Generalnie reprezentuję pogląd 'książka lepsza niż film'. Z tego powodu jeżeli obejrzę ekranizację lub adaptacje i dowiaduję się, że jest na podstawie książki, to niezależnie od moich odczuć względem filmu po nią sięgam. Jak film był do bani, to stwierdzam, że książka gorsza być nie może, a może mi rozjaśnić pewne wątki i nieścisłości. Jak film był świetny, to mam nadzieję na książkę, która mnie powali na łopatki. W pierwszym przypadku zazwyczaj mam rację - film często książce do pięt nie dorasta. W drugim już parę razy książka mnie niesamowicie rozczarowała.

Nienawidzę natomiast, gdy ukazuje się film stworzony na podstawie, którejś z moich ulubionych pozycji. ZAWSZE [w MOIM mniemaniu] film jest gorszy. ZAWSZE utną moje ulubione wątki, postacie, sytuacje. ZAWSZE zmarnują klimat książki. Za każdym razem buntuję się, mówię, że nie będę tego oglądać, ostatecznie oglądam, a potem pluję sobie w brodę, że to zrobiłam :D

Generalnie reprezentuję pogląd 'książka lepsza niż film'. Z tego powodu jeżeli obejrzę ekranizację lub adaptacje i dowiaduję się, że jest na podstawie książki, to niezależnie od moich odczuć względem filmu po nią sięgam. Jak film był do bani, to stwierdzam, że książka gorsza być nie może, a może mi rozjaśnić pewne wątki i nieścisłości. Jak film był świetny, to mam nadzieję...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Film jest zawsze gorszy od książki, a przynajmniej te z którymi miałam do czynienia. A skoro wyjątek potwierdza regułę, to oto jest wyjątek:

Tajemnica Rajskiego Wzgórza [bookLink]55978|Tajemnica Rajskiego Wzgórza [/bookLink]

Film jest zawsze gorszy od książki, a przynajmniej te z którymi miałam do czynienia. A skoro wyjątek potwierdza regułę, to oto jest wyjątek:

Tajemnica Rajskiego Wzgórza [bookLink]55978|Tajemnica Rajskiego Wzgórza [/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W większości przypadków książkowe pierwowzory są lepsze od filmów. Ekranizacje z konieczności pomijają wiele wątków, czy scen, często spłycając przez to historię, lub tworząc ją nie do końca zrozumiałą dla kogoś kto nie zna książki. Nie mniej jednak jak książka mi się podobała, to na film zawsze pójdę, za to jeśli to ekranizację obejrzę najpierw to po książkę ciężko mi sięgnąć, nawet jeśli mi się spodobała. Jest to zresztą główny powód dla którego ciągle nie przeczytałam Gry o tron.
No i oczywiście zdarzają się wyjątki, kiedy to ekranizacja jest lepsza od pierwowzoru np. Władca pierścieni.

W większości przypadków książkowe pierwowzory są lepsze od filmów. Ekranizacje z konieczności pomijają wiele wątków, czy scen, często spłycając przez to historię, lub tworząc ją nie do końca zrozumiałą dla kogoś kto nie zna książki. Nie mniej jednak jak książka mi się podobała, to na film zawsze pójdę, za to jeśli to ekranizację obejrzę najpierw to po książkę ciężko mi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na ten temat pisałam nawet swoją prezentację maturalną jakies 4 lata temu :) "Literatura a film. Omów wybrany temat porównując dzieła literackie i ich adaptacje fiomowe". Kwestia dla mnie wręcz stworzona. Porównywanie w moim wypadku zaczęło się już w podstawówce na przykładzie Harrego Pottera. Miałam zupełnie inne wyobrażenia co do postaci, ich wygląd sposób w który zostały pokazane niektóre sceny. Brakowało wielu istotnych postaci i zdarzeń. W większości wypadków filmom nie udaje się dogonić swojego papierowego pierwowzoru takim przykładem jest też film "Potem" nakręcony na podstawie powieści Musso o tym samym tytule. Książka jest magiczna bardzo ciekawa, czytając można się przenieść w ten świat. Natomiast film przynudzał momentami już zmuszałam się do dalszego oglądania. Jednym z niewielu wyjątków od reguły jest między innymi wspomniany poniżej Forrest Gump, który w moim mniemaniu jest majstersztykiem i należy do moich ulubionych filmów... :)

Na ten temat pisałam nawet swoją prezentację maturalną jakies 4 lata temu :) "Literatura a film. Omów wybrany temat porównując dzieła literackie i ich adaptacje fiomowe". Kwestia dla mnie wręcz stworzona. Porównywanie w moim wypadku zaczęło się już w podstawówce na przykładzie Harrego Pottera. Miałam zupełnie inne wyobrażenia co do postaci, ich wygląd sposób w który zostały...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wszystko zależy od tego, kto jaki przekaz lepiej odbiera. Ja zdecydowanie wolę książki, łatwiej mi zrozumieć odczucia bohaterów. Wbrew pozorom więcej "widzę" czytając, niż oglądając film. Przykładem kompletnie klapy, jeśli chodzi o ekranizacje książki jest dla mnie "Samotność w sieci". Natomiast film "Wyznania gejszy" bardzo mi się podobał. Za każdym razem jednak, najpierw czytam książkę.

Wszystko zależy od tego, kto jaki przekaz lepiej odbiera. Ja zdecydowanie wolę książki, łatwiej mi zrozumieć odczucia bohaterów. Wbrew pozorom więcej "widzę" czytając, niż oglądając film. Przykładem kompletnie klapy, jeśli chodzi o ekranizacje książki jest dla mnie "Samotność w sieci". Natomiast film "Wyznania gejszy" bardzo mi się podobał. Za każdym razem jednak, najpierw...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rzeczywiście film używa innych środków językowych niż książka. Widziałam filmy, które potrafią wywołać silne emocje. Takie, w których dobrzy aktorzy potrafią odpowiednią mimiką, barwą głosu, zachowaniem takie emocje przekazać. To też pole do wyobraźni dla widza-każdy widz może zwrócić uwagę na coś innego, każdego poruszy inna scena, u każdego bohaterowie wywołują odmienne emocje. Odbiór filmu wcale nie musi być jednoznaczny. Książka jednak-według mnie - w pełniejszy sposób kreśli portret psychologiczny bohatera, pozwala wniknąć w myśli bohaterów.

Rzeczywiście film używa innych środków językowych niż książka. Widziałam filmy, które potrafią wywołać silne emocje. Takie, w których dobrzy aktorzy potrafią odpowiednią mimiką, barwą głosu, zachowaniem takie emocje przekazać. To też pole do wyobraźni dla widza-każdy widz może zwrócić uwagę na coś innego, każdego poruszy inna scena, u każdego bohaterowie wywołują odmienne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wniosek z tego taki, że nie każda historia jest odpowiednim materiałem na film i nie każda jest odpowiednia na książkę. Wszystko zależy od tego, co jest głównym motywem takiej historii.
Mnie jeszcze nie udało się obejrzeć takiej ekranizacji, która byłaby lepsza od pierwowzoru. Ale być może za mało przeczytałam i za mało obejrzałam.

Wniosek z tego taki, że nie każda historia jest odpowiednim materiałem na film i nie każda jest odpowiednia na książkę. Wszystko zależy od tego, co jest głównym motywem takiej historii.
Mnie jeszcze nie udało się obejrzeć takiej ekranizacji, która byłaby lepsza od pierwowzoru. Ale być może za mało przeczytałam i za mało obejrzałam.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Oczywiście, książka i film rządzą się zupełnie innymi prawami, ale na pewno można bez problemu znaleźć liczne ekranizacje, które wypadają lepiej na tle innych filmów niż ich pierwowzory na tle innych książek.
Sama, szczerze mówiąc, wielokrotnie żałowałam obejrzenia filmu w drugiej kolejności. Książka, nawet jeśli znamy jej zakończenie, zwykle ma nam więcej do zaoferowania (nawet jeśli nie jakieś głębsze przesłanie, przybliżenie motywów działania bohaterów czy wtajemniczenie w ich uczucia, to przynajmniej obfituje w liczne szczegóły, które w filmie zwyczajnie się nie mieszczą), tymczasem filmy nie zawsze. Dobrym przykładem jest "Egzorcysta". Oglądanie ekranizacji świeżo po przeczytaniu książki było czynnością...może nie nużącą, ale na pewno dość monotonną, zwłaszcza, że w filmowej wersji "Egzorcysty" pokrywają się nawet wypowiedzi bohaterów (co do słowa!). Ostatnio więc coraz częściej sięgam najpierw po film.
Można wyróżnić spośród ekranizacji: niemal idealnie obrazujące książkę ("Ojciec chrzestny", "Skazany na Shawshank", "Mechaniczna pomarańcza", "Egzorcysta" czy, dodajmy też coś z nieco niższej półki, "Gwiazd naszych wina"), zdecydowanie marnujące materiał, jaki mają do dyspozycji (za dużo do wymieniania :) ) oraz te, które właściwie tylko się książką zainspirowały ("Lśnienie", "Śniadanie u Tiffany'ego", filmy Guya Ritchiego o Sherlocku Holmesie).
Jak wspomniałam, nie sposób sprawiedliwie porównać dowolnego filmu i książki- to tak jakby porównywać zwierzę z rośliną, bez problemu jednak jestem w stanie wymienić ekranizacje, które wywarły na mnie większe wrażenie niż książki, na podstawie których powstały, a są to:

Forrest Gump [bookLink]38543|Forrest Gump [/bookLink]
Film zdecydowanie bardziej mnie zauroczył i wzruszył. A kontynuacja książki, momentami wręcz żenująca utwierdziła mnie tylko w swoim przekonaniu.
Lśnienie [bookLink]10365|Lśnienie [/bookLink]
"Lśnienie" Kubricka jest bardziej zainspirowane książką Kinga aniżeli wzorowane na niej. Pokazuje historię w zupełnie inny sposób, czyniąc bardziej tajemniczą, a źródło zła niejasnym. Wzbudza strach nie wymyślatymi duchami, ale przez obudzenie w nas realnego poczucia izolacji w budynku i przytłoczenia jego rozmiarami, stopniowo dołączając też do tego świadomość uwięzienia na ograniczonej przestrzeni z szaleńcem. Tymczasem książka Kinga jest jak inne jego książki (wyznaję teorię, że czegokolwiek King by nie napisał, zawsze będzie to wciągać).
P.S. Kocham Cię [bookLink]41944|P.S. Kocham Cię [/bookLink]
Choć film wybitny nie jest, to książka, przynajmniej moim zdaniem, wypada przy nim dość blado.
Duma i uprzedzenie [bookLink]219216|Duma i uprzedzenie [/bookLink]
Mowa tu o wersji z 2005 roku. Odświeża ona w bardzo przyjemny sposób historię opowiedzianą przez Jane Austen.

A zresztą obecnie większość wchodzących filmów jet ekranizacją, remakiem, sequelem, prequelem lub oparte są na 'prawdziwych historiach', chyba więc nie ma co się roztkliwiać.

Oczywiście, książka i film rządzą się zupełnie innymi prawami, ale na pewno można bez problemu znaleźć liczne ekranizacje, które wypadają lepiej na tle innych filmów niż ich pierwowzory na tle innych książek.
Sama, szczerze mówiąc, wielokrotnie żałowałam obejrzenia filmu w drugiej kolejności. Książka, nawet jeśli znamy jej zakończenie, zwykle ma nam więcej do zaoferowania...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zawsze staram się czytać książki, na podstawie których chcę obejrzeć film. I zazwyczaj to książka okazuje się lepsza. Jednak kilkukrotnie, zazwyczaj gdy zaczynałam od film, to on okazywał się lepszy. Przykłady? "Atlas Chmur", który jest chyba stworzony na bycie zekranizowanym. Jednak w książce zawiewało nudą. A film... Wow, to było arcydzieło. Wszystko się dopełniało. Reżyser naprawił kilka niedociągnięć i zmodyfikował fabułę, by tworzyła bardziej spójną całość. Książka jest bardzo dobra i mogę ją nazwać ważnym doświadczeniem czytelniczym, ale to film powalił mnie na łopatki.

(Ale takich sytuacji jak powyżej miałam tylko kilka, bo i tak zazwyczaj książka jest o niebo lepsza od filmu - nie ograniczają cię te 3h i nie każda głęboka myśl musi być powiedziana na głos :))

Zawsze staram się czytać książki, na podstawie których chcę obejrzeć film. I zazwyczaj to książka okazuje się lepsza. Jednak kilkukrotnie, zazwyczaj gdy zaczynałam od film, to on okazywał się lepszy. Przykłady? "Atlas Chmur", który jest chyba stworzony na bycie zekranizowanym. Jednak w książce zawiewało nudą. A film... Wow, to było arcydzieło. Wszystko się dopełniało....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przez długi czas zdecydowanie byłam przeciwniczką ekranizacji książek. Nigdy nie zapomnę rozczarowania, kiedy wreszcie obejrzałam wyczekiwaną przeze mnie adaptację "Atramentowego serca", książki rozpoczynającej moją ukochaną serię z dzieciństwa - i okazało się, że bardziej niż adaptacja był to film "na podstawie", w dodatku bardzo marny! Nie można też nie wspomnieć filmów o Harrym Potterze, które z jednej strony mają w sobie magię (zwłaszcza pierwsze części), a z drugiej, ze względu na usunięcie niektórych (dość ważnych moim zdaniem) wątków i fragmentów momentami nie mają sensu, nie mówiąc już o tym, że nie umywają się do swojego pierwowzoru.

Moje podejście zmieniło się całkowicie, kiedy natrafiłam na filmy, które zaliczane są już do klasyki i same w sobie stanowią arcydzieła - filmy takie, jak "Fight Club", "Lśnienie", "Mechaniczna Pomarańcza", "Ojciec Chrzestny". Wtedy zdałam sobie sprawę, że ekranizacje mogą być dobre (nie wspominając już o tym, że czasem przewyższają popularnością swoje pierwowzory). Myślę, że trudno tym dziełom odmówić wartości i nie zauważyć kunsztu, z jakimi zostały wykonane.

Obecnie staram się podchodzić do ekranizacji myśląc o nich jak o całkiem osobnych dziełach, nie porównując ich do pierwowzorów. Czasami, zanim zabiorę się za książkę, najpierw oglądam jej adaptację - wtedy mniejsze są szanse, że zawiodę się na danym filmie, a jeśli poczuję sympatię do bohaterów, mam jeszcze większą frajdę, poznając ich lepiej. Są też ekranizacje, które - pomimo licznej krytyki na ich temat - na zawsze pozostaną w moim sercu, nawet, jeśli książka jest o wiele lepsza. Przykładem mogą być tu "Nędznicy" z 2012 roku, czyli film, który sprawił, że zafascynowałam się tą historią i odkryłam twórczość Victora Hugo. Choć widziałam wiele wersji tego musicalu i przeczytałam pierwowzór, wciąż raz na jakiś czas oglądam tę "komercyjną, hollywoodzką produkcję" - i za każdym razem zakochuję się w niej od nowa.

Przez długi czas zdecydowanie byłam przeciwniczką ekranizacji książek. Nigdy nie zapomnę rozczarowania, kiedy wreszcie obejrzałam wyczekiwaną przeze mnie adaptację "Atramentowego serca", książki rozpoczynającej moją ukochaną serię z dzieciństwa - i okazało się, że bardziej niż adaptacja był to film "na podstawie", w dodatku bardzo marny! Nie można też nie wspomnieć filmów o...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej