i jest utrzymana w nastroju i okolicznościach przypominających „Anię z Zielonego Wzgórza”. Wielu zapewne mimowolnie skojarzy autorkę z lekturami dla małych dziewczynek – poniekąd słusznie. Myślę jednak że wszelkie mole książkowe, a szczególnie kobiety, chętnie od czasu do czasu wrócą do powieści z dziecięcych lat i z rozkoszą zanurzą się w sennej atmosferze małych miasteczek i wiosek tonących w bujnej zieleni Wyspy Księcia Edwarda i zatracą w losach ich mieszkańców. Nieopisaną przyjemność sprawiły mi metafizyczne podróże do uroczych, zielonych zakątków Srebrnego Gaju, wiejskich rezydencji z przytulnymi kuchniami gdzie tętniło domowe życie i do umysłów bohaterów, których nie dało się nie pokochać już po paru linijkach. Delektowałam się każdą, pożółkłą stronicą tego miniaturowego, słodkiego dzieła. Uwielbiam powieść Montgomery za jej bezpretensjonalność i lekkość, nutę pysznego humoru, cudowne opisy przyrody i ludzi, prawdziwe wzruszenia i chęć stania się lepszym człowiekiem. Kraina marzeń! Rozkosz!

http://miejskalegenda.blogspot.com/2012/07/mol-ksiazkowy-nie-spi-w-szafie-czyli.html „Pani na Srebrnym Gaju” to książka która wpadła mi w ręce przypadkowo, ale przeczytałam ją błyskawicznie i z uczuciem błogiego ciepła rozlewającego się po całej duszy. Ta pogodna i niezwykle subtelna powieść została napisana przez Lucy Maud Montgomery w 1935 r. i jest utrzymana w nastroju...