Czytanie cyklu niechronologicznie uważam za bezsens. Nie wiem skąd to pytanie... To tak jakby serial oglądać od środka po czym wrócić na początek i poźniej oglądać od końca do środka.Pozbawione logiki.

Co do samych cykli to ich bolączką jest to, że pomimo ciekawej fabuły, wybornego stylu itd. potrafią znudzić sobą w połowie. Dobrym przykładem saga o wiedźminie, pieśń lodu i ognia czy też cykl mrocznej wieży. Cykle zacne ale baaardzo długie przez co zniechęcające czasem ( czasem nawet zniechęcające do samego rozpoczęcia).

Czytanie cyklu niechronologicznie uważam za bezsens. Nie wiem skąd to pytanie... To tak jakby serial oglądać od środka po czym wrócić na początek i poźniej oglądać od końca do środka.Pozbawione logiki.

Co do samych cykli to ich bolączką jest to, że pomimo ciekawej fabuły, wybornego stylu itd. potrafią znudzić sobą w połowie. Dobrym przykładem saga o wiedźminie, pieśń lodu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

nigdy nie zdarzyło mi się z premedytacją przeczytać drugą część cyklu przed pierwszą. Uważam, że takie czytanie było by bez sensu gdyż przez to późniejsze czytanie pierwszej części nie jest tak emocjonujące (wiemy że ten a ten bohater nie zginie bo był w drugiej części). Niestety raz zdarzyło mi się przeczytać sagę w niewłaściwej kolejności. Była to trylogia husycka A. Sapkowskiego. Były wakacje, straszne nudy to zajrzałem do lokalnej biblioteki, poprosiłem o coś ciekawego z fantastyki i dostałem Bożych Bojowników. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, nie miałem problemów ze zrozumieniem kto z kim i dlaczego. Tylko to niemiłe zaskoczenie gdy kończąc czytanie natknąłem się na napis "Koniec tomu drugiego"...
Nie wierzę, że są ludzie którzy mogą o sobie powiedzieć "nie lubię czytać cykli", można powiedzieć, że się nie lubi jakiejś sagi jednak to już kwestia samej treści książki a nie tego czy to cykl czy pojedynczy tom.
Bo to jest tak, że gdy trafi się na dobrą książkę to chce się w jej świecie zostać jak najdłużej i wtedy nawet te 1000 stron wydaje się stanowczo za krótkie.

nigdy nie zdarzyło mi się z premedytacją przeczytać drugą część cyklu przed pierwszą. Uważam, że takie czytanie było by bez sensu gdyż przez to późniejsze czytanie pierwszej części nie jest tak emocjonujące (wiemy że ten a ten bohater nie zginie bo był w drugiej części). Niestety raz zdarzyło mi się przeczytać sagę w niewłaściwej kolejności. Była to trylogia husycka A....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja główna zasada przy cyklach - nigdy nie czytać całości na raz. Próbowałam tak zrobić z serią Diany Gabaldon... Przy 4 czy 5 części już miałam serdecznie dosyć, ale czułam wewnętrzny przymus aby doczytać do końca. A jeszcze przy ostatniej książce okazało się, że to wcale nie ostatnia...
Nigdy nie próbowałam czytać żadnego cyklu w innej kolejności niż chronologiczna (dwa wyjątki: Muminki i Kroniki wampirów Anne Rice. Ale tam to nie ma aż takiego znaczenia, bo obie te serie są połączone ale nie tworzą jednej ciągłej historii) i jakoś nie mam na to ochoty. W końcu z jakiegoś powodu części są ułożone tak, a nie inaczej. Przykładowo, z Pieśnią Lodu i Ognia mam problemy nawet idąc po kolei, bo ciągle zapominam co jak i dlaczego, gdybym jeszcze zaczęła od środka... O nie.

Moja główna zasada przy cyklach - nigdy nie czytać całości na raz. Próbowałam tak zrobić z serią Diany Gabaldon... Przy 4 czy 5 części już miałam serdecznie dosyć, ale czułam wewnętrzny przymus aby doczytać do końca. A jeszcze przy ostatniej książce okazało się, że to wcale nie ostatnia...
Nigdy nie próbowałam czytać żadnego cyklu w innej kolejności niż chronologiczna (dwa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Większości książek nie można czytać w kolejności innej niż chronologiczna i tyle. Autor planuje zwroty akcji, zagadki, tajemnice nie po to, żeby czytelnik przeczytał na początku ich rozwiązanie. Czytając po kolei coraz bardziej jesteśmy ciekawi rozwiązania, a znając rozwiązanie tajemnica przestaje być tym czym powinna i można stracić zainteresowanie tytułem.
Wyjątkiem są "powieści w opowiadaniach", że tak to ujmę, a więc np. książki Piekary o Mordimerze, gdzie każde opowiadanie jest osobną historią, lecz nawet tam niektórych rzeczy nie zrozumiemy, a niektóre smaczki pozostaną dla nas niezrozumiałe. Czytać tylko chronologicznie, a czy wg kolejności wydawania książek czy chronologii wydarzeń w nich przedstawionych to już całkiem inna polemika.

Większości książek nie można czytać w kolejności innej niż chronologiczna i tyle. Autor planuje zwroty akcji, zagadki, tajemnice nie po to, żeby czytelnik przeczytał na początku ich rozwiązanie. Czytając po kolei coraz bardziej jesteśmy ciekawi rozwiązania, a znając rozwiązanie tajemnica przestaje być tym czym powinna i można stracić zainteresowanie tytułem.
Wyjątkiem są...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Właśnie przejechałem się walcem po Pieśni Lodu i Ognia GRRMartina. Ustawione na jednej półeczce tworzą ładną kolumnę/rząd książek. Ciężkie to, grube, drogie, skomplikowane...i zaskakujące! Czytając od początku, od pierwszego tomu po prostu wnika się w ten świat, jak przy skoku do basenu - zanurzamy się cali, a nawet nurkujemy głęboko. A spróbujmy rozpocząć tę serię powiedzmy od tomu 3. Sens tracimy, bohaterowie przeważnie są w drodze. Po co, dokąd zmierzają, dlaczego akurat tam, czemu są tacy, jacy są - to wszystko nam po prostu umknie, lub sprawi, że nie zrozumiemy całości opowiadanej historii. Dlatego jeśli kolejne tomy są powiązane chronologicznie i przyczynowo-skutkowo, to nie ma co zawracać sobie głowy czytaniem od środka. Tako rzekłem.

Właśnie przejechałem się walcem po Pieśni Lodu i Ognia GRRMartina. Ustawione na jednej półeczce tworzą ładną kolumnę/rząd książek. Ciężkie to, grube, drogie, skomplikowane...i zaskakujące! Czytając od początku, od pierwszego tomu po prostu wnika się w ten świat, jak przy skoku do basenu - zanurzamy się cali, a nawet nurkujemy głęboko. A spróbujmy rozpocząć tę serię...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Unikam czytania cykli w złej kolejności jak ognia. Wolę mieć jasną sytuację sięgając po następny tom, a nie zastanawiać się, co wydarzyło się wcześniej.

Unikam czytania cykli w złej kolejności jak ognia. Wolę mieć jasną sytuację sięgając po następny tom, a nie zastanawiać się, co wydarzyło się wcześniej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

ja bardzo lubię czytać cykle, obowiązkowo po kolei. Jeżeli już na jakiś się natknę, to najpierw sprawdzam, czy to aby na pewno początek. moją największą porażką z serii okazał się Stieg Larrson. Zdarzyło mi się dość przypadkiem i bardzo się zdenerwowałam,bo obejrzałam film. Ale żeby chociaż od początku... NIE! Ja od razu obejrzałam drugą część i wytrwałam w tej drugiej części wiedząc, że coś mi umknęło, ale tłumaczyłam to sobie tym, że może niezbyt uważnie oglądałam czy coś takiego. Wiadomo druga część (chociaż myslałam, że to pierwsza) zakończyła się tak, że szukałam kolejnej części filmu.... no i że mamy internet okazało się, że jest książka.... a ja właśnie obejrzałam sam środek.... No cóż... Po książkę nie sięgnęłam. Ba! Nawet nie skończyłam tego oglądać.... Zdenerwowałam się i już. Jak mi przejdzie to wtedy przeczytam. Żeby było jasne... od początku :)

ja bardzo lubię czytać cykle, obowiązkowo po kolei. Jeżeli już na jakiś się natknę, to najpierw sprawdzam, czy to aby na pewno początek. moją największą porażką z serii okazał się Stieg Larrson. Zdarzyło mi się dość przypadkiem i bardzo się zdenerwowałam,bo obejrzałam film. Ale żeby chociaż od początku... NIE! Ja od razu obejrzałam drugą część i wytrwałam w tej drugiej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

najlepiej cykle czytać od 1 części cyklu. takie jest moje zdanie. kiedyś zaczęłam od "środka" i była zupełnie zdezorientowana w akcji książki.

najlepiej cykle czytać od 1 części cyklu. takie jest moje zdanie. kiedyś zaczęłam od "środka" i była zupełnie zdezorientowana w akcji książki.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

tez staram sie czytac od 1 czesci po kolei jesli chodzi o ksiazki skadajace sie z kilku czesci lecz nie zawsze sie uda skompletowac mimo to nieraz trafiam na czesc 2 i mozna sie domyslec o co chodzilo od poczatku

tez staram sie czytac od 1 czesci po kolei jesli chodzi o ksiazki skadajace sie z kilku czesci lecz nie zawsze sie uda skompletowac mimo to nieraz trafiam na czesc 2 i mozna sie domyslec o co chodzilo od poczatku

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mi przeszkadza zaczynanie serii od środka. Nie wiem wtedy o co chodzi, nie znam bohaterów itp., więc tego po prostu nie robię i absolutnie nie zniechęci mnie jeśli znajomy powie: "Pierwsza część ssie, nie czytaj, weź się od razu za drugą".
Natomiast jeśli chodzi o same cykle to bardzo lubię. Jak w artykule: "Ich podstawową zaletą jest to, że z bohaterami można się naprawdę zżyć" z czym w zupełności się zgadzam. Szczególnie odpowiadają mi takie cykle, w których każdy tom sagi jest grubaśny objętościowo, jak np.: "Pomnik Cesarzowej Achai", "Pan Lodowego Ogrodu", "Millenium" czy też cykl "Archiwum Burzowego Światła", który dopiero zamierzam przeczytać.
Co prawda, z tego wszystkiego najgorsze jest wyczekiwanie na następne tomy, ale zawsze można spróbować pocieszyć się jakąś inną książkę.

Mi przeszkadza zaczynanie serii od środka. Nie wiem wtedy o co chodzi, nie znam bohaterów itp., więc tego po prostu nie robię i absolutnie nie zniechęci mnie jeśli znajomy powie: "Pierwsza część ssie, nie czytaj, weź się od razu za drugą".
Natomiast jeśli chodzi o same cykle to bardzo lubię. Jak w artykule: "Ich podstawową zaletą jest to, że z bohaterami można się naprawdę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej