Przy okazji kompletowania biblioteczki dla pewnej dziewięcioletniej dziewczynki w mojej rodzinie, rozpętała się zagorzała dyskusja na temat jej zawartości. I przypomniano mi o jednym z moich ukochanych cyklów. O PANU SAMOCHODZIKU!! Niewiarygodne, że dotąd o nim nie napisałam.
Gdzieś w mojej biblioteczce leży jeszcze kilka tomów, potwornie zaczytanych i okropnie wydanych. Każdy tom był czytany kilka razy, a jakby tego było mało, oglądałam ekranizacje. Uwielbiałam te historie, bohaterów, sposób narracji.
Choć z perspektywy czasu, muszę przyznać, że są dość schematyczne. Pan Samochodzik zawsze w jakiś niezwykły sposób otrzymuje zlecenie, które okazuje się początkiem niezwykłej przygody. Są stare dwory z tajemniczymi przejściami, studnie z ukrytymi korytarzami do podziemi kościoła czy zamku, ukryte skarby, które aby odnaleźć, należy rozwiązać łamigłówki na miarę testów na IQ. Panu Samochodzikowi zawsze towarzyszą jakieś dzieciaki, bo dzieciakom łatwiej się z nimi utożsamić, niż z osobą dorosłego historyka sztuki. Na początku, zdaje się byli harcerze, których poznał w czasie jednej z pierwszych przygód. Ale gdy ci dorośli, zastąpiono je jakimiś krewnymi (siostrzeńcami?). Główny bohater miał niezwykłe auto. Pod maską pojazdu-potworka krył się silnik ferrari. Cudo!! A, że złożył to COŚ wuj wynalazca (pamiętam nazwisko - Gromiłło) w jakimś garażu, nie dość, że to coś miało niezłe przyśpieszenie, to jeszcze pływało równie dobrze co jeździło.
W każdej historii byli jeszcze jacyś złoczyńcy, którzy w przeciwieństwie do Samochodzika, szukali skarbów na własne konto, a nie w celu przekazania ich do państwowego muzeum.
Czytało się to rewelacyjnie, pożerało, pochłaniało... :)
Choć Pan Samochodzik był (teraz mi to przyszło do głowy) aseksualny i jako facet w typie raczej DUPY WOŁOWEJ. Czasem raczył zauważyć atrakcyjność jakiejś panienki, ale panienkom też były tylko książki w głowach. Na wszelki wypadek autor panienkom nie dawał za dużo atutów. Pamiętam, że w jednej z historii była osoba płci żeńskiej zbyt chuda i z racji tego Pan Samochodzik nazywał ją Zaliczką. Taka zaliczka na przyszłą kobietę. Nawet nie chcę dociekać jaki gust miał Samochodzik, a w konsekwencji autor.
Ale wszelki niedostatek W TEMACIE SEKSU, autor sobie zrekompensował w powieści RAZ W ROKU W SKIROŁAWKACH.
Pamiętam, że powieść wywołała swego rodzaju skandal. Krążyły żarty wśród dorosłych posiadających dzieci, że trzeba się natychmiast zainteresować dlaczego dzieci tak chętnie czytają cykl o Panu Samochodziku. W domyśle, czy tam też jest tak naszprycowane tematyką seksu.
Ja jeszcze raz powtórzę, że uwielbiałam te słodkie, niewinne bajki. O czasach, gdy nikomu nie przychodziło do głowy, że jeśli facet nie rwie wszystkiego co się rusza, to jest gejem, albo lubi dzieci.
I jeszcze jedno ... gdy byłam chora i przez miesiąc nie wstawałam z łóżka, a byłam bardzo dorosłą osobą, przeczytałam wszystkie części cyklu jeszcze raz. I wciąż byłam nimi zauroczona.
Więc jeśli z jakiegoś powodu umknęło ci to gdy byłeś/byłaś dzieckiem, wróć do magicznych lat dzieciństwa i przeczytaj coś o Panu Samochodziku.
Naprawdę polecam.

Przy okazji kompletowania biblioteczki dla pewnej dziewięcioletniej dziewczynki w mojej rodzinie, rozpętała się zagorzała dyskusja na temat jej zawartości. I przypomniano mi o jednym z moich ukochanych cyklów. O PANU SAMOCHODZIKU!! Niewiarygodne, że dotąd o nim nie napisałam.
Gdzieś w mojej biblioteczce leży jeszcze kilka tomów, potwornie zaczytanych i okropnie wydanych....